MY FLAT GIRLFRIEND

90

Chapter 90

A/N: Gusto ko lang magpasalamat sa patuloy na nagbabasa ng storya na to. :) Kahit minsan sabaw. Hehe. Sana ipagpatuloy nyo pa hanggang wakas. Hmm, malapit na nga ba? :D Anyway, spread love! :*

Enjoy reading! :)

****

Blink.

"Please, don't hurt me. Please.." Sabi ko at umiyak ng tahimik. Lalong lumapit sa akin si Joko na ikinatatakot ko talaga. "Don't be afraid, baby. Easy ka lang, hindi naman kita sasaktan." Hinawakan nito ang braso ng dalaga. Gusto kong mandiri. I'm not used to it.

Biglang may tumunog sa phone. Kinabahan ako dahil mukhang saakin iyon. Nagkatingin ang dalawa. "That's mine." Turan ni Joko.

Umalis ito sa kwartong kinaroroon namin para masagot ang tawag. Kaya kaming dalawa nalang ni Charlene ang natira.

"So," She started. "Kamusta ang buhay ng isang flat? Akala nyo siguro, hindi ko kayo babalikan?" Tumawa ito ng malademonyo.

"Ano bang problema mo sa akin?" Tanong ko. "Hindi kita maintindihan!"

Bigla itong humugot sa tagiliran at itinutok sa akin ang isang baril. Halos malimutan ko nang huminga dahil sa gulat, at takot.

"Sinisigawan mo ako, huh? Ano bang meron sayo at bakit ikaw nalang lagi? Flat ka lang naman ah! Bakit?!" Umiyak ito. Nakita ko ang lungkot at galit sa kanyang mga mata.

"Sagutin mo ako. Bakit?!" Lalo pa niyang dinuro sa akin ang baril. "Dapat hindi ka nalang lumapit ng school! Dapat wala ka dito!"

Hindi nalang ako umimik habang humihikbi siya. Naiiyak na din ako kahit hindi ko alam ang kanyang dahilan.

"Dapat sa akin ang atensyon! Dapat sa akin na si Levi! Dapat ako ang reyna sa Lynon!"

"H-huh?" Naguguluhang tanong ko. Pero unti-unti ding nagsink in sa utak ko. "Charlene...."

"Pero okay lang. Since andito ka na, mawawala ka na rin! Mawawala ka na sa buhay ko! Mawawala ka na sa mundo!"

"Don't do that, Charls. Pwede naman natin pag-usapan ito ng masinsinan."

"That's bullshit!"

"Charlene. Tell me what you want baka matulungan kita. Open ako--"

"Shut the fuck up!" Sigaw nito sa akin. Lumapit ito at itinutok sa noo ko ang baril. "Damn you! Dahil sayo nagkandaletse letse ang buhay ko! Damn you!"

Umiyak na rin ako. I feel her. I feel what she feel. She's hurt and I know that pain feels like. It's like breaking your life into pieces and your worls seems so dark. You're lonely and so down to earth. I know that feeling. I really know.

"Now you're crying? Nag iinarte ka na naman?!" Napatingala ako dahil sa lakas ng tutok ng baril nito sa noo ko. "You ruined my life! And I swear, I'll ruined yours too!"

"I'm.. sorry--"

Binitawan nito ang baril kaya nahulog ito sa sahig. Lumapit sya sakin. "Sorry? Maibabalik ba ng sorry mo ang ginawa nyo sa buhay namin ha? Maibabalik ba ang pamilya ko? You destroy my life! Ikaw ang dahilan ng lahat! Pati ang mga taong gusto ko, ikaw na ang gusto! You bitch!"

Hindi na nito mapigilan ang kanyang sarili. Sinampal ako nito ng sangkatutak, minsan sinabunutan at pinagsusuntok habang siya'y umiiyak. Ininda ko lang ito. Mas mabuting saktan nya ako, wag nya lang aking babarilin.

"You bitch! I hate you!" At sa huli, tumigil rin ito. Hindi ko na din maiwasang umiyak ng malakas. We were in pain, physically and emotionally.

Pinunasan nito ang luha nya at lumayo sa akin. Akala ko aalis na sya pero kinuha nya ang baril. Muli akong kinabahan.