ΑΓΓΕΛΟΣ ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ

Κεφάλαιο 1ο

Καινούρια ιστορία! Ελπίζω να σας αρέσει!!!

Η ανάσα του δεν μπορούσε να βγεί,πνιγόταν.Ένιωθε το κορμί του να παραλύει,σαν ένα αόρατο χέρι να έχει πιάσει τον λαιμό του και να τον πίεζε με δύναμη,όλο και πιο πολύ.Τα μάτια του έτσουζαν,πονούσαν.Προσπάθησε με κόπο να τ' ανοίξει. Πυκνός καπνός υπήρχε ολόγυρα του.Τον έπιασε πανικός.Προσπάθησε να σηκώσει το αδύνατο σώμα του απ' το κρεββάτι.
Ζαλιζόταν,παραπατούσε.Πλησίασε την φθαρμένη,ξύλινη πόρτα του δωματίου του.Έπρεπε να βγεί έξω.

"Μαμά, μπαμπά" φώναξε με πνιχτή φωνή,λες και μικρά θραύσματα γυαλιού έσκιζαν τις φωνητικές του χορδές.

Δεν πήρε καμιά απάντηση.Που είχαν πάει όλοι; Γιατί τον είχαν αφήσει μόνο του;

Ένας εκκωφαντικός θόρυβος έσκισε τον αέρα. Ο ήχος ενός πυροβολισμού.

Άνοιξε τα μάτια του απότομα.Το κορμί του είχε λουστεί στον ιδρώτα. Πάλι αυτός ο εφιάλτης.Οι αναμνήσεις ξεπηδούσαν απ' τα πιο σκοτεινά μονοπάτια του μυαλού του και τον βασάνιζαν.Αναμνήσεις τόσο ζωντανές που του προκαλούσαν σωματικό πόνο ακόμη και τώρα,δεκαπέντε χρόνια μετά.

Σήκωσε το μουσκεμένο, αντρικό, γεροδεμένο του σώμα και με βαριά, συρτά βήματα κατευθύνθηκε στο μπάνιο. Πλησίασε τον νιπτήρα και άνοιξε την βρύση. Έβαλε τα χέρια κάτω απ' το παγωμένο νερό και έβρεξε το πρόσωπο του.Η αίσθηση του κρύου πάνω στο δέρμα του του προκάλεσε δυσφορία. Σήκωσε το κεφάλι και κοίταξε το είδωλο του στον καθρέφτη.Αυτή η μορφή του φάνηκε τόσο ξένη στα μάτια του.Τα γαλανά μάτια που τον κοιτούσαν μέσα απ' το γυαλί,με διαπεραστικό τρόπο, είχαν χάσει την λάμψη τους.Ενώ στο πρόσωπο του ήταν εμφανή τα σημάδια απ' τον ταραγμένο του ύπνο. Ένα βρεγμένο τσουλούφι απ' τα πυκνά κάστανα μαλλιά του,είχε πέσει ατίθασα μπροστά στο πρόσωπο του.
Το έπιασε νευρικά και το τράβηξε πίσω.

"Ηρέμησε Άγγελε" μάλωσε τον εαυτό του.
Άγγελος, μάλλον κάποιος εκεί πάνω έσπαγε πλάκα την ώρα που αποφάσισαν οι γονείς του να του δώσουν αυτό τ' όνομα. Μόνο άγγελος δεν ήταν,η ψυχή του ήταν τόσο σκοτεινή και μαύρη,που πιο πολύ έμοιαζε σε δαίμονα.
Ξεφύσσηξε προσπαθώντας να ηρεμήσει την γρήγορη ανάσα του.
Γύρισε στο δωμάτιο του και άνοιξε την ντουλάπα.Πήρε ένα ξεβαμμένο μπλέ τζιν παντελόνι και το πέταξε πάνω στο κρεββάτι, ένα ολόμαυρο μάκο μπλουζάκι βρέθηκε κι αυτό πάνω απ' το παντελόνι. Άρχισε να ξεντύνεται αργά, αποκαλύπτοντας το γυμνασμένο γεμάτο μυς σώμα του.Τα έντονα σημάδια καψίματος πάνω στην σκουρόχρωμη επιδερμίδα της κοιλιάς του ήταν εκεί για να του θυμίζουν τον σκοπό του.Για να του φωνάζουν τον λόγο υπαρξής του που ήταν μόνο ένας να εκδικηθεί χωρίς έλεος τους φονιάδες των γονιών του.Απ' τα δέκα του χρόνια μεγάλωνε μ' αυτή την σκέψη, μ' αυτό το ηθικό καθήκον απέναντι στον εαυτό του και απέναντι στην μνήμη τους.Δεν ήταν λίγες οι φορές που τους είχε ονειρευτεί να έρχονται και ν' απαιτούν απ' αυτόν δικαίωση για τον άδικο θάνατο τους.