ΑΓΓΕΛΟΣ ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ

Κεφάλαιο 21ο

Μια έντονη ζαλάδα έκανε την εμφάνιση της την στιγμή που άνοιξε τα μάτια του.
Το κεφάλι του ήταν βαρύ και πονούσε.
Με την πρώτη ματιά κατάλαβε πως βρισκόταν σ'ένα δωμάτιο νοσοκομείου.
Προσπάθησε να σηκώσει το κορμί του,αλλά ο οξύς πόνος στην πλάτη τον καθήλωσε και τον έκανε να μορφάσει.

"Επιτέλους ξύπνησες"άκουσε την φωνή του Ρενιέρη δίπλα του.

"Τι έγινε;"τον ρώτησε ο Άγγελος,ενώ το βλέμμα του έπεσε στο σημείο που ο όρος του τρυπούσε το χέρι.

"Τραυματίστηκες,αλλά είσαι πολύ τυχερός,η σφαίρα σφηνώθηκε χιλιοστά πάνω απ'την καρδιά σου.Τρείς ώρες σε είχαν στο χειρουργείο"τον ενημέρωσε ο Ρενιέρης,για να εισπράξει ένα αδιάφορο βλέμμα απ'τον Άγγελο.

Ήταν τόσο ψύχραιμος ή απλά αδιαφορούσε τελείως για την ζωή του,αναρωτήθηκε ο Ρενιέρης.

"Ο φάκελος που είναι;" τον ρώτησε,ενώ έκανε μια ακόμη προσπάθεια να σηκωθεί,όμως ο πόνος ήταν έντονος.

"Ηρέμησε,μην σηκώνεσαι,πρίν λίγο βγήκες απ'το χειρουργείο"τον μάλωσε ο Ρενιέρης.

"Σε ρώτησα κάτι...απάντησε μου"επέμεινε ο Άγγελος,αγνοώντας τελείως την υπόδειξη του.

Είδε τον άντρα απέναντι του να κομπιάζει,ενώ τα χέρια του σκούπιζαν νευρικά το μέτωπο του.

"Τον πήραν οι άντρες του Τσεβκόφσκι"του είπε τελικά,με την φωνή του να έχει μια χροιά απογοήτευσης.

Μια βαριά βρισιά ξέφυγε απ'τα χείλη του Άγγελου.
Χρόνια ολόκληρα αναζητούσε αυτά τα στοιχεία,που θα αποδείκνυαν περίτρανα ότι οι γονείς του δεν πέθαναν από ατύχημα αλλά δολοφονήθηκαν.
Και τώρα που επιτέλους τα είχε στην κατοχή του,εξαφανίστηκαν.
Βρέθηκε πάλι στο μηδέν,έχοντας τα χέρια του άδεια.
Ο Τσεβκόφσκι για άλλη μια φορά την είχε γλιτώσει!

Από τις σκέψεις του τον έβγαλε ο ήχος κουδουνίσματος από το κινητό του Ρενιέρη.
Εκείνος μόλις είδε το όνομα στην οθόνη,το σήκωσε αμέσως.

"Τι είπες;...είναι καλά τώρα;...θέλω να μείνεις δίπλα στην κόρη μου,παίρνω το πρώτο αεροπλάνο και έρχομαι"είπε ο Ρενιέρης και έκλεισε το τηλέφωνο,με το πρόσωπο του να έχει αλλάξει χίλια χρώματα.

Ο Άγγελος μόλις άκουσε το τηλεφώνημα,πετάχτηκε πάνω σαν ελατήριο,ούτε πόνο υπολόγισε,ούτε ράμματα,ούτε τίποτα.
Η Μαριλένα του κάτι είχε πάθει,η έκφραση του Ρενιέρη το μαρτυρούσε περίτρανα.

"Τι έπαθε η Μαριλένα;"τον ρώτησε με κομμένη την ανάσα.

Ο Ρενιέρης τον κοίταξε διστακτικά,δεν ήξερε αν έπρεπε να του πει για την επίθεση στην Μαριλένα, στην κατάσταση που ήταν ή όχι.
Όμως αποφάσισε πως έπρεπε να ξέρει.

"Κάποιος επιτέθηκε στην Μαριλένα χτες βράδυ,ευτυχώς είναι καλά...Άγγελε πρέπει να φύγω,να πάω κοντά της."

"Θα έρθω κι εγώ"του είπε ο Άγγελος και έκανε να σηκωθεί.

"Δεν θα είσαι στα καλά σου!Είσαι τραυματίας και να ήθελες να φύγεις δεν πρόκειται να σ'αφήσουν οι γιατροί.Γίνε πρώτα καλά και..."

"Δεν μπορώ να μείνω εδώ,δεν το καταλαβαίνεις;
Δεν αντέχω στην ιδέα οτι κινδυνεύει κι εγώ είμαι μακριά της"του δήλωσε με ένταση στην φωνή του.

"Σε καταλαβαίνω αλλά μην ανησυχείς,θα πάω εγώ κοντά της και θα την φέρω μαζί μου."

"Πως έγινε;Ποιός το έκανε;"

"Δεν ξέρω ακόμη τίποτα,αλλά θα μάθω"του απάντησε ο Ρενιέρης αποφασιστικά,την ώρα που κατευθυνόταν προς την πόρτα.
Πρίν προλάβει όμως να την διαβεί,ο Άγγελος είχε βγάλει τον ορό και βρισκόταν ήδη δίπλα του.

"Είσαι τρελλός;Μείνε στο κρεββάτι"του είπε ο Ρενιέρης αγανακτισμένος.

Ο Άγγελος τον προσπέρασε σαν να μην άκουσε τίποτα απ'ότι του είπε προηγουμένως.
Ο Ρενιέρης τον ακούμπησε στον ώμο σε μια προσπάθεια να τον συνετίσει.
Τότε εκείνος γύρισε και τον κοίταξε μ'ένα βλέμμα που έκανε τον Ρενιέρη να κατεβάσει αμέσως το χέρι του.

"Δεν πρόκειται να μείνω εδώ"του δήλωσε αποφασιστικά για λάβει απ'τον Ρενιέρη έναν μορφασμό συγκατάβασης.

Πρίν προλάβει όμως να κάνει ένα βήμα είδε να τον πλησιάζουν δύο αστυνομικοί,οι οποίοι στάθηκαν μπροστά του με αυστηρό ύφος.
Ο Άγγελος βλέποντας τους,ένιωσε ένα άσχημο προαίσθημα.
Το ένστικτο τον προειδοποιούσε ότι δεν είχαν έρθει για καλό.

"Άγγελε Γρηγοριάδη συλλαμβάνεσαι για φόνο"άκουσε να του λένε και αμέσως το βλέμμα του έπεσε στον Ρενιέρη,ο οποίος τον κοιτούσε έκπληκτος.

"Κάποιο λάθος έχει γίνει..."ξεκίνησε να λέει όμως οι χειροπέδες που φυλάκισαν τα χέρια του του έκοψαν τις ελπίδες.

"Το όπλο σου βρέθηκε στο σημείο που δολοφονήθηκε ο Νικολά Αντεμιρόφ"άκουσε έναν απ'τους αστυνόμους να του λέει.

Αμέσως η καρδιά του βούλιαξε στον βάλτο της απόγνωσης.
Ήταν η δεύτερη φορά μέσα σε δύο μέρες που τον συλλάμβαναν για τον φόνο του Νικολά,μόνο που αυτή την φορά η σύλληψη ηταν αληθινή και όχι κόλπο του Ρενιέρη.
Πως είχαν έρθει τόσο σκατά τα πράγματα πάλι;
Η Μαριλένα κινδύνευε κι αυτός θα ήταν στην φυλακή,ανήμπορος να την προστατεύσει.
Η σκέψη αυτή έκανε το αίμα του να παγώσει!