ΑΓΓΕΛΟΣ ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ

Κεφάλαιο 19ο

Ο Άγγελος πήρε στα χέρια του τον φάκελο που του έδινε ο Ρενιέρης.

"Τι είναι αυτό;" τον ρώτησε περίεργος.

"Τα στοιχεία που είχε ο πατέρας σου στην κατοχή του.Ο λόγος που τον σκότωσε ο Τσεβκόφσκι. Τώρα είναι δικά σου,κάνε οτι νομίζεις" του είπε με αργή φωνή γεμάτη σιγουριά.

Είχε σκεφτεί πολύ πρίν αποφασίσει να κάνει αυτή την κίνηση.
Γνώριζε πως δίνοντας στον Άγγελο αυτόν τον φάκελο ρίσκαρε την ζωή του.
Ήξερε πως αν το μάθαινε ο Τσεβκόφσκι θα τον σκότωνε, αλλά κι αν κατάφερνε να ζήσει θα κατέληγε σίγουρα στην φυλακή.
Όμως έτσι όπως είχαν έρθει τα πράγματα,η απόφαση αυτή ήταν μονόδρομος.

"Πως βρέθηκε στα χέρια σου;"

Ο Ρενιέρης πήρε μια βαθιά ανάσα,προσπάθησε να χαλαρώσει λίγο το σφιγμένο του κορμί.

"Ο ίδιος ο Τσεβκόφσκι μου τον έδωσε τότε να τον καταστρέψω, θέλοντας να μου κάνει επίδειξη δύναμης. Όμως εγώ τον φύλαξα, δεν ξέρω γιατί,σκέφτηκα πως μπορεί κάποια στιγμή να μου φανεί χρήσιμος. Και δεν είχα άδικο."

"Αυτός ο φάκελος καίει κι εσένα.
Γιατί μου τον έδωσες;"ρώτησε τον Ρενιέρη με φωνή γεμάτη δυσπιστία.

Κάτι μέσα του τον έκανε ν' αμφιβάλλει για τις προθέσεις του Ρενιέρη.
Πως αποφάσισε στα καλά καθούμενα να τον βοηθήσει;
Για ποιό λόγο;
Πάντως όχι από τύψεις, αυτό το ενοχλητικό συναίσθημα,σίγουρα το είχε αποβάλλει καιρό τώρα απ' τον οργανισμό του.
Αλλιώς θα είχε παραδώσει αυτόν τον φάκελο στην αστυνομία, χρόνια πρίν.

Ο Ρενιέρης έκανε ένα βήμα πίσω και ακούμπησε το σώμα του πάνω σ' ένα παλιό,σκονισμένο, ξύλινο γραφείο.
Έσκυψε το κεφάλι του,κοιτώντας το λεκιασμένο πάτωμα.
Γενικότερα δεν ήταν άνθρωπος που εξωτερίκευε τα συναισθήματα του,όμως αυτή την στιγμή τα ένιωθε σαν έναν χείμαρρο που τον έπνιγαν.
Το βλέμμα του είχε πάρει μια μελαγχολική όψη, ενώ η ανάσα του έβγαινε με δυσκολία.
Έκλεισε τα μάτια και πήρε βαθιά αναπνοή για να ηρεμήσει, πρίν σηκώσει το κεφάλι και κοιτάξει τον Άγγελο.

"Δεν είμαι το τέρας που φαντάζεσαι.Ναι,έκανα λάθη... τραγικά λάθη,το παραδέχομαι, όμως δεν είμαι φονιάς.
Το μεγαλύτερο λάθος μου ήταν που έμπλεξα μ' αυτόν τον ψυχοπαθή τον Τσεβκόφσκι,αλλά ήμουν νέος και δεν ήξερα που πήγαινα να μπλέξω...με ρώτησες γιατί σου έδωσα αυτόν τον φάκελο...λοιπόν θα σου απαντήσω.Ειλικρινά κουράστηκα μ' αυτήν την ιστορία, δεν αντέχω άλλο, η κόρη μου με αποφεύγει, με θεωρεί φονιά" η φωνή του Ρενιέρη έσπασε καθώς έλεγε αυτά τα λόγια, πήρε μια βαθιά ανάσα και συνέχισε... "δεν με νοιάζει ο εαυτός μου,δεν με νοιάζει αν καταλήξω στην φυλακή ή ακόμα και νεκρός. Το μόνο που θέλω είναι να προσέχεις την Μαριλένα" κατέληξε μ' ένταση στην φωνή του.

Ο Άγγελος μόλις άκουσε τ' όνομα της Μαριλένας ένιωσε οτι κάτι έσπασε μέσα του.
Τον πονούσε πολύ που τον απαρνήθηκε και έφυγε μακριά του.
Το πρόσωπο του χλώμιασε στην στιγμή.

"Εκείνη δεν θέλει καμία σχέση μαζί μου" είπε στον Ρενιέρη με θλίψη να χρωματίζει την φωνή του.

Ο Ρενιέρης τον κοίταξε για πρώτη φορά με οίκτο.
Είχε καταλάβει πως κάτι έτρεχε ανάμεσα τους αλλά τώρα κατάλαβε πόσο σοβαρό ήταν.
Το πρόσωπο του Άγγελου φανέρωνε πόσο πληγωμένος είναι.

"Θα γυρίσει..." του είπε μ' ενθαρρυντικό τόνο,ενώ συνέχισε πιο σοβαρός "όμως μέχρι να έρθει πρέπει να έχουμε ξεμπερδέψει απ' τον Τσεβκόφσκι."

Ο Άγγελος κάρφωσε το βλέμμα του κοιτώντας τον έντονα.

"Μου ζητάς να πάω τα στοιχεία στην αστυνομία;"

"Πρέπει να το κάνεις, δεν θα ηρεμήσουμε αν δεν μπεί φυλακή" τον παρότρυνε με αποφασιστικό τόνο.

Ο Άγγελος χαμήλωσε το κεφάλι σκεφτικός.
Ονειρευόταν για χρόνια ολόκληρα την τιμωρία των δολοφόνων της οικογένειας του.
Αυτά τα στοιχεία που είχε τώρα στα χέρια του έψαχνε τόσο καιρό.
Όμως μαζί με τον Τσεβκόφσκι θα έμπαινε φυλακή και ο Ρενιέρης.
Κι αυτό ήταν κάτι που δεν ήξερε αν το ήθελε.
Τώρα πια στα μάτια του Άγγελου ήταν λιγότερο ένοχος απ' οτι πίστευε παλιότερα.
Όχι,δεν τον αθώωνε,είχε κι αυτός μερίδιο ευθύνης,μόνο που ύστερα απ' την κίνηση που είχε κάνει του είχε δημιουργήσει αμφιβολίες.

Για λίγο απλώθηκε σιωπή ανάμεσα τους.
Ο καθένας τους είχε βυθιστεί στις δικές του προσωπικές σκέψεις.

"Εντάξει θα το κάνω"είπε ο Άγγελος, σπάζοντας την σιωπή και κατευθύνθηκε προς την έξοδο.

Μόλις πέρασε την παλιά σιδερένια πόρτα του εργοστασίου ενιωσε κάποιον να κινείται πίσω του.
Πρίν προλάβει να γυρίσει για να δεί ακούστηκε ένας πυροβολισμός.
Το σώμα του αμφιταλαντεύτηκε,
η σφαίρα που είχε φύγει απ' το όπλο του αγνώστου τον είχε πετύχει στην πλάτη.
Πέφτοντας κάτω,άλλη μια σφαίρα πέρασε ξυστά πάνω απ' το κεφάλι του.
Σύρθηκε με κόπο και κρύφτηκε πίσω απ' το σταθμευμένο περιπολικό και περίμενε.
Άκουσε βήματα να τον πλησιάζουν.
Για πρώτη φορά στην ζωή του ένιωθε αβοήθητος, έβλεπε το τέλος του να πλησιάζει και τότε φωνές και πυροβολισμοί ακούστηκαν ολόγυρα του.
Ο άντρας που τον είχε πυροβολήσει έπεσε δίπλα του νεκρός.
Έκλεισε τα μάτια και ένιωθε όλα να γυρίζουν.
Το σώμα του είχε μουδιάσει.
Πονούσε τρομερά,η μπλούζα του είχε ποτιστεί με αίμα, το δικό του αίμα.

Ξαφνικά οι φωνές και οι πυροβολισμοί σταμάτησαν.
Προσπάθησε με δυσκολία ν' ανοίξει τα μάτια του.
Είδε την θολή φιγούρα του Ρενιέρη να στέκεται από πάνω του.

" Άγγελε είσαι καλά; "άκουσε την αγωνιώδη φωνή του.

Δεν πρόλαβε να του απαντήσει, όλα σκοτείνιασαν μπροστά του.
Οι δυνάμεις του τον είχαν εγκαταλήψει.
Είχε χάσει τις αισθήσεις του...