ΑΓΓΕΛΟΣ ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ

Κεφάλαιο 10ο

Τα χέρια της Μαριλένας είχαν τυλιχτεί προστατευτικά γύρω απ' το λαιμό του Άγγελου,τα δικά του όμως είχαν σφιχτεί σε γροθιές ακινητοποιημένα στα πλαϊνά του σώματος του.
Εκείνη σήκωσε το βλέμμα της γεμάτο αγωνία πάνω του.

"Τι έχεις μωρό μου;" τον ρώτησε με τόνο που έδειχνε την δυσφορία της.

Η σιωπή του την έκανε να θορυβηθεί ακόμα περισσότερο.

"Άγγελε,τι τρέχει; Τι έχει συμβεί;" τον ρώτησε πραγματικά ανήσυχη.

Ο Άγγελος την κοίταξε έντονα στα μάτια,με τέτοιο τρόπο,λες και προσπαθούσε ν' αποτυπώσει όλες  τις λεπτομέριες μες στο μυαλό του.
Το βλέμμα του έμεινε κολλημένο σ' αυτά τα υπέροχα,χρυσοκέντητα μάτια της που είχαν καταφέρει να ζεστάνουν την παγωμένη του καρδιά.
Λες και ήταν η τελευταία φορά που την έβλεπε.
Πως μπορούσε όμως να απαρνηθεί την καρδιά του;
Πως μπορούσε να την απομακρύνει από κοντά του;
Την ήθελε,ρε γαμώτο, ήταν γι' αυτόν η αχτίδα φωτός μες στο σκοτάδι που ζούσε.
Πως να βύθιζε πάλι τον εαυτό του στο σκότος;
Όχι, δεν μπορούσε, δεν άντεχε να ζήσει μακριά της!
Είσαι εγωιστής, μόνο τον εαυτό σου σκέφτεσαι,άκουσε μια φωνή μες στο μυαλό του.
Ναι,είμαι,παραδέχτηκε σ' αυτήν την φωνή.
Δεν άντεχε άλλη μια απώλεια στην ζωή του.

Τα χέρια του απλώθηκαν, λες και είχαν δική τους βούληση, λες και δεν υπάκουαν στις εντολές του εγκεφάλου του και τυλίχθηκαν σφιχτά γύρω απ' την μέση της.
Το σώμα του ενώθηκε με το δικό της γεμάτο λαχτάρα.
Την κοιτούσε με λατρεία και παρακαλούσε να μπορούσε ο χρόνος να σταματήσει ακριβώς σ' αυτήν την στιγμή.
Το μόνο πράγμα που ζητούσε πιο πολύ απ' όλα ήταν η θέρμη του κορμιού της.

"Άγγελε είσαι καλά;" άκουσε την ταραγμένη φωνή της.

"Ναι,τώρα που σ' έχω κοντά μου, είμαι καλά" της απάντησε ανασαίνοντας γρήγορα.

Έσκυψε το πρόσωπο του πάνω απ' το δικό της,αναζητώντας απεγνωσμένα τα χείλη της.

"Υποσχέσου μου,πως οτι κι αν γίνει θα είσαι δίπλα μου"της είπε κοιτώντας την με σταθερό βλέμμα, ενώ από μέσα του καρδιοκτυπούσε,τρέμοντας για την απάντηση της.