ΑΓΓΕΛΟΣ ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ

Κεφάλαιο 14ο

Ο Άγγελος γύρισε το βλέμμα του προς το μέρος που ήρθε η φωνή.
Αντίκρισε έναν σαραντάρη, ξανθό άντρα με πράσινα μάτια.
Στο πρόσωπο του είχαν ήδη αρχίσει να διαγράφονται μικρές ρυτίδες, ενώ το τριγωνικό πηγούνι του ήταν στολισμένο με μια μεγάλη,βαθιά ουλή.
Τον αναγνώρισε αμέσως και το πρόσωπο του συσπάστηκε από μια έκφραση δυσφορίας.

"Ιβάν Τσεβκόφσκι" πρόφερε τ' όνομα του ανθρώπου που ήταν υπεύθυνος για την απώλεια των γονιών του,γεμάτος θυμό.

"Βλέπω με ξέρεις"η φωνή του Τσεβκόφσκι ξεχύλιζε από υπεροψία.

Ο Άγγελος δεν του μίλησε,παρά προσπάθησε να ελευθερωθεί απ' τις λαβές των δύο αντρών και να κινηθεί προς το μέρος του,αλλά αυτό ήταν αδύνατο.
Σήκωσε το βλέμμα του και κοίταξε τον Τσεβκόφσκι στα μάτια.

"Ξέρω πολλά περισσότερα από τ' όνομα σου"του απάντησε με θάρρος.

Ο Ιβάν του έριξε ένα αινιγματικό βλέμμα.

" Έχεις κότσια,το παραδέχομαι.
Μόνο που αυτό δεν θα σε βοηθήσει την συγκεκριμένη στιγμή."

Έκανε νόημα στους άντρες του,οι οποίοι ανάγκασαν τον Άγγελο να καθήσει δίπλα στην Μαριλένα, ενώ του έδεσαν τα χέρια πάνω απ' το κεφάλι σφιχτά σε μια σωλήνα που προεξείχε απ' τον τοίχο.

"Και τώρα καθήστε φρόνιμοι" ο Ιβάν γύρισε το βλέμμα του προς τον Άγγελο... "με σένα θ' ασχοληθώ μετά."

Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα είχαν βγεί όλοι απ' το δωμάτιο, αφήνοντας τον Άγγελο και την Μαριλένα μόνους τους.
Ο Άγγελος σήκωσε το πρόσωπο του και κοίταξε την πριγκιπέσσα του στα μάτια.
Για λίγο απλώθηκε μια βαριά σιωπή στον χώρο.
Κοιτάζονταν χωρίς να μπορούν ν' αθρώσουν λέξη ο ένας στον άλλο.

"Είσαι καλά; Δεν σε πείραξαν;"

Η φωνή του βγήκε γεμάτη ανησυχία απ' τα χείλη του.
Η Μαριλένα του χαμογέλασε βεβιασμένα.

"Όχι, είμαι καλά" του απάντησε αναστενάζοντας.

Ο Άγγελος τέντωσε το κορμί του,
ώστε να έρθει όσο μπορεί πιο κοντά της.
Τύλιξε τα πόδια του με τα δικά της και έφερε το πρόσωπο του όσο πιο κοντά μπορούσε.
Η Μαριλένα προσπάθησε να κάνει το ίδιο αλλά τα δεσμά που συγκρατούσαν τα χέρια της ακριβώς πίσω απ' την μέση της, ήταν περασμένα σ' έναν στύλο και δεν της άφηναν πολλά περιθώρια κίνησης.
Ωστόσο τα πρόσωπα τους ήρθαν πολύ κοντά, σχεδόν ένιωθε ο ένας την ανάσα του άλλου.