ΑΓΓΕΛΟΣ ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ

Κεφάλαιο 18ο

Το σώμα του είχε πέσει βαρύ πάνω στην βελούδινη καρέκλα.
Στα χέρια του κρατούσε ακόμα το σημείωμα που του είχε αφήσει η κόρη του.
Διάβαζε ξανά και ξανά τις ελάχιστες λέξεις που υπήρχαν σ' αυτό.
Η Μαριλένα είχε φύγει μακριά,η κόρη του τον είχε εγκαταλήψει.
Δίχως ένα αντίο, παρά μόνο αφήνοντας του αυτό το ψυχρό, απρόσωπο χαρτί.
Δεν την αδικούσε,μαθαίνοντας την αλήθεια είχε γκρεμιστεί στα μάτια της το πρότυπο του καλού πατέρα.
Ήξερε μέσα του πως οι σχέσεις τους δεν θα ήταν ποτέ ξανά όπως παλιά,κι αυτό τον γέμιζε θλίψη.
Για μια στιγμή θέλησε να κατηγορήσει τον Άγγελο σαν την αιτία των δεινών του.
Αυτόν τον ατίθασο νεαρό που τον πλησίασε διψασμένος για εκδίκηση.
Τον κατηγόρησε για μια απειροελάχιστη στιγμή, πρίν οι τύψεις έρθουν και του θυμίσουν πως δεν φταίει κανείς άλλον εκτός απ' τον ίδιο.
Πίστευε πως απομακρύνοντας τον εαυτό του απ' τον Τσεβκόφσκι θα έσβηνε όλο το παρελθόν του.
Έκρυβε τα λάθη του πίσω απ' την μάσκα του ευυπόληπτου επιχειρηματία και νόμιζε πως δεν θα αποκαλυπτόταν ποτέ η σχέση του με τον Τσεβκόφσκι.
Ποιόν κορόιδευε;
Ποτέ δεν θα έβρισκε την ησυχία του.

Με νευρικές κινήσεις άφησε το σημείωμα και κτύπησε την γροθιά του στο άψυχο ξύλο του γραφείου.
Η ζωή του διαλυόταν κι αυτός δεν μπορούσε ν' αντιδράσει!
Πλήρωνε το τίμημα για την δολοφονία του Γρηγοριάδη και της γυναίκας του.
Μια δολοφονία που δεν έκανε ο ίδιος αλλά συναίνεσε να συμβεί με την σιωπή του.
Είχε κάνει ένα τεράστιο λάθος τότε,όμως δεν θα το επαναλάμβανε και τώρα.
Δεν θα άφηνε άλλον έναν αθώο να πεθάνει.

Ο Άγγελος όσο εκνευριστικός κι αν ήταν... όσο κι αν οι σχέσεις τους ήταν οι χειρότερες... δεν έπαυε να είναι αθώος και δεν άντεχε να τον δεί νεκρό.
Όχι, δεν θα άφηνε τον Τσεβκόφσκι να τον σκοτώσει.
Η συνείδηση του δεν θα ηρεμούσε αν έμενε πάλι ένας απλός θεατής μπροστά σε μια δολοφονία.
Έπρεπε κάτι να κάνει...
Πήρε το τηλέφωνο στο χέρι του και πληκτρολόγησε αποφασιστικά έναν αριθμό.

******************************