ΑΓΓΕΛΟΣ ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ

Κεφάλαιο 16ο

Είκοσι μέρες μετά

Ο χρόνος κυλούσε αργά.
Η Μαριλένα είχε κλειστεί στον εαυτό της,δεν ήθελε να δεί κανέναν.
Είχε κάνει το δωμάτιο της την δική της φυλακή.
Όλες αυτές τις μέρες είχε παρατήσει την σχολή και όλες τις δραστηριότητες που ήταν στο καθημερινό της πρόγραμμα.
Δεν έτρωγε,δεν κοιμόταν,είχε γίνει η σκιά του εαυτού της.
Το χαμογελαστό πρόσωπο της είχε πιά χάσει την λάμψη του.
Τον πατέρα της τον απέφευγε όλον αυτό τον καιρό.
Ο Ρενιέρης είχε κάνει πολλές προσπάθειες για να την προσεγγίσει, αλλά αυτή είχε υψώσει ένα τείχος ανάμεσα τους.
Φοβόταν... ναι,φοβόταν,μήπως όλα αυτά που της είπε ο Άγγελος, ήταν αλήθεια.
Όσο κι αν η καρδιά της αρνιόταν να δεχτεί την ενοχή του πατέρα της,η λογική της έλεγε ακριβώς το αντίθετο!
Ήταν τόσα πολλά τα στοιχεία,που δεν μπορούσε να τα παραβλέψει.
Γιατί την απήγαγε ο Τσεβκόφσκι;
Δεν ζήτησε λύτρα απ' τον πατέρα της,ζήτησε συνεργασία... και ο Άγγελος;
Ήταν απόλυτα πεπεισμένος ότι ο πατέρας της σκότωσε τους γονείς του.
Όλα ήταν ένα κουβάρι μες στο μυαλό της.
Δεν άντεχε να τα σκέφτεται πλέον, ένιωθε πως τρελαινόταν.
Είχε εμπλακεί συναισθηματικά σε μια ιστορία που της άλλαξε όλη την ζωή.
Που κατέρριψε όλα όσα πίστευε μέχρι τώρα, που γκρέμισε την ιδανική εικόνα που είχε για τον πατέρα της,μέσα σε μια στιγμή.
Που κομμάτιασε την καρδιά της και την έκανε να χάσει την εμπιστοσύνη της στον μοναδικό άντρα που είχε καταφέρει να την κάνει να τον ερωτευτεί!
Στον Άγγελο, που τώρα στα μάτια της έμοιαζε πιο πολύ με δαίμονα.
Στο μυαλό της ήρθαν τα λόγια του,τότε στο νοσοκομείο... μείνε μακριά μου,της είχε πεί, μόνο κακό μπορώ να σου κάνω.
Δεν τον πίστεψε τότε,είχε μαγευτεί απ' τα υπέροχα γαλανά μάτια του.
Ποσό επιπόλαια είχε πράξει!

Δεν άντεχε άλλο,ήθελε να τρέξει μακριά, να ξεφύγει απ' όλους και όλα.
Ναι!Αυτή ήταν μια καλή σκέψη, ίσως αν έφευγε μακριά να μπορούσε να γιατρέψει την κομματιασμένη της καρδιά, να βάλει τα κομμάτια σιγά σιγά στην θέση τους και με τον καιρό να κλείσει τις πληγές της.

Πήρε μια βαλίτσα και πέταξε βιαστικά μερικά ρούχα μέσα.
Ύστερα τηλεφώνησε στο αεροδρόμιο και έκλεισε εισιτήριο.
Έφευγε σε δυο ώρες...έφευγε στα κρυφά.
Δίχως ν' αποχαιρετήσει κανέναν.
Μόνο ένα μικρό σημείωμα άφησε
πάνω στο γραφείο της για τον πατέρα της.

Φεύγω στο εξωτερικό, μην ανησυχείς θα είμαι καλά,του έγραψε, τίποτα άλλο.

Πήρε την βαλίτσα της και μπήκε στ' αυτοκίνητο της.
Σε λιγότερο από μια ώρα ήταν στ' αεροδρόμιο.
Τσέκαρε το εισιτήριο και κάθισε στην αίθουσα αναμονής να περιμένει την πτήση της.
Ασυναίσθητα έριξε μια ματιά στο εισιτήριο.
Λονδίνο,εκεί θα πήγαινε, στο βροχερό,μουντό Λονδίνο.
Ο καιρός αυτός ταίριαζε απόλυτα με την διάθεση της.
Έκλεισε τα μάτια της και βολεύτηκε αναπαυτικά στην καρέκλα.