ΑΓΓΕΛΟΣ ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ

Κεφάλαιο 2ο

"Τι πράγμα; Δεν μπορεί να εννοείς αυτά που λες."

Η φωνή της ακούστηκε οργισμένη.
Το σώμα της ήταν γεμάτο υπερένταση.
Έγυρε μπροστά κοιτώντας με θυμό τον πατέρα της.
Ήθελε να βάλει έναν άγνωστο να γίνει η σκιά της,πως είχε πιστέψει οτι θα συμφωνούσε με κάτι τέτοιο!
Ήταν δεκαεννιά χρόνων, μπορούσε να προστατέψει μόνη της τον εαυτό της.

"Η απόφαση μου είναι οριστική,γι' αυτό μην διαμαρτύρεσαι άδικα. Δεν μπορώ να καρδιοκτυπώ κάθε φορά που βγαίνεις απ' το σπίτι."

Η φωνή του ήταν απόλυτη, πράγμα που έκανε την Μαριλένα ν' αγανακτήσει.

"Μα βρε μπαμπά!"

"Μαριλένα μην επιμένεις,καταντάς κουραστική. Πήγαινε στο δωμάτιο σου" της είπε με αποφασιστικό τόνο,για να διακόψει επόμενες διαμαρτυρίες της.

Την είδε να φεύγει τσαντισμένη, ρίχνοντας του ένα βλέμμα όλο θυμό.
Δεν μπορούσε να τον καταλάβει κι αυτός δεν μπορούσε να της εξηγήσει.
Πως να της έλεγε οτι η ζωή της κινδύνευε;
Θα έπρεπε να της πεί και για τις σκοτεινές συναλλαγές της δουλειάς του,τις βρώμικες και αυτό ήταν κάτι που δεν μπορούσε να το κάνει.
Ο Ιβάν Τσεβκόφσκι τον είχε απειλήσει ανοιχτά με την ασφάλεια της οικογένειας του και ήταν μια απειλή που δεν μπορούσε να παραβλέψει.
Αυτός ο τύπος θα έκανε τα πάντα προκειμένου να κερδίσει μερικά εκατομμύρια ευρώ. Προτιμούσε να την έχει σώα και εκνευρισμένη μαζί του παρά νεκρή.

           *********************
Ο Άγγελος στεκόταν και περίμενε στην είσοδο της έπαυλης την κόρη του Ρενιέρη.
Είχε πάρει ήδη το ημερήσιο πρόγραμμα της,το οποίο ήταν πολύ φορτωμένο.
Μα καλά αυτή η κοπέλα πότε ξεκουραζόταν,αναρωτήθηκε.
Την είδε να βγαίνει απ' την έπαυλη έχοντας στον ώμο της μια τεράστια τσάντα.
Η έκφραση της ήταν σκυθρωπή καθώς πλησίαζε με αέρινα βήματα λες και δεν πατούσε στην γη αλλά αιωρούνταν σαν οπτασία μπροστά στα μάτια του. Τα καστανόξανθα μακριά ως την μέση μαλλιά της πλαισίωναν ένα πρόσωπο γεμάτο λεπτεπίλεπτα χαρακτηριστικά.
Τα μάτια της είχαν μια ανοιχτή απόχρωση του μελιού που φαίνονταν σχεδόν σαν να είχαν το χρώμα του χρυσού.