ΑΓΓΕΛΟΣ ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ

Κεφάλαιο 25ο

Το βλέμμα του Άγγελου έμεινε μετέωρο στο σημείο της πόρτας που στεκόταν η Μαριλένα πριν μερικά δευτερόλεπτα.
Στο μυαλό του επαναλάμβανε ξανά και ξανά τα τελευταία της λόγια.
Πως ήταν δυνατόν να είναι έγκυος στο παιδί του;
Το κεφάλι του βούηζε,τα χέρια του άρχισαν να κινούνται μ'ένα έντονο τρέμουλο.
Ένιωθε το κορμί του αδύναμο,τα πόδια του δεν τον βαστούσαν.
Σωριάστηκε σε μια καρέκλα,βυθισμένος στις σκέψεις του.

Όταν ο φύλακας τον ειδοποίησε ότι έχει επισκέπτη, ο Άγγελος θέλησε να μάθει τ'όνομα του.
"Μαριλένα Ρενιέρη"άκουσε να του λέει κι αμέσως η καρδιά του άρχισε να κτυπά πιο γρήγορα.
Είχε πιστέψει πως είχαν τελειώσει όλα μεταξύ τους, είχε πείσει τον εαυτό του να την ξεχάσει.
Όμως η καρδιά δεν δέχεται εντολές από κανέναν, ούτε από το ίδιο μας το μυαλό,κι έτσι μονομιάς η ψυχή του γέμισε λαχτάρα και προσμονή.
Όταν την αντίκρισε ένιωσε τον χρόνο να παγώνει,
υπήρχε μέσα του το ίδιο υπέροχο συναίσθημα όπως τότε...πρίν την αποκάλυψη της αλήθειας,τότε που οι δύο τους ζούσαν τον έρωτα τους απαλλαγμένοι από κάθε άσχημη σκέψη.
Ήθελε από την πρώτη στιγμή να την σφίξει στην αγκαλιά του,όμως δίστασε.
Όλες οι άμυνες του έπεσαν όταν είδε τα τρεμάμενα χέρια της,όταν αντίκρισε το βλέμμα της αγάπης στο τρόπο που τον κοιτούσε.
Την άγγιξε,την φίλησε και στην ψυχή του γεννήθηκε η ελπίδα πως έρχονται καλύτερες μέρες.
Ώσπου η ερώτηση της του θύμισε που βρισκόταν και τον κίνδυνο που διέτρεχε.

Ήδη είχαν γίνει δυο δολοφονικές απόπειρες εναντίον του.
Δύο φορές που είχε καταφέρει να σώσει την ζωή του από καθαρή τύχη.
Η πρώτη έγινε δεκαπέντε μέρες μετά την είσοδο του στην φυλακή,εκεί μέσα η κοινωνία είναι μικρή και ο καθένας γνωρίζει τον λόγο του εγκλεισμού του άλλου.
Έτσι ένα πρωινό του επιθέτηκαν τέσσερα άτομα την ώρα που έβγαινε από το ντουζ,οι δύο τον ακινητοποίησαν κρατώντας του τα χέρια και ο τρίτος τον γρονθοκοπούσε με μανία,ενώ ο τέταρτος του έλεγε ότι αυτό είναι ένα μικρό μάθημα για τον τον φόνο του Νικολά.
Ο πόνος ήταν αφόρητος,κι εκείνος βρίσκονταν σε ημιλυπόθυμη κατάσταση,όταν εντελώς ξαφνικά μπήκε στον χώρο ο συγκρατούμενος του ο Μάχος κι εκείνοι παράτησαν τον Άγγελο σωριασμένο στο πάτωμα και τράπηκαν σε φυγή.
Και η δεύτερη φορά ήταν πρίν τρείς μέρες,την ώρα που ο ήχος του κουδουνιού σήμαινε το τέλος του πραυλισμού,ο Άγγελος βρισκόταν στην βιβλιοθήκη
και ετοιμαζόταν να επιστρέψει στο κελί του.
Τότε τα ίδια άτομα έκαναν πάλι την εμφάνιση τους,
μόνο που εκείνη την φορά ο Άγγελος ήταν υποψιασμένος και τους περίμενε.
Κατάφερε ν'ακινητοποιήσει τους δύο,όμως ο τρίτος του επιτέθηκε πονηρά από πίσω κτυπώντας τον στο κεφάλι με αποτέλεσμα να ζαλιστεί και να σωριαστεί στο έδαφος.
Έχοντας τον Άγγελο χάμω,οι δύο άντρες άρχισαν να τον κλωτσούν στο πρόσωπο και στο σώμα.
Ώσπου ως από μηχανής θεός εμφανίστηκε πάλι ο Μάχος και τον έσωσε για άλλη μια φορά.
Ο Άγγελος δεν ήξερε τι να σκεφτεί για τον σωτήρα του,ο ίδιος τον κοιτούσε πάντα με μίσος και έψαχνε ευκαιρίες για να καυγαδίσει μαζί του και πολλές φορές οι καυγάδες τους έφταναν σε σημείο να πιαστούν στα χέρια,με τους άλλους δύο συγκρατούμενους τους να τους χωρίζουν την τελευταία στιγμή.
Όμως και τις δύο φορές εκείνος ήταν εκεί,λες και τον παρακολουθούσε,λες και ένιωθε τον κίνδυνο και βρισκόταν εκεί για να τον σώσει.
Βέβαια δεν είχε απλώσει ποτέ το χέρι του για να τον βοηθήσει να σηκωθεί.
Την στιγμή που η παρουσία του και το έντονο βλέμμα του έτρεπε τους υποψηφίους δολοφόνους του Άγγελου σε φυγή,εκείνος με το ίδιο βλέμμα κοιτούσε τον Άγγελο και έφευγε αφήνοντας τον αιμόφυρτο.
Κάτι περίεργο έτρεχε μ'αυτόν,κάτι που δεν μπορούσε να εξηγήσει.

Ο ήχος απ'το ξεκλείδωμα της πόρτας διέκοψε τις σκέψεις του.
Ένας φύλακας μπήκε μέσα και τον πήρε για να τον οδηγήσει πίσω στο κελί του.
Εκεί επικρατούσε η ίδια κατάσταση,ο Αχμέτ με τον πιτσιρικά,που άκουγε στ'όνομα Μένιος,
συζητουσαν μεταξύ τους,ενώ ο Μάχος είχε αποτραβηχτεί στην άκρη του κρεββατιου του με σκοτεινό βλέμμα,χαμένο σε οδυνηρές αναμνήσεις του παρελθόντος.
Οι δύο τους μόλις είδαν τον Άγγελο να μπαίνει ξεκίνησαν την καζούρα,πετώντας πονηρά υπονοούμενα για την επίσκεψη της Μαριλένας.
Εκείνος δεν τους απάντησε,είχε σοβαρότερα προβλήματα απ'αυτούς τους δύο βλάκες.
Προχώρησε για να πάει στο κρεββάτι του,όμως καταλάθος το πόδι του μπλέχτηκε στα απλωμένα άκρα του Μάχου με αποτέλεσμα να τον πατήσει.

"Στραβός είσαι,δεν βλέπεις μπροστά σου;"άκουσε την οργισμένη φωνή του,δεν πρόλαβε να του απαντήσει καθώς εκείνος συνέχισε "...ή σε τύφλωσε τόσο πολύ το γκομενάκι που έχασες τ'αυγά και τα πασχάλια;"

Ο τρόπος του ήταν,όπως κάθε φορά που του μιλούσε,εριστικός και έφερνε τον Άγγελο στα όρια της αντοχής του,όμως αυτή την φορά δεν μπορούσε να συγκρατηθεί.

"Μην μιλάς έτσι γι'αυτήν"του σύριξε μες απ'τα δόντια.

"Γιατί;Στην θίξαμε;Όλες οι γυναίκες είναι πόρνες,απ'την μάνα που μας γέννησε μέχρι και το κάθε παλιοθήλυκο που βρίσκεται στον δρόμο μας"του είπε μ'ένταση.

"Σκάσε...γιατί..."

"Γιατί τι;"τον ρώτησε εκείνος και πετάχτηκε όρθιος πλησιάζοντας απειλητικά τον Άγγελο.

Ο Άγγελος τον κοιτούσε με οργή.
Άλλη μια φορά ήταν έτοιμοι να τσακωθούν.
Άλλη μια φορά ο Μάχος ξεσπούσε τα νεύρα του πάνω του.

"Πες μου κάτι..."ξεκίνησε να του λέει κοιτώντας τον με θάρρος στα μάτια, "...σου έχω κάνει κάτι σε καμιά άλλη ζωή,γιατί με μισείς τόσο;"

Εκείνος έκανε ενα βήμα πίσω,δίχως όμως να πάρει το βλέμμα του απ'τον Άγγελο.

"Σε μισώ γιατί μου έκλεψες την αγάπη της μητέρας μας"του είπε με την φωνή του γεμάτη ένταση.