ΑΓΓΕΛΟΣ ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ

Κεφαλαιο 27ο

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΑΓΓΕΛΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΑΡΙΛΕΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...

Η Μαριλένα βγήκε από την φυλακή με ασταθή βήματα. Ήταν καταρρακωμένη ψυχικά και σωματικά. Το χειρότερο σενάριο που είχε πλάσει στο μυαλό της είχε επαληθευτεί, ο Άγγελος την είχε διώξει από κοντά του και μάλιστα αυτή την φορά οριστικά. Ένιωθε ένα απέραντο κενό μες στην ψυχή της. Βάδιζε στον δρόμο δίχως να βλέπει μπροστά της,χαμένη στις σκέψεις της. Η μορφή του Άγγελου είχε κάνει κατάληψη στο μυαλό της, το φιλί του ήταν βάλσαμο και τα λόγια του μαχαιριές στην ήδη ταλαιπωρημένη της καρδιά.Ήταν πια μόνη της...μόνη και πληγωμένη γι' ακόμη μια φορά. Ασυναίσθητα χάιδεψε την κοιλιά της και σκέφτηκε πως άντεξε μετά από τα τόσο πικρά λόγια του να του πεί την αλήθεια.Όμως είχε βρεί το κουράγιο και του είχε πεί για το παιδί,αλλά ήταν τόσο φορτισμένη που δεν είχε αντοχή να δεί την αντίδραση του και δεν την ένοιαζε πλέον.Αφού δεν την ήθελε στην ζωή του δεν είχε και κανένα δικαίωμα πάνω σ' αυτό το παιδί.Θα το μεγάλωνε μόνη της και θα φρόντιζε να είχε τόση αγάπη ώστε να καλύψει και το δική του απουσία.

Με γοργό βήμα κατευθύνθηκε προς τ' αυτοκίνητο της.Την ώρα που ετοιμαζόταν να μπεί μέσα άκουσε βήματα πίσω της,γύρισε το κορμί της και αντίκρισε δυο καστανά μάτια που την κοιτούσαν με απορία. Τι δουλειά είχε πάλι εκείνος εκεί; Πρίν δέκα μέρες που είχε γυρίσει στην Ελλάδα είχε ζητήσει απ' τον πατέρα της να απομακρύνει όλους τους άντρες του από κοντά της,δεν ήθελε καμία σχέση μαζί του αλλά ούτε και με τους σωματοφύλακες του,δεν χρειαζόταν προστασία. Απόσταση χρειαζόταν και ηρεμία,τίποτα άλλο! Αλλά ως κλασσικός κύριος Ρενιέρης... πάλι την είχε παρακούσει, πάλι δεν είχε σεβαστεί τις επιθυμίες της.

"Φίλιππε γιατί είσαι εδώ;Με παρακολουθείς;" του πέταξε επιθετικά ενώ συνέχισε το ίδιο θυμωμένα, "...νομίζω πως ξεκαθάρισα στον πατέρα μου πως δεν θέλω κανέναν σας γύρω μου,πόσο πιο καθαρά πρέπει να το πω για να το καταλάβετε;"

Εκείνος για λίγο έμεινε σιωπηλός μετρώντας προσεκτικά τις επόμενες κουβέντες του. Η αλήθεια ήταν πως ο Ρενιέρης του είχε επισημάνει να είναι διακριτικός στην παρακολούθηση της κόρης του και να μην γίνει αντιληπτός από εκείνη, όμως μόλις την είδε σ' αυτήν την άσχημη ψυχολογική κατάσταση ξέχασε τελείως τις διαταγές που είχε λάβει. Όλη η στάση του σώματος της μαρτυρούσε πως ήταν θλιμμένη κι αυτό δεν μπορούσε να το παραβλέψει, γι' αυτό έτρεξε κοντά της,για να την βοηθήσει,όμως εκείνη τον είχε πάρει απ' τα μούτρα γι' ακόμη μια φορά.