ΑΓΓΕΛΟΣ ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ

Κεφάλαιο 7ο

Τα ακροδάχτυλα της Μαριλένας ξεκίνησαν ένα ταξίδι προς όλο το πάνω μέρος του σώματος του. Άρχισαν απ' το σκληρό στέρνο του και κατηφόρισαν στην μυώδη, επίπεδη κοιλιά του.
Άγγιξαν τα σκούρα σημάδια που υπήρχαν εκεί, το βλέμμα της είχε στυλωθεί έκπληκτο και τα παρατηρούσε.

"Πως έγιναν;" τον ρώτησε με φωνή γεμάτη ενδιαφέρον και στενοχώρια.

Το πρόσωπο του συσπάστηκε από μια έκφραση θυμού συνυφασμένη με πόνο.

"Από ένα ατύχημα, όταν ήμουν μικρός" της απάντησε αόριστα.

Δεν άντεχε να την κοιτάζει στα μάτια καθώς της έλεγε ψέμματα, αλλά πως να της πεί την αλήθεια; Γι' αυτό χαμήλωσε το βλέμμα του για να κρύψει τα συναισθήματα του.

"Πως;" επέμενε η Μαριλένα να μάθει.

"Δεν έχει σημασία." Η φωνή του ακούστηκε λίγο πιο απότομη απ' όσο θα ήθελε.

Είδε την απογοήτευση στα μάτια της.
Η απόμακρη συμπεριφορά του δημιουργούσε ένα πέπλο μυστηρίου γύρω απ' το παρελθόν του.
Η Μαριλένα καταλάβαινε πλέον πως ότι κι αν ήταν αυτό που είχε ζήσει,δεν ήθελε να το μοιραστεί μαζί της.
Αν και την πονούσε αυτό, θέλησε να μην του το δείξει.
Τα χέρια της ανέβηκαν στο πρόσωπο του και χάιδεψαν τα έντονα ζυγωματικά του.
Τα χάδια της άναβαν φωτιές σε όλο του το κορμί.
Την σήκωσε στην αγκαλιά του και την ξάπλωσε στην λεία επιφάνεια που είχε σμιλέψει με την πάροδο του χρόνου το κύμα στον βράχο.
Το σώμα της ρίγησε όταν ήρθε σ' επαφή με το κρύο δάπεδο. Αμέσως όμως ένιωσε την θέρμη του κορμιού του καθώς ξάπλωνε πάνω της.
Τα χείλη του ενώθηκαν με τα δικά της σ' ένα παθιασμένο φιλί, ενώ κατηφόρισαν κατά μήκος του λαιμού της,καίγοντας κάθε σημείο του σώματος της το οποίο άγγιζαν.
Τα κορμιά τους άρχισαν να χάνονται σε μια ερωτική δίνη γεμάτη έντονα συναισθήματα.

Ξαφνικά η θερμοκρασία ανέβηκε επικίνδυνα στα ύψη.
Τα μάτια τους ξεχύλιζαν από πόθο και τα σώματα τους αγγίζονταν με τόλμη, προσπαθώντας να σβήσουν την δίψα του πάθους τους.