ΑΓΓΕΛΟΣ ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ

Κεφάλαιο 23ο

Τα βήματα του ήταν βαριά,κυριολεκτικά τα παπούτσια του σέρνονταν πάνω στο ασπρόμαυρο μωσαϊκό καθώς περνούσε την σιδερένια πόρτα της φυλακής.
Όλα είχαν πάει χάλια,όσο το σκεφτόταν χειρότερο σενάριο δεν υπήρχε απ'αυτό που έζησε.
Ο εισαγγελέας είχε διατάξει την προφυλάκιση του μέχρι την διεξαγωγή της δικής.
Το όπλο του εγκλήματος είχε βρεθεί,καθώς και ο κάτοχος του και το μόνο που έλειπε ήταν το κίνητρο.
Πίεσαν πολύ τον Άγγελο για να τους πει τι είδους δοσολήψιες είχε με αυτό το απόβρασμα,που οδήγησαν στον θάνατο του,όμως εκείνος δεν μίλησε.
Τι να τους έλεγε άλλωστε;
Με τι στοιχεία θα αποδείκνυε πως ο μόνος λόγος ήταν η εκδίκηση για τον φόνο των γονιών του;
Το όπλο του είχε παραμείνει παρατημένο σε κάποια άκρη εκείνης της αποθήκης,δεν είχε σκεφτεί να το μαζέψει.
Ήταν λάθος του,έκαψε ο ίδιος τον εαυτό του,όμως μέσα στην ταραχή του δεν σκέφτηκε τίποτα άλλο.
Ίσως γιατί αυτός δεν ήταν ψυχρός δολοφόνος για να κάνει το τέλειο έγκλημα,όπως είχαν κάνει εκείνοι τότε.

Οι φύλακες αφού του πήραν τα προσωπικά του αντικείμενα,τον οδήγησαν στο κελί του.
Την ώρα που οι βαριές αμπάρες έκλειναν πίσω του ένιωσε την καρδιά του να βουλιάζει στην άβυσσο της απόγνωσης.
Κοίταζε γύρω του σαν το θηρίο μες στο κλουβί,
νευρικός και φοβισμένος συνάμα.
Ο φόβος του δεν είχε να κάνει με το τι θα του συνέβαινε,αλλά με την πιθανότητα να μην ξανάβλεπε την Μαριλένα.
Αυτό τον τρόμαξε και τον πονούσε πολύ!

Το βλέμμα του περιηγήθηκε στον μικρό χώρο.
Υπήρχαν τέσσερα κρεββάτια εκεί μέσα,δυο στην μια ακρη,το ένα πάνω στ'άλλο και δύο στην άλλη άκρη.
Πλησίασε κοντά και διάλεξε την δυάδα στ'αριστερά,αφού μόνο ένα κρεββάτι,εκείνο από  πάνω φαινόταν χωρίς κάτοχο.
Έμεινε σκεφτικός να επεξεργάζεται το δωμάτιο με τους βρώμικους τοίχους που πάνω τους είχαν γραμμένες λέξεις και φράσεις που δήλωναν μίσος ή λατρεία για κάποιο πρόσωπο ή απλά την απέχθεια τους για την άδικη κοινωνία.
Άφηνε ο καθένας ένα στίγμα του χαρακτήρα του,σκέφτηκε ο Άγγελος με θλίψη.

Λίγη ώρα αργότερα άκουσε φωνές απ'έξω και είδε την κλειδαριά ν'ανοίγει.
Τρείς άντρες έκαναν την εμφάνιση τους συνοδεία ενός φύλακα.
Ο Άγγελος τους παρατηρούσε προσεκτικά την ώρα που εισέρχονταν μέσα.
Πρώτος μπήκε στο κελί ενας σκουρόχρωμος πενηντάρης άντρας,μετρίου αναστήματος,σίγουρα αλλοδαπός.
Το πρόσωπο του δεν είχε κάτι το αξιοπερίεργο,
εκτός από ένα μικρό τατουάζ στον λαιμό που έμοιαζε σαν μια λευκή τίγρης.
Ο δεύτερος ήταν ένας νεαρός άντρας γύρω στα είκοσι,αδύνατος,με καστανά μαλλιά και μάτια.
Το ύψος του δεν θα ξεπερνούσε το 1,75,ενώ τα χαρακτηριστικά του προσώπου του ήταν όμορφα.
Ακριβώς πίσω τους βρισκόταν ένας καστανόξανθος άντρας περίπου στα τριάντα.
Ήταν ψηλός και γεροδεμένος σαν τα μοντέλα των διαφημιστικών αφισών που βλέπουμε στους δρομους.
Τα χαρακτηριστικά του έμοιαζαν πολύ με αυτά του Άγγελου,κυρίως το χρώμα και το σχήμα των ματιών τους που ήταν ίδιο.

"Μπα...μπα...μπα...μετά το δείπνο μας έφεραν και επιδόρπιο;"είπε ειρωνικά ο νεαρός άντρας κοιτώντας τον Άγγελο,αλλά απευθυνόμενος στους άλλους δύο συγκρατούμενους του.

"Ναι φαίνεται πως η παρέα μας τελικά απέκτησε ενδιαφέρον..."του απάντησε με σπαστά ελληνικά
ο σκουρόχρωμος άντρας έχοντας ρίξει ένα βλέμμα στον Άγγελο που σκοπό είχε να τον τρομάξει,..."εσύ τι λες Μάχο;"κατέληξε,μεταφέροντας το βλέμμα του στον τρίτο κρατούμενο.
Ο οποίος δεν απάντησε όμως,καθώς είχε στηλώσει τα μάτια του πάνω στον νεοαφηχθήσα συγκρατούμενο του,έχοντας μια έκφραση περίεργη που ενόχλησε τον Άγγελο και τον έβαλε σε σκέψεις.

"Τι συμβαίνει,ρε Μάχο,πολύ σιωπηλός είσαι σήμερα"τον πείραξε ο πιο μικρός,χωρίς όμως να υπολογίσει την επόμενη αντίδραση του άντρα δίπλα του,αφού μια δυνατή γροθιά προσγειώθηκε με δύναμη στο πρόσωπο του,ανοίγοντας ταυτόχρονα την μύτη του πιτσιρικά.

"Δεν γουστάρω αστειάκια"του είπε με την μπάσα φωνή του σε κοφτό τόνο,ενώ αμέσως γύρισε προς τον Άγγελο, "...κι εσύ θα κοιμάσαι πάνω απ'τον Αχμέτ, δεν σε θέλω κοντά μου"δηλωσε με απειλητικό υφος.

Όμως ο Άγγελος δεν ήταν από αυτούς που έκαναν πίσω από φόβο,ήταν νευρικός και οξύθυμος χαρακτήρας,τον εξόργιζαν οι διαταγές.

"Τα νταηλίκια σου δεν περνάνε σε μένα.Εγώ θα κοιμηθώ όπου θέλω"του είπε αργά δίνοντας έμφαση στην κάθε λέξη που έβγαινε απ'το στόμα του,ενώ το βλέμμα του είχε καρφωθεί στον άγνωστο άντρα,ξεκινώντας μαζί του μια αναμέτρηση δύναμης που σκοπό είχε την επικράτηση του πιο ισχυρού.

Οι όλοι δύο κρατούμενοι έμειναν σιωπηλοί,
συλλογιζόμενοι το τεράστιο λάθος του καινούργιου να τα βάλει από την πρώτη μέρα με τον Μάχο.
Ήξεραν πως αυτός ο άντρας δεν ήταν κανένας τυχαίος,είχε φυλακιστεί για ληστεία μετά φόνου.
Μέσα στην φυλακή ήταν πάντοτε απόμακρος χωρίς να επιδιώκει τσακωμούς,όμως οποίος είχε τολμήσει
να τον ενοχλήσει κατέληγε στο νοσοκομείο.
Με λίγα λόγια,ο Άγγελος είχε διαλέξει το χειρότερο άτομο για να δημιουργήσει μαζί του έχθρα.
Όμως αυτή η έχθρα μήπως έκρυβε και κάτι πιο βαθύ;