ΑΓΓΕΛΟΣ ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ

Κεφάλαιο 26ο

Το βλέμμα του Άγγελου έπεσε γεμάτο έκπληξη πάνω στον Μάχο.
Τι ακριβώς προσπαθούσε να του πει;
Όσο το σκεφτόταν τόσο πειθόταν πως πρόκειται για ένα μεγάλο ψέμα.
Η έκπληξη μετατράπηκε σε δυσπιστία και αμέσως μετά σε θυμό γι'αυτόν τον άγνωστο άντρα που τολμούσε να σπιλώσει την μνήμη της μητέρας του.

"Τι εννοείς;Μιλά καθαρά,τι παιχνίδι μου παίζεις;"
τον ρώτησε γέματος οργη.

Ο Μάχος τον κοίταξε μ'ένταση,ολόκληρο το πρόσωπο του είχε πάρει μια σκληρή έκφραση.

"Ώστε θες την αλήθεια;"του είπε με απότομο τόνο και συνέχισε "...μάθε λοιπόν πως η αγαπημένη σου μητερούλα,πρίν τον πατέρα σου,ήταν ξαναπαντρεμένη με κάποιον άλλο άντρα και μάλιστα είχε και παιδί."

Ο Άγγελος δεν μπορούσε να πιστέψει τίποτα απ'όσα του έλεγε.
Αν είχε αδερφό δεν θα το'χε μάθει τόσο καιρό;
Γιατί να του το κρατήσουν μυστικό οι γονείς του;

"Λες ψέμματα"του δήλωσε κοιτώντας τον με οργή στα μάτια.

"Δεν λέω ψέμματα...ήταν παντρεμένη μ'έναν άντρα που την κτυπούσε και την μείωνε σε κάθε ευκαιρία, έτσι μια μέρα το έσκασε από εκείνον αφήνοντας όμως πίσω ένα αγόρι τριών χρόνων...εμένα.Ύστερα από έναν χρόνο κι αφού είχε χωρίσει με τον πατέρα μου ξαναπαντρεύτηκε τον Γρηγοριάδη,τον πατέρα σου"του είπε με ψυχρή φωνη και βλέμμα που κοιτούσε το κενό.

"Μα πως;Εγώ γιατί δεν έμαθα ποτέ τίποτα;"τον ρώτησε ο Άγγελος έχοντας μια έκφραση έκπληξης στο πρόσωπο του.

Ο Μάχος κάγχασε με ειρωνικό τρόπο,ο μικρός δεν ήθελε να πιστέψει πως η μητέρα του ήταν μια ψυχρή γυναίκα που για να γλιτώσει το τομάρι της είχε θυσιάσει το παιδί της.

"Γιατί να το μάθεις;Ποιός να στο πεί;Η μαμάκα μας;
Γι'αυτήν εγώ ήμουν ένα κεφάλαιο που είχε κλείσει στην ζωή της,δεν την ένοιαζε,δεν υπήρχα για εκείνη"του είπε με θυμωμένη φωνή.

"Όχι,η μητέρα μου δεν ήταν έτσι!Ήταν ένας τρυφερός άνθρωπος που έδινε μόνο αγάπη και τρυφερότητα.Εμένα έτσι με μεγάλωσε"του αντέτεινε με πάθος.

"Πολύ καλά το έθεσες...εσένα.Γιατί εμένα με παράτησε μ'έναν άνθρωπο που με κτυπούσε και
μ'έβριζε όλη μέρα,μόνο και μόνο γιατί ήμουν γιός μιας γυναίκας που την θεωρούσε...μην σου πω καλύτερα.Με παράτησε μαζί του κι ούτε γύρισε να με κοιτάξει.Ξέρεις πόσες φορές είχα κοιμηθεί νηστικός;Και πόσες ακόμα ένιωθα το κορμί μου μουδιασμένο απ'το κρύο,όταν με πετούσε έξω απ'το σπίτι;Μην σου πω πόσο ξύλο είχα φάει...μ' έδερνε με την ζώνη του για ώρα,ώσπου κουραζόταν
ειδικά τον πρώτο καιρό που έκανα το λάθος να την υπερασπίζομαι.Κι εκείνη που ήταν;Να σου πω εγώ που ήταν.Ζούσε ευτυχισμένη με την καινούρια της οικογένεια αδιαφορώντας για το τι βασανιστήρια περνούσα εγώ.Αυτή λοιπόν ήταν η πολυαγαπημένη σου μητέρα"κατέληξε με σπασμένη φωνή και το σώμα του να τρέμει απ'το μέγεθος των συναισθημάτων που του προκαλούσαν αυτές οι αναμνήσεις.

Ο Άγγελος έστεκε μαρμαρωμένος σαν άγαλμα και τον κοιτούσε δίχως να μπορεί ν'αθρώσει λέξη.
Όλα αυτά του ακούγονταν τόσο εξωπραγματικά, ακόμα και τώρα είχε ενδοιασμούς για το αν του έλεγε την αλήθεια.

"Όλα όσα μου είπες μπορείς να τ'αποδείξεις;"τον ρώτησε με δυσπιστία.

Είχε μάθει να μην εμπιστεύεται τους ανθρώπους, πάντα πίστευε πως πίσω από αυτό που λένε συνήθως κρύβεται κάτι άλλο.
Βέβαια δεν μπορούσε να καταλάβει για ποιό λόγο ο Μάχος του είπε αυτή την ιστορία.
Τι όφελος είχε;

"Ακόμα δεν πιστεύεις πως είμαστε αδέρφια,ετσί;
Ωραία λοιπόν,μπορώ να σου το αποδείξω αφού θες τόσο πολύ..."του είπε κι ευθύς έσκυψε στο κρεββάτι παίρνοντας κάτι μικρό κάτω απ'το μαξιλάρι,το οποίο έκρυψε μες στην παλάμη του, "...ορίστε η απόδειξη σου"κατέληξε τείνοντας του το χέρι.

Ο Άγγελος είδε μια ξεθωριασμένη μικρή φωτογραφία.
Άπλωσε το χέρι του και την πήρε από εκείνον.
Την κοιτούσε ξανά και ξανά σαν χαμένος.
Εκεί σ'αυτό το παλιό χαρτί ήταν αποτυπωμένη η μορφή της μητέρας του να κρατάει στην αγκαλιά της ένα μικρό,καστανό αγοράκι.
Ώστε ήταν αλήθεια!
Ώστε είχε έναν αδερφό που δεν είχε γνωρίσει ποτέ του!
Σήκωσε το κεφάλι και το βλέμμα του συνάντησε του Μάχου.

"Εγώ δεν ήξερα τίποτα για την ύπαρξη σου...εσύ αφού γνώριζες γιατί δεν θέλησες να με συναντήσεις ποτέ ως τώρα;"τον ρώτησε πιο πολύ με παράπονο πάρα σαν υπόδειξη.

Το σώμα του Μάχου σφίχτηκε απ'την ένταση ενώ τα μάτια του κατηφόρισαν ένοχα.

"Γιατί σε μισούσα...μισούσα που εσύ είχες ότι δεν είχα εγώ.Είχαμε το ίδιο δικαίωμα στην αγάπη της μόνο που εκείνη προτίμησε να την δώσει μόνο σ'εσενα.Όταν οι γονείς σου πέθαναν,εσύ ησουν δέκα χρόνων κι εγώ δεκαπέντε και ξέρεις κάτι;
Ίσως θα σου φανεί κακό και άδικο αυτό που θα σου πω αλλά...χάρηκα που είχες μείνει κι εσύ μόνος σου όπως ήμουν κι εγώ.Ήταν η εποχή που είχα φύγει απ'το σπίτι του πατέρα μου και κοιμόμουν στον δρόμο,ήμουν μόνος μου...μόνος και φοβισμένος"του είπε και ξαφνικά η φωνή του έσπασε δίνοντας την θέση της σε μια άηχη κραυγή απόγνωσης.

Ο Άγγελος έγινε χίλια κομμάτια όταν είδε τον σκληρό άντρα απέναντι του να λυγίζει σαν μικρό παιδί.
Άπλωσε τα χέρια και τον έκλεισε στην αγκαλιά του.
Ο Μάχος εξεπλάγη από την αντίδραση του,όμως δεν απομακρύνθηκε.
Δειλά άπλωσε κι εκείνος τα χέρια τυλίγοντας τον αδερφό του.
Έναν αδερφό που μισούσε χρόνια τώρα και τον κατηγορούσε για ότι είχε περάσει στην παιδική του ηλικία.

"Τώρα κανείς απ'τους δυο δεν θα είναι μόνος"του ψιθύρισε ο Άγγελος.

Μέσα στο μυαλό του μια σκέψη κυριαρχούσε,ότι είχε πάλι μια οικογένεια,έναν αδερφό,γιατί...
ο Μάχος ήταν αδερφός του τελικά.