ΑΓΓΕΛΟΣ ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ

Κεφάλαιο 17ο

Ο Άγγελος γύρισε σπίτι του σε πολύ κακή διάθεση.
Βλαστημούσε και έσπαγε οτι έβρισκε μπροστά του.
Καταριόταν την μοίρα του και τ' έβαζε με θεούς και δαίμονες για την μίζερη ζωή που του χάρισαν.
Δεν μπορούσε να χωνέψει πως είχε απλώσει το χέρι του στην Μαριλένα, της είχε ανοίξει την καρδιά του κι αυτήν τον είχε αρνηθεί μ' αυτόν τον ψυχρό τρόπο.
Τόσο λοιπόν άξιζε η αγάπη της και οι υποσχέσεις που του είχε δώσει;
Του είχε ορκιστεί πως τίποτα δεν θα τους χώριζε...μάλλον στο τίποτα δεν συμπεριλαμβανόταν η αποκάλυψη που της είχε κάνει.
Η καρδιά του πονούσε απ' την απουσία της και η ψυχή του ήταν κενή.
Όταν την είδε να μπαίνει στ' αεροπλάνο, ήξερε πως εκτός απ' την βαλίτσα της είχε πάρει μαζί της και την ζωή του.
Γιατί χωρίς αυτήν δεν υπήρχε λόγος για να ζεί.

Πλησίασε στον καναπέ και βυθίστηκε στα μαλακά μαξιλάρια.
Έκλεισε τα μάτια του και άφησε τις αναμνήσεις από τις ευτυχισμένες στιγμές που είχαν περάσει μαζί να εισβάλουν στο μυαλό.
Αναμνήσεις που τώρα πια μόνο πόνο του προκαλούσαν.
Στα εικοσιπέντε χρόνια της μικρής ζωής του είχε περάσει περισσότερο πόνο απ' όσο θα μπορούσε ν' αντέξει άνθρωπος.
Οι απώλειες των ανθρώπων που αγαπούσε του είχαν αφήσει βαθιές πληγές.
Πρώτα οι γονείς του,ύστερα εκείνη... δεν ήξερε ποιά πληγή πονάει περισσότερο.

Έμεινε εκεί ώρες ολόκληρες, ούτε που κατάλαβε πότε νύχτωσε.
Ένιωθε το σώμα του σαν ένα άδειο κουτί,δεν υπήρχαν πια συναισθήματα.
Δεν ένιωθε τίποτα,ούτε πόνο, ούτε λύπη,τίποτα.
Ένα τεράστιο, απόλυτο τίποτα.
Κουλουριασμένος στον καναπέ, σ' αυτή την ψυχολογική κατάσταση, δεν κατάλαβε τον κίνδυνο που ερχόταν.
Το συνειδητοποίησε όταν ήταν πλέον αργά.
Η πόρτα του διαμερίσματος του είχε παραβιαστεί και τέσσερις άντρες είχαν εισβάλει ήδη στο σπίτι του.
Όταν άκουσε τα βήματα που πλησίαζαν πρός το μέρος του,
οι αισθήσεις του τέθηκαν σ' επιφυλακή.
Μ' ένα ακροβατικό σάλτο βρέθηκε μόνο με δύο πατήματα στο εσωτερικό του υπνοδωματίου του.
Πήρε τ' όπλο που είχε φυλαγμένο στο συρτάρι του κομοδίνου του και κρύφτηκε πίσω απ' την πόρτα.
Πήρε μια βαθιά ανάσα και κράτησε το κορμί του ακίνητο έτσι ώστε να μην κάνει τον παραμικρό θόρυβο που θα δήλωνε στους εισβολείς την παρουσία του.
Με την άκρη του ματιού του είδε δυο αντρικές φιγούρες να κατευθύνονται στο γραφείο του, ενώ λίγα δευτερόλεπτα αργότερα άρχισαν να ανοίγουν συρτάρια και να πετούν κάτω χαρτιά και φακέλους από παλιότερες υποθέσεις που είχε αναλάβει ο Άγγελος.