ΑΓΓΕΛΟΣ ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ

Κεφάλαιο 3ο

Τα πράσινα μάτια του κοιτούσαν με οργή τον σκουρόχρωμο άνδρα δίπλα του.

"Έχει περάσει μια εβδομάδα και δεν έχω δεί αποτελέσματα. Τόσο δύσκολο είναι ν' απαγάγετε ένα  κοριτσάκι;"

Ο σκουρόχρωμος άνδρας έτριψε με νευρικότητα το μέτωπο του.

"Δεν είναι εύκολο, η μικρή φυλάσσεται συνεχώς. Ο Ρενιέρης της έχει βάλει έναν σωματοφύλακα που δεν την αφήνει λεπτό απ' τα μάτια του."

Ο σαραντάχρονος άνδρας κεραυνοβόλησε με τα πράσινα μάτια του τον συνομιλητή του.

"Σβέν, αυτά είναι δικαιολογίες, τελείωνε γρήγορα μ' αυτή την δουλειά. Το εμπόρευμα περιμένει στα σύνορα και χρειάζομαι τα φορτηγά του Ρενιέρη για την εισαγωγή του.Κάθε λεπτό που περνάει χάνω χιλιάδες ευρώ" του είπε μ' έμφαση στην ήδη βαριά φωνή του.

Ο Ιβάν Τσεβκόφσκι ήταν άνθρωπος που δεν αστειευόταν.
Χρόνια μπλεγμένος στον υπόκοσμο, είχε καταφέρει ν' αναρριχηθεί με ταχύτατους ρυθμούς,από απλό βαποράκι σε αρχηγό της εγκληματικής οργάνωσης.
Τα παραπτώματα κατά του νόμου πολλά, από διακίνηση ναρκωτικών μέχρι φόνους. Βέβαια ένταλμα για την σύλληψη του δεν είχε βγεί ποτέ,αφού δεν υπήρχαν αποδεικτικά στοιχεία εναντίον του.

        ***********************
Ο Άγγελος κοίταξε τον εαυτό του στον καθρέφτη.
Μαύροι κύκλοι στόλιζαν τα κατ' άλλα όμορφα μάτια του,αποτέλεσμα του λιγοστού ύπνου και της εξάντλησης.
Την τελευταία εβδομάδα είχε ξεπεράσει τα όρια αντοχής του.
Την ημέρα πρόσεχε την κόρη του Ρενιέρη και το βράδυ παρακολουθούσε τον ίδιο και τους ανθρώπους του.
Η έρευνα του είχε στεφτεί με απόλυτη αποτυχία κι αυτό τον έκανε έξαλλο και τον προβλημάτιζε, έπρεπε να βρεί άλλον τρόπο να πετύχει τον σκοπό του.
Έπρεπε κάπως να κάνει τον Ρενιέρη να τον εμπιστευτεί, να τον θεωρήσει άνθρωπο εμπιστοσύνης, μόνο τότε θα κατάφερνε να βρεί την άκρη του νήματος που θα έστελνε αυτόν και τους συνεργάτες του στην φυλακή.

Έτριψε με δύναμη τον κρόταφο του,σήμερα είχε ξυπνήσει με κακή διάθεση και έναν τρομερό πονοκέφαλο.
Μια νέα μέρα ξεκινούσε, μια ηλιόλουστη ανοιξιάτικη μέρα, αφού ήταν πια μέσα Μαϊου και η ζέστη έκανε ακόμα πιο αισθητή την παρουσία της.
Σιγομουρμούρισε μια βρισιά και πήρε τα κλειδιά της μηχανής του.

Σε λιγότερο από μια ώρα είχε φτάσει στην βίλα του Ρενιέρη και περίμενε την πριγκιπέσσα,όπως την έλεγε κοροϊδευτικά.
Την είδε να βγαίνει μ' ένα κοντό τζίν σορτσάκι που άφηνε ακάλυπτα τα λεπτά καλλίγραμμα πόδια της και ένα λευκό μπλουζάκι με τιράντες που το μήκος του κάλυπτε την μισή κοιλιά της.
Έμεινε σαστισμένος να την κοιτάζει καθώς τον πλησίαζε.
Το κορμί της ήταν σωστή κόλαση! Έπρεπε να την γνώριζε τον χειμώνα, τότε δεν θα ήταν αναγκασμένος να την βλέπει με τόσο λίγα ρούχα που κάνουν την φαντασία του να οργιάζει.
Τον χαιρέτησε τυπικά και κάθησε στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου. Είχε καταφέρει αυτή την μια εβδομάδα να υπάρχει μια απόσταση μεταξύ τους,οι κουβέντες τους ήταν λίγες και μετρημένες.
Η ημέρα τους ήταν φορτωμένη όπως πάντα.
Πρώτα η σχολή της,μετά το φροντιστήριο ξένων γλωσσών, που η Μαριλένα ήθελε να πάρει το τρίτο κατά σειρά πτυχίο σε ξένη γλώσσα, αυτή την φορά στα ισπανικά, είχε ήδη πάρει πτυχίο στην αγγλική και την γαλλική γλώσσα.
Μετά απ' το φροντιστήριο σειρά είχε το ωδείο,που έκανε εξάσκηση στο βιολί τρείς φορές την εβδομάδα και τέλος η σχολή χορού.