My Dream Power Life :OFFICIAL #FANTASY FICTION (COMPLETED)

Chapter 40:THE GROUP OVER

"Hindi ko alam kung sino ang nakahuli saken kaya ngayon..kaylangan konang mag ingat.."sambit ko at medyo malayo nako don nang..

"Arp! Arp!"nagulat ako kaya napatingin ako sa baba kung saan nandun si ace.

"Sumunod ka pala?"tanong ko habang nag pupunas nang luha at binuhat sya.

"Arp! Arp! Arp!"kaya medyo napa ngiti ako hindi ko magawang makatawa dahil sa nangyare kanina.

"Buti kapa hindi natakot, wag mokong iiwan ha?"pero na alala kong hindi nga pala sya saken kaya kaylangan ibalik kosya.

(CARLLE'S POINT OF VIEW)

"Kuya naman, bakit hindi mo pinigilan."sabi ni chuan.

"B-bakit ganon? Bakit hati?"gulat ko paring tanong masasabi kong nakakatakot talaga pero..

"Senddric! Bakit mo sya sinunod sana hinabol mo!"angal ko naman, saan naman kaya pupunta yon? wala nga yung kakilala dito halos kami kami lang ang mag kakasama.

"Ngayon saan natin sya hahanapin nyan!?"tanong naman nya hindi sya pwedeng mawala nang gantong mag uumaga na dahil sigurado akong delekado na.

"Kung hindi mo sana sya sinaktan ede sana hindi sya umalis at natakot."sambit nya kasalanan ko?

"Hindi mo naman sinabi agad na sya yon ede sana hindi ako nag isip nang kung ano ano."sambit ko naman.

"Padalos dalos ka kase."naiinis na ako hindi ko naman alam na sya yon at mas lalong hindi ko sinasadya.

"Kung alam kolang sa tingin moba gagawin koyon? Iniisip kolang naman ang kapakanan mo."nag titigan lang kami.

"Anong nangyayare dito?"napatingin kami sa nag salita.

"Bakit kayo nandito."seryoso ang tingin ko sa kanila pag katapos nila kaming talikuran.

"Bakit hindi ba pwede? Grup--"pinutol agad sya ni Senddric.

"Wag mong matawag tawag na grupo to jongshien baka na kakalimutan nyo kung pano nyo kami tinalikuran ni wala kayong ginawa."sambit nito kaya walang sino man ang nakapag salita maliban saken.

"Kahit kaylan ang grupo ay hindi magagawang talikuran ang kapwa katao, tutal kampi na kayo sa kanila bakit hindi sila ang grupo nyo ngayon?"tanong ko naman.

"Chuan, chansoe ginawa namin yon para sa kapakanan nyo ito ang utos kaya bakit hindi natin susundin?"tanong naman ni jongshien.

"Kahit kaylan walang utos ang umabot samin."matigas kong sagot sa kanya.

"Hayaan mo sila jongshien ayaw nila? Ede ayaw, bakit nga naman natin pipilitin ang mga yan baka nakakalimutan mo sila ang unang tumalikod satin dahil sila ang UNANG NAWALA."sambit naman ni wiryeom kung ganon..

"Hindi na pala tayo grupo..ede maganda mag hiwa hiwalay na tayo tutal iba naman ang gusto nang bawat isa satin."sabay alis ni senddric.

"Pag isipan nyo muna ito tyaka tayo mag harap harap kapag buo na ang desisyon nyo."biglang sambit ni yunsike at nag laho na napabuntong hinanga nalang ako.

"Kahit kaylan hindi namin naramdaman na mahalaga kami sa innyong mag kapatid."nanlilisik na matang sambit ni wiryeom saken at umalis nadin.

"May isusumbat paba kayong dalawa?"tanong ko kay dworien at jongshien.

"Naiintindihan ko kayo mahalaga si kean sa innyo pero isipin nyo mahalaga din ang tirahan natin at ang pinag samahan natin, pag isipan nyo chansoe bago pa bumitaw ang lahat."malungkot na sambit ni jongshien at umalis narin.

"Ang drama nyo."maikling sambit ni dworien at naupo nandito kami sa sala.

"Kahit kaylan ka talaga wala ka paring kupas ang manhid mo parin hindi ka manlang naapektuhan."at naupo sa tabi nya.

"Bakit ako maaapektuhan? Ni kaba nga wala akong naramdaman sa tingin moba magagawa ni chuan na iwasan ang damdamin nya? Ngayong nandito kami alam kong kaylangan nyo kami lalo nat...lumabas na ang pinaka hihintay nang lahat."sambit nya kaya wala akong nagawa at napabuntong hininga na lang.

(SENDDRIC'S POINT OF VIEW)

Hanap ako nang hanap kay kean pero ni anino nya at prisensya nya wala akong makita at maramdaman, san sang lupalop nako galing pero wala akong makitang kean.

"Kean!!"malakas na sigaw ko pero eko lang ang narinig ko, inutusan ko din ang hangin na dalin ako kay kean pero wala akong maramdaman, nandito lang sya sigurado ako.

Hindi ko maisip na ako mismo ang tumapos ng pag kakaybigan namin hindi ko rin alam kung bakit ko nagawa yon pero...hindi ko nagustuhan ang nagawa ko.

At...yung kay kean alam ko kung bakit sya umalis ang tanga tanga ko! Ngayon na saan sya? Sya na ang nag sabi na kaylangan nya kami ngayon, dahil lumabas na ang kapangyarihan nya at dapat may sumubaybay dito pero ngayon..wala! Ngayon kolang sya nakitang umiyak nang ganon at humingi ng tulong pero pinangunahan ako ng kaba at takot ko, napaka duwag ko!

"Ang tanga tanga ko!"sambit ko habang nakaupo at umiiyak, ngayon lahat ng pinag daanan at ang pinag hirapan ng mga magulang nya nawala din..

Dahil nawala namin sya at kahit anong oras pwede syang mahuli at napaslang kung hindi man sya mapaslang, sya mismo ang papatay, wala lang din kwentang nandito kami kaya nga kami nandito at dinala ng mga magulang nya dahil para mapigilan ang kasamaan at ang kagustuhan nang kadiliman.

"Patawad! Patawad!"sambit ko pero may humawak sa balikat ko pag tingin ko...

"Hindi nyo kasalanan..pero kaylangan nya kayo ngayon tulungan mo ang anak namin."

"Babala lamang kaya kami naririto gusto naming sabihin na...habang natatakot sya habang hindi sya lumalaban at habang nag IISA sya patuloy ang pag kapanalo nang kadiliman kaylangan nya kayo NGAYON."