DİKKAT KATİL VAR!!

FİNAL!

6 ay sonra

"Onur!!" diye çığlığı bastım, Onur anında yataktan kalktı.

"Ne oldu?" dedi ve uykulu gözleriyle bana baktı. Gözlerimi kapattım ve nefes alışverişlerimi düzenledim,

"Suyum geldi" dedim, Onur ne olduğunu anlamamış gibi bana bakıyordu. Çığlığı bastım.

"SUYUM GELDİ! YIRTILACAĞIM!" diye bağırdım. Anında harekete geçip acil bebek çantasını aldı. Ne yapcağını şaşırmış gibiydi.

Yataktan kalkmaya çalıştım, hemen geldi beni kucağına alacakken onu durdurdum.

"Eğer kucağına alırsan bebek fırlar" dedim, yavaşça merdivenlerden inmeye başladık. Çığlığımı duymuş olan Furkan merdiven başında bize bakıyordu. Uykulu gözleriyle söyleniyordu.

"Allah'ım biraz sessiz olun ya! Bura-" sonra suyumun merdivenlere taştığını gördü. Onur bağırdı.

"Arabayı getir hemen, çabuk!" Furkan hızla evden çıktı.

Bende söyleniyordum. "Bir daha çocuk yok, bir daha yanıma dahi yaklaşma gelme, uzak tut küçüğünü benden!" diye çığlık attım.

Onur canlanmış gözleriyle bana baktı, "Biraz abarttık sanki ha?"

Bakışlarımı ona çevirdim, Onur gözlerini kaçırıp arabaya baktı.

"Sakin ol, doktor ne dedi? Nefes al, ver"

Onun dediklerini yapmaya çalışıyordum ama işe yaramıyordu, arabaya vardığımızı bile fark etmemiştim.

"Güzelim, sana dedim ama o geceliği hamileyken giyme diye! Siktiğimin adamları görecek şimdi" dedi sinirle.

Furkan'ın bize baktığını fark edince kükredi,

"Bak lan önüne!"

Derin bir nefes alıp verdim, "Gerçekten konu şuan bu mu? BU MU?" diye bağırdım.

Furkan hızlı bir şekilde arabyı kullanıyordu, o da şaşırmıştı ne yaptığını.

"Allah kahretsin!" dedi Furkan ve farları açtı.

"BİR DAHA BEBEK YOK ANLAŞILDI MI?" diye bağırdım. Furkan gözlerini kocaman açtı. "Tamam yenge nasıl istersen" dediğinde Onur un nefes alış verişleri sıklaştı.

"Bebeğim şuan bunu konuşmayalım tamam mı? Bak geldik" dedi. Furkan hızlı bir şekilde U dönüşü yaptı ve bizi hastanenin kapısına getirdi.

"İyi doğurmalar" dedi Furkan, ona hareket çektim. Onur heemn kapıyı açtı ve beni kucağına aldı. "Bebek fırlayacak diyorum sana!"

Hastanedeki görevliler hızlı bir şekilde beni içeri götürdüler, Onur sakin olmam için elimi tutuyordu. Aniden gelen bir sancıyla elini sıktım.

Onur hafifçe yüzünü buruştursa da elimi bırakmadı.

Hemen odaya götürdüler beni.

"Bayım, bebeğin durumuna bakmamız gerek sezeryan olup olmayacağını görmemiz gerekiyor. Lütfen dışarıda bekleyin"

Onur kaşlarını çattı, "Karım lan o benim, doğuruyor-"

"Doğum başladığı zaman sizi çağıracağız" dedi ve Onur u kapı dışarı etti. Hemşire bana derin nefes alıp vermemi söylüyordu.

Her yerimden ter akıyordu, onun dediklerini yapıyordum ama acı çok fazlaydı, çığlık attım.

Ebe hemen alttaki duruma baktı, "Tamam, normal doğum olacak. Olması için bir santim daha lazım, hemen onu ameliyathaneye götürün!"