Peace River

1.0 - Drugs en American Football

Wanneer is de cirkel rond, waar is zijn einde en zijn begin? Waar begint de zon en wanneer is de tijd op? Tijdloos is als een klok zonder wijzers, de dagen blijven doorgaan, het licht schijnt altijd ergens op de wereld. De maan doet hetzelfde, komt er dan geen einde aan?

De cirkel waar hij in vast zat had duurde te lang, hij kon er niet uit komen. Hij vergat waar hij aan was begonnen en ging met zijn verstand op nul verder. Hij ging kapot, zonder dat hij het doorhad. Zijn vrienden hadden hem gewaarschuwd, de dood van zijn broer was een teken, misschien. Waar zou hij zijn als hij ergens anders was geboren, als zijn vader een normale baan had. Zijn leven was nog jong en hij had zijn leven voor zich liggen, nu al voelde het alsof hij leeg was. Hij had nooit gedacht dat dat kon, hij wou niet dood. Hij wou leven, hoe deed je dat? Waarom hielp niemand hem of was het aan hem om het te veranderen. Hulp leek hopeloos, hij zou dit zelf moeten doen.

De muziek zweefde door zijn hoofd, het was alsof hij het niet eens hoorde. Zijn ogen staarden in de oneindige gang die gevuld was met mensen. 'Hé, we moeten, alles goed?' de klap op zijn schouder voelde als een zucht wind die hem heen en weer deed wiegen. Hij knikte en liet en slap glimlachje zien. James en Scott liepen de kleedkamer uit, zijn hoofd liet hij in zijn handen vallen. Het voelde nu even goed, nog even en het was alsof alles goed was. Het klopte niet, deze hele wereld waarin hij leefde was nep. James ging in de deuropening staan, 'Kom op man, Joël wat is er?' Hij schudde zijn hoofd, hij voelde zijn hartslag verminderen en een glimlach verscheen op zijn gezicht, 'Let's go!' riep hij en stond op. James fronste en schudde zijn hoofd, deze jongen had zoveel last van stemmingswisselingen dat hij haast wel een vrouw kon zijn.

Joël liep het veld op, zijn ogen waren moe, zijn benen tintelden en alles ging zo langzaam. Hij voelde zich niet lekker, hij was misselijk en had hoofdpijn. Joël schudde zijn hoofd, hij kon niet op de bank zitten. Dit was de belangrijkste wedstrijd van het seizoen. Als hij gescout wou worden zal hij zijn best moeten doen. Dan zou hij misschien nog iets bereiken in zijn leven. 

De wedstrijd verliep moeizaam, eerst werd Scott afgevoerd nadat hij hard was geraakt door de tegenpartij. Scott was gevallen en ze liepen zomaar over hem heen alsof hij troep was dat op de grond was achtergelaten. Sammy nam Scott zijn plek in en de wedstrijd kon verder. Totdat er vuurwerk op het veld werd gegooid. De wedstrijd werd voor tien minuten stilgelegd. De coach had Scott met een man van het EHBO-team naar het ziekenhuis gestuurd om voor de zekerheid na te kijken. 

'Joël, je ziet zo bleek,' zei de coach zacht, hij schrok op van de plotselinge opmerking van de coach, 'ik voel me prima' was zijn antwoord en hij draaide zich om. James klopte nog een keer hard op zijn schouder toen het startsein weer werd gegeven. Hij keek Joël nog even bezorgd aan en rende toen het veld op. Joël zuchtte en wreef in zijn ogen, hij stapte het veld op en ging op zijn plaats staan, 'Hut!' schreeuwde de scheids en Joël begon zich voor te bewegen in de beukende massa. Hij liep door de medespelers heen alsof ze lucht waren. Zijn voeten werkten sneller dan ooit en hij rende zo hard hij kon. De bal viel uit de lucht in zijn armen en hij glimlachte. De streep was nog geen meter bij hem vandaag. Hij drukte de bal op de grond en draaide zich om, buiten adem. Hij keek naar het veld waar zijn teamgenoten naar hem toe kwamen rennen. 

Hoe ver weg waren ze nog, hij wist het niet. Waar kwamen ze allemaal vandaan en waarom leek het alsof zijn adem niet mee wou werken. Hij ademde maar er kwam geen lucht, zijn longen verstikten in niks en hij keek angstig naar bekende gezichten die hij nergens kon vinden. Trillend haalde hij zijn helm van zijn hoofd, het ding glipte uit zijn handen. Zijn teamgenoten waren nog helemaal gek van het goede doelpunt. James en Scott kwamen als eerste bij hem. Hij wou zeggen dat hij zich niet goed voelde, hij wou huilen en huilen. Hij was van plan even te gaan zitten. Joël had meer gespoten dan normaal, na al twee jaar verslaafd te zijn wou hij meer dus dat deed hij. Hij dacht dat het wel kon, niet dus. Zijn lichaam klapte tegen de grond en zijn ogen vielen dicht. Het enige wat hij nu nog wou was slapen, voor altijd. Hij wou zijn vader bij zich hebben en zijn broer terug hebben.

Als je liefde wil moet je door de pijn willen, als je liefde wil moet je veranderen. Het is een kwestie van geven en nemen, het kan niet vanzelf. Wat als je liefde wil en niks kwijt wil raken, hij dacht dat hij de oplossing had. Nadat zijn ouders waren gescheiden en zijn broer was overleden was hij blijven spuiten. Eerst een klein beetje heroïne, daarna elke dag, al twee jaar is hij niet meer clean geweest. Hij dacht dat het goed was, hij wist dat het slecht was, het maakte toch allemaal niet meer uit. Zijn moeder wist het, ze gaf er niet veel om dacht hij. Het deed haar zeker wat, ze huilde vaak om haar zoon. De enige die ze nog had; hij luisterde niet, hij sloeg haar, het volgende moment was hij het vergeten. Hij onthield niet wat hij haar aandeed, het drong niet tot hem door. Hij was continu onder invloed. 

[A/N] Het eerste hoofdstuk, zeg wat jullie er van vinden en dit is nog maar het begin natuurlijk. In het begin kan het wat langdradig zijn (voor sommige, ik vind van niet) bijvoorbeeld dat het niet romantisch is vanaf het begin want hoe kan je van iemand houden als je jezelf niet eens kent. 

-Dit boek kan grof taalgebruik bevatten.

-Dit boek kan 'heftige' gebeurtenissen bevatten, (drugs, moord, overdosis etc.)

[ik heb dit boek gelabeld met #badboy omdat iedereen dat aantrekkelijk lijkt te vinden ofzo, dit is geen badboy/goodgirl boek want daar heb ik een hekel aan. Joël kan de typische badboy lijken in het begin maar dat is totaal niet mijn bedoeling.]

Ik heb het boek in 3 delen verdeeld, 1.1, 1.2, 1.3, etc. Aangezien ik jullie geen hoofdstuk wil geven van 10.000 woorden in een keer en ik weet niet zeker of wattpad dat kan handelen. 

Mijn bedoeling met dit boek is laten zien dat drugs nergens de oplossing voor is (sommige stukken zijn geschreven terwijl ik stoned was. Dus niet dat ik dit verhaal schrijf en er niks van weet haha.) en meer inzicht te geven in het boerenleven, wat niet veel mensen lijken te hebben. KLIK NIET GELIJK WEG OMDAT JE HET WOORD BOERDERIJ OF STRONT ZIET STAAN.

Peace River is een rivier (en een plek) in het westen van Canada. Het verhaal speelt zich grotendeels af bij Peace River, Fort st. John en Hudsons Hope die vlakbij Peace River liggen. Als je nu benieuwd bent naar die plek, zoek het op! Dan heb je gelijk een idee van de omgeving ;) (Dit verhaal speelt zich af in het nu, ik heb de site C-dam en alle problemen daarvan achterwege gelaten, de C-dam denken we weg. Ja, ik heb goed mijn onderzoek gedaan)

Nu heb ik wel genoeg gebabbeld, denk je nu dit is echt een vet goed boek: deel het met je wattpad vrienden, stem, reageer (ik reageer altijd terug) of hou het gewoon lekker je eigen hidden gem. 

Mijn bedoeling is om dit boek zo snel mogelijk op wattpad te krijgen, dus ik update vaak, herschreven en wel. 

Dit boek is geschreven vanuit de derde persoon, alles. Dus je zit niet met de stomme POV's of 'ik deed dit..... ik deed dat.... ik weet dat...' nee zo heb ik niet geschreven. Ik heb geprobeerd zo gevarieerd mogelijk te schrijven zodat jullie kleine hoofdjes niet verveeld worden. 

Love Y'alll