Peace River

2.2 - Prom?

Mason schopte zijn schoenen uit en liep de keuken in. Hij zag Joël niet aan de tafel zitten en keek om zich heen. Hij glimlachte toen hij Joël en Sarah op de kleine bank zag liggen. Joël lag met zijn armen om Sarah heen. Snel maakte Mason en foto van het nieuwe stel. Oom Phillip liep naar binnen en keek naar Mason die grijnzend naar de bank keek. 'Nou, dit had ik allang verwacht,' zei Phillip, Mason knikte, 'ik ook, kom we gaan in de kamer zitten, straks maken we hen wakker,' zei Mason. Ze schonken koffie in en liepen naar de kamer toe, allebei lachend om Joël en Sarah.

'Joël, ik heb iemand voor je meegenomen,' klonk Jenny's stem. Sarah schoot omhoog en keek naar Joël die weer in slaap was gevallen. Haar ogen gleden beschaamd naar haar buurvrouw, Jenny, die met een grote lach haar aankeek. Naast haar stond een vrouw die veel op Jenny leek, ze had haar nog nooit gezien. Ze realiseerde zich dat ze in slaap was gevallen. 

Joël mompelde dat Sarah weer moest gaan liggen en sloot zijn armen steviger om haar heen. 'Joël?' fluisterde ze toen ze zich uit zijn armen bevrijdde en ging zitten. Joël schoot omhoog, 'mam?' zijn stem kraakte en de tranen sprongen in zijn ogen. Sarah stond op en keek wat ongemakkelijk naar Joël. Hij stond op en hinkte naar zijn moeder toe. 'Ik heb je gemist,' fluisterde ze toen ze haar zoon in haar armen sloot. Het was twee maanden geleden en ze had hem gemist, het enige wat haar troostte was dat ze wist dat hij het hier goed had. Zolang hij hier veilig was van de nare wereld waar hij in verdwaald was, was Rita blij. Ze kon het niet meer aanzien om haar zoon kapot gemaakt zien te worden.

Hij was veranderd, zijn ogen waren helder en hij zag er oké uit, ondanks dat het deze dag was en het alles behalve goed was.

Jenny had verteld hoe Joël op school in elkaar geslagen was en daarna zijn enkel had gebroken nadat er een auto overheen reed. Ze had verteld dat hij nog niet veel naar school was geweest omdat ze hem te labiel vond, ze was bang dat het weer fout zou gaan. Vooral na die keer dat hij stoned thuis kwam. Ook had ze verteld dat Joël gister lang weggeweest was met hun buurmeisje, Sarah.

Rita sloot haar armen stevig om haar zoon heen. Ze wist dat hij het hier goed had. 'En wie is dit?' vroeg Rita en ze liet haar zoon los. Joël glimlachte door zijn tranen heen naar Sarah. 'Ik ben Sarah,' zei ze. Ze gaf Rita een hand. Rita glimlachte, het meisje die voor haar stond was mooi, haar bruine krullen waren warrig. Heel anders dan de types waar Joël altijd op viel. Zijn ex was een junkie, het kind die ze samen hadden gekregen is na twee weken opgenomen in een pleeggezin. Ze zou nu twee jaar zijn. Rita heeft Joël daar nooit echt over gehoord, zou hij het erg vinden dat hij haar nooit heeft zien opgroeien? Dat hij nooit haar vader is geweest. Ze vroeg zich af of hij echt geen vader-gevoel had gehad toen hij zijn vriendin zwanger zag. Gaf hij daar toen helemaal niks om. Rita had foto's meegenomen die ze een paar weken geleden had gekregen, zou ze ze aan Joël laten zien of is dat té pijnlijk?

Rita zat samen met Joël in de tuin, Sarah was snel weg gegaan toen ze er achter kwam dat haar broer nog steeds stond te wachten op haar, het was al anderhalf uur later. Jenny was eten aan het koken en gunde hen tijd met z'n tweetjes. Vanuit het raam in de keuken zag ze de twee zitten, Joël tegen Rita aan, Rita met haar arm over zijn schouder. 

'Je hebt zeker niet alles verteld?' vroeg Rita. Joël schudde zijn hoofd, 'veel maar niet alles,' zei hij, zijn oog viel op de envelop die Rita in haar handen had. Rita knikte en was blij met de mensen waar hij nu mee omging. 

'Deze heb ik gekregen over de post,' Rita gaf twijfelend een envelop met Joëls naam erop aan hem. Rita had hem al opengedaan, 'ze is al twee jaar,' zei Rita. Joël knikte en kreeg tranen in zijn ogen. Het meisje leek op hem, ze had zijn ogen en zijn lach. Ze had de neus van haar moeder en het schattige hartvormige gezicht. Joël bleef lang naar haar gezichtje staren, hij was vader. Vader van een meisje die niet van hem was. Hij had er nooit over nagedacht eigenlijk, het hoefde niet want hij was altijd onder high of dronken. Hij hoefde zich niet druk te maken over zijn kleine meisje, ze was toch in goede handen. Ze werd bij hem weggehaald na twee weken. De moeder was bevallen en na drie dagen weg gelopen, hij heeft haar nooit weer gezien.

Joël moest het alleen doen, een kind opvoeden terwijl hij verslaafd was en amper zestien jaar, net als zijn vader had gedaan. Hij stak nog een joint op terwijl de baby het flesje leegdronk. Ze maakte geluidjes die hij nooit zou vergeten. Rita had gezegd dat ze haar mochten houden als Joël zou afkicken, dat zou lastig zijn. Rita zou overdag op haar passen, Joël s 'nachts. Het leek simpel, voor Joël was dat niet zo. Hij sliep door de wekkers heen en wist niet zo goed hoe het moest. Wel wist hij dat het meisje voor altijd in zijn hart zou zitten. Hij voelde zich schuldig, hij had drugs en alcohol verkozen boven zijn dochtertje. Het meisje op de foto lachte en keek recht in de camera. Ongelooflijk dat hij meegeholpen had zoiets moois te creëren.

Het was een mooie avond, de zon verdween achter de bergen in de verte en liet zijn gouden licht stralen over Peace River. Peace River stroomde rustig voort, Mason en Johny zwommen verderop. Sarah zat op de rotsen met haar voeten in het water. Joël keek naar haar, hij was in gesprek met Chase. Chase vertelde over de merkwaardige gebeurtenissen op zijn werk; zijn collega was tegen een muur gereden met de voer-mengwagen. Zijn baas was niet boos, hij stond te lachen en stak een extra sigaret op. Rita en Jenny stonden te lachen om een domme grap van oom Phillip. De vader van Johny kwam net aangereden met zijn Dodge Ram 4x4 en stopte in het weiland. Hij pakte twee kratten bier uit de bak en liep door de bosjes naar de oever waar iedereen hem hartelijk verwelkomde. Deze plek bij Peace River, achter de bossen die oever en het weiland van elkaar scheidden, was een magische plek. Mensen kwamen hier bij elkaar om te lachen, bij elkaar te zijn en te genieten van de natuur. Mensen kwamen hier om te huilen, rust te vinden en niks te doen. Vrienden spraken hier af om elkaar te zien, te praten over het leven en liefde. Niemand was hier een vreemdeling, dit was Peace River en zijn mensen.

Sarah glimlachte naar Joël, haar haren leken goud door de zon. 'Kom we gaan zwemmen,' zei Joël, hij aarzelde niet eens toen hij dat zei. Chase fronste en keek verbaasd, 'Jij zwemt nooit,' zei hij lachend. Joël haalde zijn schouders op en beet op zijn lip, Mason en Sarah wisten het allebei. Johny en Chase kende hij inmiddels zo goed dat hij wist dat ze er geen grappen over zouden maken. Sarah keek vol bewondering naar de jongen die opstond en zijn shirt uittrok, hij deed het zomaar. Toen hij vertelde aan haar dat hij het nog nooit eerder aan iemand had laten zien wist ze dat het steeds makkelijker voor hem zou worden, zo snel had ze niet gedacht.

Joël keek wat verlegen naar Sarah ze knikte, ze was trots op hem. Chase keek even naar Joëls lichaam en knikte. Hij snapte eindelijk waarom hij nooit zwom, hij zei niks en liep richting het water. Joël haalde opgelucht adem. Hij strompelde naar Sarah toe en pakte haar hand, 'Wat doe je?' vroeg Sarah lachend. Joël zei niks en lachte naar haar. Sarah liet zich van de rotsen op de grond zakken, ze stond dichtbij. Haar adem kon hij voelen. Haar hand paste precies in die van hem. Hij liep niet richting de rest, hij liep de andere kant op, Sarah volgde hem, ze pakte zijn hand, Joël glimlachte. Ze begon te blozen, ze wist dat iedereen hen al zag als een stel. Ze hield van Joël en had zelf het gevoel dat ze een stel waren. Nog nooit hadden ze het er serieus over gehad. Ze keek naar de jongen die voor haar uit liep, zijn rug was gespierd. Hij was klein vergeleken met Mason. Groot vergeleken met haar 1.60 meter.

Ze stonden tot hun middel in het water. Joël stond stil en pakte Sarahs andere hand ook vast. Hij haalde diep adem en keek Sarah aan. Hij beet zenuwachtig op zijn lip. Hij had online zo vaak gezien hoe mensen dit deden. Originele ideeën en groots uitgepakte momenten had hij gezien. En hier deed hij het, in het water van de rivier die hun samen had gebracht. Hij verzamelde al zijn moed en haalde diep adem.

'Wil je als mijn vriendin, naar prom met mij?' Joël probeerde een grote glimlach te onderdrukken en beet op de binnenkant van zijn wang. Prom duurde nog vijf weken, ook al zou hij zijn diploma niet halen, hij wou graag naar prom. Ook zou hij naar school gaan, hij had vrienden, Chase en Johny onder andere, wat het een fijne plek maakte.

Sarah knikte en kuste hem, 'ja, Joël,' zei ze. Joël voelde iets, hij voelde zich warm worden en zijn hart een keer overslaan, net als de eerste keer dat ze elkaar zoenden. Hij voelde zich geliefd en het voelde alsof hij niks anders nodig had. Hij dacht niet aan drugs en drank. Hij dacht even niet aan zijn vader of aan Rick. Niet aan Shawn of aan zijn dochtertje. Hij dacht aan Sarah, zij was nu het mooiste wat hij had. Zij was een nieuw begin van zijn leven. 

[A/N] Het nummer die ik erbij heb gevoegd is van NF, een enorme inspiratie achter dit hele verhaal. Al zijn nummers zijn zo goed, zo pijnlijk en tegelijk zo sterk. Het leven gaat niet altijd over bloemetjes en vlinders, er is meer.