"Θάλασσα ξελογιάστρα"

17. H βόλτα.

   Η Ευρυδίκη αφού συνάντησε τον Θοδωρή και βγήκαν απο το πλοίο, έπεσε το μάτι της στο εξωτερικό καταστρωμα όπου τους κοιτούσε επιβλητικά ο Άγγελος. Είχε εκείνο το παγωμένο βλέμμα που ήταν τόσο ψυχρό που μπορούσε να σε κρυώσει. Δεν του έδωσε σημασία. Έτσι ήθελε να πιστεύει τουλάχιστον.
     Περπατούσαν στο λιμάνι της Πάρου και διέσχιζαν τα πετρώδη σοκάκια ανάμεσα στα γραφικά πέτρινα σπιτάκια. Έκαναν την βόλτα τους εκεί γύρω,  αποφάσισαν τα καθίσουν σε ενα ταβερνακι.

Θ: Τι θα παρεις;
Ε: Α δεν ξέρω. Το αφήνω στο χερι σου.
Θ: θαλασσινά τρως;
Ε: Ναι. Αν και εχω καιρό να φαω.
Θ: Ευκαιρία να φας λοιπον.
Ε: Παντως εισαι πολυ ευχάριστος άνθρωπος. Μ'αρεσει αυτο.
Θ: Μ'αρεσει που σ'αρεσει. Μην με βλέπεις έτσι χαι που ειμαι τωρα. Οποτε μ'αρεσει η παρεα μου ειμαι ευχάριστος.
Ε: Οταν λες μ'αρεσει;
Σερβιτόρος : Καλησπέρα σας. Τι θα παρετε;
Θ: Φέρτε μας μια ποικιλία ψαρικων, λιγα καλαμαρακια, μια χωριάτικη και ενα μπουκάλι λευκό κρασί.
Σερβιτόρος : Σήμερα προσφορά του μαγαζιου μια φρουτοσαλατα πεπόνι καρπούζι.
Θ: Πολυ ωραια. Αφου τελειώσουμε θα σας φωναξουμε.
Σερβιτόρος : Ευχαριστω πολύ.

Θ: Συγνώμη τι με ρωτησες;
Ε: οταν λες μ'αρεσει τι εννοεις;

    Ο Θοδωρής της έπιασε το χέρι. Την κοίταξε στα μάτια και της μιλησε σαν τα της εξομολογουταν ενα μυστικο του.

Θ: Εννοώ φιλικά, σε προσωπικό επίπεδο αλλα και ερωτικά.
Ε: Και δηλαδή εγω σε ποια κατηγορία ανηκω;
Θ: Θα μπορουσα να πω και στις τρεις. Φιλικό γιατι καταλαβα απο το λιγο που σε ξερω πως εισαι καλη φίλη, ακούς τους υπολοιπους και εισαι ειλικρινής. Προσωπικό γιατί μόλις σε γνώρισα συνδέθηκα κατα καποιον τροπο μαζί σου, σου εκμυστηρεύτηκα την ζωή μου, το παρελθον μου. Και ερωτικό διότι εισαι μια πολυ εντυπωσιακή γυναικα, ο οποιοσδήποτε θα σε ήθελε να σε εχει κοντα του. Ακομα και εγω.
Ε: ...
Θ: Να να να! Αυτο λατρεύω πάνω σου. Το χαμόγελο σου το ωραίο. Με γεμίζει αισιοδοξία και πληροτητα, το ξερεις;
Ε: Με κανεις να νιωθω υπέροχα.
Σερβιτόρος : Ορίστε τα πιάτα σας.
Ε: Ευχαριστούμε.

    Έφαγαν το φαγητο τους, συζητούσαν, γελουσαν με τις ωρες και πέρασαν πολυ όμορφα. Η ώρα ήταν δέκα και η Ευρυδίκη είχε πονοκέφαλο. Την πείραξε το κρυο. Ετσι ο Θοδωρής πηρε την πρωτοβουλία να πανε σε ενα ξενοδοχείο για να ξεκουραστεί η Ευρυδίκη μιας που το πλοιο ηταν πλεον μιση ωρα μακρια απο το μέρος που βρισκόντουσαν.
     Μπηκανε στο ξενοδοχείο και ο Θοδωρής συνεννοήθηκε με τον ρεσεψιονίστ να τους ξυπνησει στις 7 το πρωι. Πλήρωσε το δωματιο τους και ανεβηκανε πανω. Ήταν κύριος σε όλη την διαδρομή. Μόνο το χερι της επιασε μια στιγμή στην ταβέρνα και αυτο ηταν. Ωστοσο η Ευρυδίκη ένιωθε πολυ αδύναμη και ευάλωτη.