"Θάλασσα ξελογιάστρα"

40. Υπέροχη ζωή!

Έξι χρόνια μετά...

Σ: Ευρυδίκη έλα! Αντε κατέβα κοπέλα μου! Μας περιμένουν!
Ε: Ετοιμάζω την Ευτυχία! Παρανυφάκι του νονού της είναι θέλει χρόνο!
Σ: Εγώ έντυσα τον Αποστόλη, και την Θεοδώρα μέσα σε μια ώρα. Αντε!
Ε: Ήρθαμε μωρέ!
Σ: Ποπό! Τι όμορφη κόρη έχω εγώ!
Ευ: Μπαμπά! Μπαμπά! Θα μας βγάλεις μια φωτογραφία με τα αδέρφια μου!
Σ: Ναι καλέ!
Ε: Αποστόλη! Μην πειράζεις την αδερφή σου! Σε ησυχία δεν την άφησες την δόλια!
Σ: Σε ποιον έμοιασε αυτό το παιδί;
Ε: Όχι σε εμένα πάντως! Η Θεοδώρα και η Ευτυχία είναι τόσο ήσυχες. Εσύ βρε γιατί είσαι ατακτούλης;
Σ: Θες να πεις ότι εγώ είμαι έτσι;
Ε: Είπα εγώ τίποτα τέτοιο;
Ευ: Μαμά! Μπαμπά! Θα αργήσουμε! Θα μας περιμένει η θεία!
Σ: Η θεία αγάπη μου είναι η νύφη, αυτή πρέπει να αργήσει κανονικά.
Ε: Έτσι όπως το πάμε θα αργήσουμε εμείς όμως. Στέφανε πάρε τον Αποστόλη, να πάρω εγώ τα κορίτσια, και μπες στο αυτοκίνητο!

........................................................................
Έξι χρόνια μετά το μοιραίο βράδυ της δολοφονίας του Αγγέλου, που ποτέ κανένας δεν έμαθε ποιος τον σκότωσε. Έξι χρόνια μετά από το πρώτο τους παιδί. Έξι χρόνια μετά την ουσιαστική γνωριμία τους. Έξι χρόνια που απλά ήταν υπέροχα.

Μέσα σε αυτά τα έξι χρόνια η Ευρυδίκη είχε αποκτήσει άλλα δύο παιδιά, τον πεντάχρονο Αποστόλη, και την δίχρονη Θεοδώρα. Την ονόμασαν έτσι γιατί ήταν ένα δώρο που ο θεός δεν το έδωσε απλόχερα. Είκοσι τρεις ώρες μέσα στο νοσοκομείο για μια γέννα. Οι πόνοι ήταν αφόρητοι, τα κλάματα πολλά, ο Στέφανος είχε δακρύσει από τον πόνο που έβλεπε να κατακλύζει την γυναίκα του. Αυτά ήταν τα βιολογικά παιδιά του, όμως δεν έπαψε ποτέ να αγαπάει λιγότερο την Ευτυχία. Αντίθετα την θεωρούσε το θεμέλιο για την πατρότητα του. Μέσα από εκείνη έμαθε πως να αλλάζει πάνες, πως να συμπεριφερεται σε ένα μωρό, πως να το ταΐζει, πως να το μεγαλώνει, πως να το αγαπά. Μέσα σε αυτά τα έξι χρόνια  η Ευρυδίκη έμαθε να διαχειρίζεται τον εαυτό της σε δύσκολες στιγμές, όταν η Ευτυχία εβγαλε τα πρώτα της δόντια, όταν ο Αποστόλης  είχε πάθει πνευμονία, όταν η Θεοδώρα είχε μείνει για 44 μέρες σε θερμοκοιτίδα, όταν ο Στέφανος παραλίγο να χάσει την εταιρία. Μέσα σε έξι χρόνια  η Ευρυδίκη έμαθε τι πάει να πει αγάπη και πάθος. Όταν μετά από μια δύσκολη στιγμή ο Στέφανος βρισκόταν εκεί να της δώσει μια αγκαλιά, όταν έκαναν έρωτα μπροστά από το τζάκι όπου και έπιασαν τον Αποστόλη, όταν πήγαν στην Κύπρο για ένα επαγγελματικό ταξίδι και γύρισαν με νέο μέλος στην οικογένεια, όταν ο πατέρας της Ευρυδίκης ήταν στο τσακ για να μπει στο χειρουργείο και ο Στέφανος ήτανε εκεί για να την παρηγορήσει.

Σε αυτά τα έξι χρόνια ο Στέφανος είχε συνηδητοποιησει το μεγάλο λάθος  που είχε κάνει όταν στις αρχές δεν της έδινε κουράγιο να δουλέψει, γιατί εκείνη ευθυνόταν που εν τέλη δεν έχασε την εταιρία, που οι εργαζόμενοι δεν έκαναν απεργία. Έμαθε ότι η πατρότητα δεν είναι εύκολη όταν η Ευτυχία του ζητούσε να κάνει αυτός την βασίλισσα και εκείνη την πριγκίπισσα, όταν ο Αποστόλης δεν έτρωγε το κακομαγειρεμένο φαγητό του Στέφανου, όταν η Θεοδώρα έκλαιγε επειδή ο Άγιος Βασίλης δεν ήρθε το καλοκαίρι. Κατάλαβε πως η Ευρυδίκη ήταν μοναδική όταν μόνο εκείνη μπορούσε να τον ηρεμήσει μετά από μια δύσκολη μέρα στο γραφείο, όταν εκείνη μόνο του σιδερωνε τα πουκάμισα ακριβώς όπως τα ήθελε, όταν μόνο αυτή ξέρει σε ποιο σημείο των ώμων τρελένεται να τον φιλά.

Χαιροντουσαν που είχαν μια ποικίλη οικογένεια. Η Ευτυχία ήταν το κορίτσι που κάθε οικογενεια ήθελε να έχει, διάβαζε, χόρευε, ζωγράφιζε, ήταν εξωστρεφής, δυναμική, χαρούμενη, μα ταυτόχρονα εγωίστρια και πολύ επίμονη. Ο Αποστόλης ήταν ένα αγοράκι που του άρεσε να πειράζει τους πάντες, να χαλάει τα πάντα, αντιδρούσε και νευρίαζε εύκολα, όμως εάν πειραζες τις αδερφές του, θα σε δάγκωνε από εκεί που δεν το περιμένεις, ήταν γεμάτος χιούμορ και ευρηματικότητα. Η Θεοδώρα ήταν ευαίσθητη και ντροπαλή, της άρεσε να παίζει μοναχικά, εάν συμπαθούσε κάποιον δεν χόρταινε να τον αγκαλιάζει, ήταν εσωστρεφής και λίγο ζηλιάρα.

Είχαν κάποια κοινά στον χαρακτήρα τους όμως εξωτερικά ήταν ανόμοιοι και οι τρεις τους. Η Θεοδώρα έμοιζε στην μαμά της, είχε φυσικά ξανθά μαλλιά και μεγάλα πράσινα ματάκια. Ο Αποστόλης είχε τον αέρα και την εμφάνιση του μπαμπά του, ήταν μαυρομάλλης και είχε λαδί μάτια. Όσο για την Ευτυχία, ήταν η μόνη με γαλάζια μάτια και καστανά μαλλιά.

Μπορεί να είχαν τέτοιες διαφορές, μα πάντα ήταν αγαπημένοι και γεμάτοι χαρά! Έτσι έζησαν. Όλοι μαζί σε ένα μεγάλο σπίτι! Η Ευτυχία δεν έμαθε για τον αληθινό της πατέρα, μονάχα όταν ήταν 35 χρόνων και ο Στέφανος είχε ένα πρόβλημα υγείας που την ανάγκασε να του δώσει αίμα, και εκεί αποκαλύφθηκε πως δεν ήταν δικό του παιδί. Η Ευτυχία πίεσε την Ευρυδίκη να μάθει περισσότερα, αλλά ότι και να εγινε δεν θα άφηνε την οικογένεια της για καμιά άλλη.

                           ΤΕΛΟΣ