"Θάλασσα ξελογιάστρα"

22. Ένα βάρος.

Οι μέρες περνούσαν και η κοιλιά της Ευρυδίκης φούσκωνε όλο και πιο πολύ. Προσπαθούσε να το κρύβει όσο το δυνατόν περισσότερο, αλλά δεν ήταν εύκολο γιατί η φούστα της ήταν αρκετά εφαρμοστή και το πουκάμισο της έπρεπε να είναι μέσα από την φούστα έτσι ώστε το σακάκι της να μην δείχνει άσχημα. Τις πρώτες μέρες προφασιζοταν φούσκωμα, ενώ αργότερα έμενε όσο το δυνατόν περισσότερο στο εσωτερικό μέρος της ρεσεψιόν και καθιστή για να μην την αντιληφθούν. Μετά από λίγο όμως η αλήθεια ξεδιπλώθηκε.
........................................................................

Μόλις είχε ξημερώσει στο νησί της Πάρου και το πλοίο ίσα ίσα που είχε φτάσει στο υπέροχο λιμανάκι με την καθοδήγηση του Άγγελου και του Θοδωρή. Ο ένας μετρούσε από το κατάρτι και ο άλλος καθοδηγούσε με τους μοχλούς. Συνεργασία. Μόνο εκεί είχαν συνεργασία. Για χάρη της δουλειάς μονάχα. Η Ευρυδίκη ανακοίνωσε την άφιξη του πλοίου και την άμεση αναχώρηση του σε 10 λεπτά. Έξι ερχόταν, έξι και δέκα έφευγε. Ήταν η αγαπημένη της στάση το νησί αυτό. Τόσα νησιά που είχε ταξιδέψει και δει, μα πίστευε πως σαν την Πάρο δεν έχει. Ίσως επειδή εκεί πήγε με τον Θοδωρή; Ίσως επειδή ήταν ένα από τα πρώτα νησιά που επισκέφτηκε με το πλοίο αυτό; Δεν ξέρει. Αυτό σκεπτοταν καθώς αντίκριζε το νησί να απομακρύνεται αργά από το πεδίο όρασης της, όταν ένα χέρι ακούμπησε σφιχτά τον ώμο της.

Α: Έλα πάνω σε παρακαλώ. Σε θέλω για δουλειά.
Ε: Εντάξει.
Α: Τώρα.
Ε: Είπα εντάξει.

Ε: Τι έγινε λοιπόν;
Α: Με ενημέρωσε ο διευθυντής πως θα πληρωθείς την άλλη εβδομάδα, όπως όλο το προσωπικό εξάλλου, και πως πρέπει να υπογράψεις το συμβόλαιο σου για την ερχόμενη σεζόν.
Ε: Χρειάζομαι λίγο χρόνο, πρεπει να το σκεφτώ.
Α: Τι θες να πεις; Σου δίνεται η ευκαιρία να πάρεις την θέση που ήθελες και τώρα αρνησαι;
Ε: Δεν είπα ότι αρνούμαι την θέση. Είπα πως..
Α: Έχεις μια από τις καλύτερες θέσεις, έναν από τους καλύτερους μισθούς σε ένα άριστης κατάστασης πλοίο και θα φύγεις από όλο αυτό το μεγαλείο!!?
Ε: Δεν θα είμαι σε θέση να δουλεύω Άγγελε!
Α: Πες μας ότι σε κουράσαμε κιόλας! Ότι δεν περνάς καλά! Ότι δεν σε ταΐζουμε!!
Ε: Είμαι έγκυος! Εντάξει τώρα; Ικανοποιηθηκες που το έμαθες;;
Α: Τι;
Ε: Δεν είχα σκοπό να στο πω. Με πίεσες.
Α: Αυτό το παιδί δεν ειναι δικό μου έτσι;
Ε: Δεν ξέρω.
Α: Άρα υπάρχει περίπτωση να είναι του Θοδωρή;
Ε: Είπα δεν ξέρω. Και δηλαδή αν είναι δικό σου ποιο το πρόβλημα;
Α: Δικό μου; Όχι! Δεν υπάρχει περίπτωση να είναι δικό μου! Ένα παιδί σε τέτοια ηλικία είναι...
Ε: Τι θες να πεις Άγγελε; Μόνο η δική σου ηλικία θα χαθεί; Ε; Είμαι 25 χρόνων! Δεν έχω ζήσει! Δεν έχω χαρεί ακόμα! Εγώ όμως θα τα τραβήξω όλα! Θα χάσω την δουλειά μου, το σπίτι μου, την οικογένεια μου. Όλα όλα όλα!! Εσύ μια χαρά θα είσαι. Θα δουλεύεις, θα διασκεδάζεις, θα ξενοκοιτάς και εγώ θα κάθομαι σπίτι να μεγαλώσω ένα παιδί που δεν ξέρω καν ποιανού σας είναι!
Α: Δεν είμαι έτοιμος να αναλάβω μια τέτοια ευθύνη το κέρατο μου! Το παιδί είναι δέσμευση, είναι υποχρέωση, είναι βάρος!
Ε: Βάρος το ίδιο σου το παιδί;
Α: Δεν ξέρουμε αν είναι δικό μου Ευρυδίκη!
Ε: Πραγματικά εύχομαι να μην είναι, γιατί αν είναι σίγουρα θα έχει τον απαίσιο και αυταρχικό σου χαρακτήρα. Μόνο την κακή σου πλευρά θα πάρει. Γιατί δεν έχεις καλή. Και εάν εχεις καλή είναι θαμμένη πολύ βαθιά. Τόσο βαθιά που θες ολόκληρο το πλήρωμα να σκάψει και να την βρει. 45 Άτομα!
Α: Πως τολμάς και μου μιλάς με αυτόν τον τρόπο!?
Ε: Τι; Θα με χτυπήσεις; Θα χτυπήσεις μια έγκυο; Μέχρι εκεί θα έφτανες για τον εγωισμό σου;
Α: Ευρυδίκη το παρατραβάς.
Ε: Άγγελε θα θες καμία μέρα να μιλήσεις σοβαρά και με αληθινά συναισθήματα και δεν θα σε πιστεύει κανείς. Φεύγω.