"Θάλασσα ξελογιάστρα"

33. Μια ήρεμη ζωή.

       Η νύχτα ήταν απίστευτη και η Ευρυδίκη ένιωσε πρώτη φορά μετά από τόσο καιρό μια ελευθερία και μια χαλάρωση. Ο Στέφανος ίσως ήταν αυτός που της έδινε αυτήν την ηρεμία. Μετά από τόσο καιρό, δηλαδή, συνδέθηκαν μεταξύ τους και η κοινή τους απόφαση να μεγαλώσουν μαζί το παιδι ήταν εν τέλη σωστή.
         Η ώρα ήταν κάπου στις 6 το πρωί όταν χτύπησε το ξυπνητήρι του Στέφανου για την δουλειά.

Ε: Στέφανε μου ξύπνα... Ξύπνα μωρό μου. Θα αργήσεις.
Σ: Δεν θα πάω κούκλα μου. Θα κάτσω εδώ μαζί σας.
Ε: Έλα σήκω. Επειδή είμαι εγώ εδώ παει να πει ότι θα χάσεις την δουλειά σου; Έλα σήκω μωρό.
Σ: Έχω ειδοποιήσει τον πατέρα μου. Δεν θα πάω. Θέλω να περάσω λίγο χρόνο με την μικρή.
Ε: Θα την πούμε Ευτυχία.
Σ: Ευτυχία;
Ε: Ναι Ευτυχία. Γιατί έφερε αυτη τη μικρή δόση ευτυχίας στην ζωή μου.
Σ: Ονειρεύτηκα σήμερα ότι την λέγανε έτσι. Βέβαια δεν θυμάμαι ακριβώς το όνομα, αλλά ξέρω πως ήταν συναίσθημα.
Ε: Τυχαιο; Δεν νομίζω!
Σ: Λοιπόν. Σήμερα που είναι και Δευτέρα θα πάω στο Δημαρχείο να δηλώσω το όνομα της στο ληξιαρχείο, και μόλις τελειώσω θέλω να ετοιμαστείτε να πάμε μια βόλτα έξω. Εντάξει;
Ε: Τι ώρα περίπου;
Σ: Γύρω στις 12. Θα πάμε μια βόλτα στο πάρκο, ίσως και για κάποιο καφέ. Τι λες;
Ε: Ωραία. Θα πάρω την μαμά μου τηλέφωνο, να έρθει λίγο από δω.
Σ: Καλά θα κάνεις.
Ε: Το ξέρεις ότι μου άλλαξες την ζωή; Δύο φορές.
Σ: Από εμένα έφυγες, σε εμένα καταλήγεις. Επίσης το ξέρεις ότι η κόρη μας κλαιει και θέλει την μανούλα του;
Ε: Θα πας να την φέρεις μέχρι να πάω στο μπανιο; Βαλτην εδώ στο κρεβάτι.
Σ: Δεν... Δεν ξέρω να την κρατάω.
Ε: Έλα σήκω. Σήκω! Πάμε δίπλα!
......
Ε: Σήκωσε την από τις μασχαλες.
Σ: Έτσι;
Ε: Ναι. Ακούμπησε την κοντά στο στήθος σου και άφησε την να βει το κεφαλάκι της κάτω από τον λαιμό σου.
Σ: Είναι τόσο μικρή. Φοβάμαι να την κρατήσω για πολύ ωραία. Είναι εύθραυστη.
Ε: Είδες! Σταμάτησε να κλαίει.
Σ: Όντως.
Ε: Μέχρι να πάω στο μπάνιο καντην μια βολτούλα εδώ γύρω. Δείξτης το σπίτι μας.
Σ: Έκλεισε τα ματάκια της.
Ε: Το κεφάλι της πρόσεχε μόνο. Κράτα το ίσια.
Σ: Είναι απίθανη αίσθηση.
Ε: Ε δεν αντέχω! Θα σε βγάλω μια φωτογραφία έτσι όπως είσαι και χωρις μπλούζα, δεν μπορώ!

       Η Ευρυδίκη ενθουσιασμένη έβγαλε άπειρες φωτογραφίες την μικρή Ευτυχία και τον Στέφανο αγκαλιά. Η φωτογραφία ήταν ακαταμάχητη!! Ένα μικρό παιδάκι ίσα με μια σταλιτσα, και ένας γεροδεμένος άντρας να φαίνεται τόσο ευαίσθητος και συναισθηματικός! Έβγαλε και εκείνη λίγες φωτογραφίες και ο Στέφανος δεν άντεξε χωρίς την μικρή Ευτυχία! Ήθελε να την κρατά όλο και περισσότερο. Δεν μπορούσε να την αποχωριστεί με τίποτα!
          Οι ώρες πέρασαν και ο Στέφανος γύρισε από το Δημαρχείο. Μπήκε στο σπίτι και είδε την μητέρα της Ευρυδίκης, Πηνελόπη αλλά και την δική του, Μεταξία. Όσο δηλαδή η Ευρυδίκη ετοιμαζόταν και ετοίμαζε μια γιγαντιαία τσάντα για την μικρή Ευτυχία, οι δύο γιαγιάδες έπαιζαν με την εγγονούλα τους.