Serçe Parmak Sözü

Ah,Neşesi Yeter -Bölüm 11

Çağrı'nın Görüşünden

Kapımın çalmasıyla yerimden kalktım.Hah,gelmişti işte!Sonunda...

"Çaaağrıı!Hayatımm..Sen çağırınca hemen geldim."

Bana sarıldı.Kendimi olabildiğince geriye çekmeye çalıştım ve sarılmasına da karşılık vermedim.Sonunda o da çekildi ve yüzüme baktı.Elini yanağıma koydu:

"Hayatım?!Neyin var senin böyle?Çok durgun görünüyorsun?"

Elini indirdim ve birazcık ciddi olabilmesini diledim:

"Alya ile ayrıldık." 

Yüzü aydınlandı ve gülüp bana tekrar sarıldı:

"Ah,demek sonunda yapabildin!Biliyordu-" Onu ittirince cümlesi yarım kaldı,beklentiyle bana baktı.Boğazımı temizledim,ondan olabildiğince uzağa gitmeye çalışarak içeri geçip kotuğa oturdum.O da hemen yanıma oturunca köşeye kadar çekildim,konuşmaya başladım:

"Bak..Sen tamamiyle bir hataydın.Beni duyuyor musun?Bitti!Biz..bittik!" Durdum ve yüzümü buruşturdum: "Asla biz diye bir şey olmadı." 

Bir adım bana doğru kayıp dudak büzdü: "Sen ne diyorsun canım benim?İçtin mi sen?"

"Hayır kendimdeyim.Hatta,hiç bu kadar kendimde olmamıştım!Anlaşma bitti tamam mı bu kadar?!Beni anlıyor musun?Bizim anlaşmamız 1 yıl önce bitti."

Başını yapmacık bir tavırla iki yana salladı:

"Hayır hayır..Ben ne zaman 'anlaşmamız bitti' dersem o zaman biter.Beni anlıyor musun?"

"Bunu o gün bilerek yaptığını biliyorum."

"Neyi?" Bilmiyorum ayağına yatıyordu ama ben yemezdim.

"Bilmemezlikten gelme.Biliyorsun neden bahsettiğimi.Getirmemişsin gibi konuşma?O kayıtları bana şantaj yapmak için yine getirdin değil mi?Ha?Söylesene.Cevap vermiyorsun çünkü yanındalar.Dur ben sana hikayeyi baştan anlatayım sen yanlışım varsa düzeltirsin oldu mu HAYATIM?!" Hayatımı tükürürcesine söyledim.Öfkemden bir şey kaybetmemeye çalışarak -zaten tersi mümkünmüş gibi-hikayeyi anlatmaya başladım:

"O gün..Alya ile benim saçma sinir krizlerimden birisi yüzünden kavga etmiştik.Oradan ayrıldıktan sonra kafamı dağıtmak için iş yerine geldim.Şirkette yeni olduğun için geç saatlere kadar çalışman gerekiyordu.Sıradan görevlilerden birisiydin sadece-Ki laf arasında benim gözümde hala da öylesin.Hatta daha basit olduğunu bile söyleyebilirim.-Odama girip her zamanki kahvelerimden birini istedim.Kahveyi sen getirdin.Kahveyi içtim ve...BAM!Bir bakmışım odamın perdeleri inmiş ve sen çıplak bir halde üzerimde yatıyorsun.Bana ne kattığını söyle!Ya da söyleme.Umrumda değilsin biliyor musun?Artık olan oldu.Geri dönüyorum hikayeye.Başından beri amacın buydu.Fotoğraflarımızı çektin ve ertesi sabah olanları hatırlamayınca bana kayıtları izlettirdin.Kameranı parçaladım fakat tek kayıtların onlar olmadığını bilmeliydim."

Dinleyip dinlemediğini anlamak için yüzüne baktım.Dinlemiyormuş gibi duruyordu ama başı öne eğikti ve yüzü kıpkırmızıydı.Devam ettim:

"Tek kayıtların bu olmadığını söyledin.Eğer istediklerini yapmazsam bundan bütün şirketin haberdar olacağına yemin ettin.Bana ne söylediğini hatırlat!!Ne demiştin biliyor musun? 'Bir sabah uyanırlar ve..puf!Patronlarının ne kadar basitleştiğini görürler.Alya bile...Ona bile göndermekle tehdit etmiştin beni!O zamanlar anlam veremedim.Alya'ya sinirliydim.Belki şeytana uymuşumdur yapmışımdır dedim ve hatta sen de azıcık güzel olduğundan sesimi çıkarmadım.Benden istediğin her şeyi yaptım.Seni sekreterim yaptım.Evime girip çıkmana izin verdim ama biliyorsun ki evime girdiğin o anlarda hiçbir şey yaşamadık!O gün..Beni zorla öpmeye çalıştığında da sana aramızda hiçbir şey olamayacağını anlatmak üzereydim.Ben Alya'yı seviyordum,hala da seviyorum ve yine her zaman seveceğim.Seni üzerimden itemeden odaya o girdi ve o halimizi gördü!Senden iğreniyorum.Nasıl anlamadım?!Nasıl anlayamadım..Neler olduğunu çaktığımda sen Amerikadaydın.Keşke Amerika'da kalsaydın.Bir pislik daha barındırabilirlerdi eminim.Şimdi,kaç yıl sonra karşıma geçmişsin ve sanki sevgiliymişiz gibi davranıyorsun.Kusura bakma da yok öyle bir dünya!Olmadı da!Sen ve ben..ASLA OLMADIK!Biz diye bir şey yoktu.Şimdi..DEFOL EVİMDEN.Asla da karşıma çıkma.Ne benim,ne Alya'nın...Sakın!Yoksa..tıpkı insanların bir sabah seninle  benim videomu görecekleri gibi diğer sabahta haberlerde senin esrarengiz ölümünü görürler.Şimdi kalk."

Hiçbir şey demeden kalktı ve evden çıktı.Bunu halletmiştim ama diğer her şeyi de bok etmiştim.Alya ile olan ilişkimi bok etmiştim.Ben sadece bir bok çuvalıydım.

...

Evden dışarı çıktığımda kendimde değildim.Şu anda onun evinin önünde duruyorum.Hala da kendimde değilim.Büyük ihtimalle ailesi uyuyor.Umrumda değil.Penceresine baktım.Asla uyumazdı.Biliyordum.Hiçbir zaman ona karşı ilgiliymişim gibi görünmezdim ama hep ilgilenmiştim.2'ye kadar uykusu gelmezdi hiç.Büyük ihtimalle Savaş ve Barış'ı okuyordu yine.Defalarca bitirmişti o kitabı ama..uyku takviyesi gibi bir şey işte.Başımı eğip tekrar yaratmış olduğum eserime baktım.Güllerden kocaman bir kalp yapmıştım ona.CD çalarımı alıp ortaya geçtim ve bağdaş kurup yere oturdum.Mor menekşeler elimdeydi ve beyaz kartonu da dizime dayamıştım.Evet,birçok kızın aksine en sevdiği çiçek gül değildi.Sıradan olmayı sevmezdi o.Bunu düşününce gülümsedim.Beyaz kartonu tekrar kontrol ettim.Evet,her şey tamam.Elim CD çaların tuşunda birkaç saniye bekledim ama bunun yararı olmuyordu.Ben bekledikçe,kalbim bana bu sefer affetmeyeceğini söylüyordu.Aptal işte.Ne dediğini bilmiyor.Tuşa bastım ve bizim şarkımız sokakta yankılanmaya başladığında eşlik ettim.Bizim şarkımız diyorum fakat ben seçmiştim.O umursamazdı böyle şeyleri.Bizim için yazılmıştı bu şarkı...biliyorum çünkü daha ilk dinlediğimde Alya'yı hatırlattı,Alya'ya karşı hissettiklerimi hatırlattı.Birisi pencereden çıkıp uyuduğunu ve aptal müziğimi kapatmam gerektiğini söyledi.Gerizekalı!Sesimi daha da yükselttim ve şarkıyı söylemeye devam ettim:

"Ah,eğleniyor kendi başına

Ah,neşesi yeteeeer.

Ah umurunda mı sandın bu dünya?

Ah neşesi yeteeer."

Sonunda beklediğim pencere açıldı ve aşağıya baktı.Güllerden kocaman bir kalp,kalbi çeviren mumlar,ortada ben,mor menekşeler ve bir not...Kartonu havaya kaldırdım.Üstünde "Açıklamama İzin Ver!" yazıyordu.

Pencereyi gürültüyle kapattı.Belki de yaptığım şey çok klasik gelmişti.Nereden bileyim?Ben hiç romantik film izlemezdim ki..Müzik bitti.Kıpırdamadım bile..bekledim.Pencereyi geçtim perde bile yerinden kıpırdamadı.Aradan ne kadar geçti bilmiyorum.Mumları söndürdüm.Menekşeleri ve Gülleri orada bıraktım.Güllerden oluşan kalbi ve..benim kalbimi.

Çağrı'ya yüklenmeyin çocuğun suçu yok :D Yorumlarınızı esirgemeyin xx Bölüm Şarkısı:Duman-Ah