Roommates with my crush

Deel 1

POV LEYLA
Ik stap traag de lift uit. De wieltjes van mijn koffer rollen over de vloer. Ik kijk naar de nummers op de deuren en stop bij de juiste. Ik haal nog even diep adem.
Hier sta ik dan. Mase, mijn beste vriend staat naast me met zijn koffer. Hij ziet hoe zenuwachtig ik ben en legt zijn hand op mijn schouder. Ik kijk hem aan en glimlach even. Ik hef mijn hand op en klop dan toch op de deur.

Een meisje met blond haar en groene ogen doet de deur open en kijkt me blij aan. 'Leyla, je bent er!' Roept ze blij uit en trekt me in een knuffel. 'Heey Soof.' Mompel ik. Nadat ze mij uiteindelijk loslaat fronst ze haar wenkbrauwen terwijl ze naar Mase kijkt.  Mase grijnst en steekt zijn hand uit. 'Mase' is het enige wat hij zegt.  Sophie negeert zijn uitgestoken hand. 'Sophie' antwoord ze enkel waarna ze zich weer op mij richt en me wenkt om binnen te komen.
Ik rol mijn koffer binnen en Mase volgt mijn voorbeeld. Direct staan we in de grote woonkamer.

'Willen jullie iets drinken?' Vraagt ze lief. Ik knik. 'Water als dat kan.' 'Heb je een biertje voor mij?' Vraagt Mase beleeft. Sophie zucht en neemt een flesje Jupiler uit de koelkast. Die twee gaan het niet zo goed vinden met elkaar. Dat weet ik nu al.

Nadat Sophie een flesje Jupiler aan Mase geeft en een glas water aan mij gaat ze naast me zitten. 'Vertel eens Ley, waarom wou je naar hier komen? Was het zo erg bij je ouders?' Ik knik. Sophie en Mase zijn mijn beste vrienden en zijn ook de enige die weten dat ik thuis elke dag geslagen werd. Ik ging dan ook elke dag met Mase naar huis omdat hij maar een paar huizen verder woonde. 'Ze zijn opgepakt.' Mompel ik, ik voel al snel tranen prikken in mijn ogen. Kom op Leyla, wees geen mietje! 'De buurvrouw zag dat mijn vader me sloeg en belde de politie. Ze zijn voor de rechtbank gekomen en zitten beiden voor 3 jaar.' Zucht ik. Mase zit er maar stil bij en Sophie slikt even. 'Sorry meid, dat wist ik niet.' Ik schud mijn hoofd. 'Geeft niets...'

Onze koffers staan nog steeds in het midden van de woonkamers. Ik kijk er even naar. 'Oh ja, helemaal vergeten! Ik laat jullie jullie kamers zien.' Zegt ze enthousiast terwijl ze de stilte doorbreekt. We staan op en lopen met onze koffers achter Sophie aan.

'In de gang zijn er vijf deuren. De eerste is van twee jongens die hier ook wonen, vertelde Sophie. 'Aan de overkant' ze draait zicht 180 graden om. '... is Mase zijn kamer. Je slaapt alleen tenzij er nog iemand zou bijkomen.' Verteld ze hem. We lopen even zijn kamer in die heel ruim is. Er staat een tweepersoonsbed, een grote kast, en bureau en een klein leer zeteltje. Mase grijnst even. 'Hier kan ik het wel gewoon worden denk ik.' Ik draai met mijn ogen en volg Sophie die ondertussen al is verder gegaan met de rondleiding. Mase zet zijn koffer neer in zijn kamer en loopt verder mee.

Ze opent een deur naast de kamer van Mase. 'Leyla, jij slaapt hier bij mij op de kamer.' Zegt ze opgewekt. Ze wijst naar een van de tweepersoonsbedden in de reusachtige kamer. 'Dat is jou bed en je kast.' Ik knik en leg mijn koffer op het bed. Op elk bed liggen knusse kussens en voor mijn bed staat er nog een grote sofa. Heel de kamer is getint met pastel kleuren. 'Zo een mooie kamer.' Mompel ik. Sophie grinnikt even.
Als ik mijn mond wil opendoen om aan Mase te vragen wat hij van de kamer vindt, zie ik dat hij er niet meer staat. Waarschijnlijk zijn koffers aan het uitladen.

Ik draai me weer op en rits mijn koffer open, en leg zorgvuldig al mijn kleding in de aangewezen kast. Sophie is ondertussen op haar bed gaan zitten.

'Leyla?' Ik draai me om en kijk haar vragend aan. 'Waarom vroeg je of Mase hier ook kon komen wonen?' Ik lach even. 'Mase wil als hij afgestudeerd is verder muziek studeren aan het Conservatorium. Omdat het te ver was van huis moest hij op kot van zijn ouders om zich al "voor te bereiden" en toen stelde ik voor om samen hier in te trekken.' Haar wenkbrauw schiet de lucht in. 'Mase, muzikant? Hij ziet er eerder als een badboy uit.' Ik ga nu ook op mijn bed zitten. 'Is hij ook, maar eentje die van muziek houdt.' 'Hij komt zo arrogant over, ik heb al spijt dat ik ja heb gezegd. Ik kan hem nu al niet uitstaan.' Lacht ze. Ik schud mijn hoofd. 'Dacht ik al' Ze springt van haar bed af en gaat naast me staan. 'Maar ookal is hij zo arrogant, het is toch wel een lekker ding.' Fluisterde ze waarna een giechel haar mond verlaat. 'Het is wel mijn beste vriend hé!' Roep ik lachend uit. 'Alleen vrienden?' Ze wiebelt met haar wenkbrauwen. Ik knik. 'Jep, alleen vrienden.'

'Ik heb honger!' Roept Sophie plots. 'We bestellen pizza!'

1e hoofdstukje! Hopelijk vonden jullie het al een beetje leuk!
Xoxo Sil❤️