Roommates with my crush

Deel 14

POV LEYLA

'Leyla' zeurt Mase. Ik zucht en schrijf verder aan mijn notities. Hij zeurt al dagen omdat ik mee moet naar het feest van een of andere "guy" van op school. Waar ik eigenlijk totaal geen zin in heb.

Wat er tussen ons twee is gebeurt, ben ik nog niet vergeten. Mijn vertrouwen in hem is weg, en hij moet maar moeite doen dat terug te winnen. Maar ik weet dat Mase het niet deed om mij te kwetsen. Hij is mijn beste vriend, toch? Ergens kon ik het verwachten van hem. Eens je met hem ruzie hebt, maakt het voor hem niet meer uit wie of wat je bent. Maar één ding staat dan vast, hij zal je niet sparen. Mase is en blijft een badboy, you know. Hoewel ik hem nog nooit zo boos had gezien, terwijl ik niets verkeerd deed.

Plots voel ik dat iemand in mijn arm knijpt. 'Auw! Moet dat nu?' Als ik de klas rondkijk merk ik dat iedereen me zit aan te staren. De vrouw die voor het bord staat werpt me een vernietigende blik toe en wijst naar de deur. Wauw, voor niets al de klas uitgestuurd worden.

Ik geef Mase een mep tegen zijn hoofd waardoor hij ook begint te roepen. Klein kind dat hij soms ook niet is. Dan neem ik langzaam mijn spullen bij elkaar en loop naar de deur. Net als ik voorbij die enge koe loop, doe ik een 'hairflip' waardoor iedereen begint te lachen. Net goed. En zonder iemand nog iets te zeggen loop ik de klas uit.

Eens ik bij de aula aankom, zie ik Matthew onderuit gezakt zitten met zijn oortjes in. Ik trek er eentje uit zijn oor en neem naast hem plaats. 'Hey sunshine.' Zegt hij waarna hij een kusje op mijn wang plaatst. Ja, tussen Matthew en mij gaat het wel goed. Hij is heel lief en we zien elkaar elke dag, het voordeel om een vriendje te hebben dat bevriend is met je kamergenoten.

'Waarom zit jij hier?' vraag ik nieuwsgierig. Simpel haalt hij zijn schouders op. 'Dezelfde reden als jij?' Ik lach even en kruip dan bij hem op zijn schoot. De aula is bijna leeg, dus trek ik me niets aan van de enkele mensen die er zitten. Ik druk mijn lippen zachtjes op die van hem en hij kust me voorzichtig terug. Zijn ene hand heeft hij op mijn kaak gelegd en zijn andere ligt rond mijn middel. Hij vraagt toestemming die ik hem onmiddellijk geef en trek zachtjes aan zijn bruine haar. Zachtjes kreunt hij. Ik glimlach tegen zijn lippen aan en uiteindelijk verbreek ik de "wilde" kus. Ik leg mijn hoofd op zijn schouder en zo blijven we nog even zitten tot de bel gaat en de rest van de groep de aula inloopt.

POV LEVY
Ik loop met Alex richting de aula waar we Mase ook tegenkomen. Mase is best wel chill, buiten het feit dat hij verschrikkelijk overbeschermend is tegenover Leyla.

Met z'n drie lopen we de aula in en iedereen gaat meteen opzij. Ik scan de ruimte en mijn ogen vallen op Leyla en Matthew. Ze zijn zo klef samen. Leyla kan veel betere jongens krijgen. En knapper ook trouwens, zo'n jongens zoals mij!
Ik heb een knagend gevoel dat ik wegduw en richting de twee loop met Alex en Mase achter me.

'Wie gaat er mee naar dat feest vanavond?' Vraagt Mase. Hij kijkt uitdagend naar Leyla. Die twee hebben al dagen de discussie of Leyla nu wel of niet meegaat.
'Ikke!' Sophie gaat enthousiast aan onze tafel zitten. Iedereen stemt in om mee te gaan.
'Ley, na school gaan we een jurk kopen. Wacht aan mijn fiets.' Heftig schudt ze haar hoofd. 'Ik ga niet mee vanavond.'

'Komaan, iedereen gaat. Doe het voor mij.' Ugh, Matthew kan zo melig zijn. Ik rol geïrriteerd met mijn ogen. 'Oké, het is al goed.' Een flauwe glimlach ontstaat op haar gezicht.

Ik sta op wanneer de bel gaat en loop richting mijn auto. Die laatste uren skipp ik gewoon.

POV LEYLA

Zuchtend sta ik aan Sophie haar fiets te wachten. Ik word feitelijk gedwongen om mee te gaan naar een feest waar ik helemaal geen zin in heb.

'Hey Ley!' Begroet Sophie me. Ik mompel een soort "Hey" terug en met z'n twee lopen we richting de winkelstraat.
Onderweg praat Sophie over vanalles en nog wat, maar zelf let ik niet echt op. Af en toe knik ik eens en kijk haar fake enthousiast aan.

Na in zeven winkels nog niets gevonden te hebben, geef ik het op. We hebben nog niets kunnen vinden. Maar Sophie blijft me meesleuren van winkel tot boetiek, van boetiek tot winkel.

Ik stop voor de etalage van een kleine winkel en daar zie ik de jurk die ik wil. Deze keer ben ik degene die Sophie het winkeltje insleurt. Er staan maar een paar rekken binnen, maar er hangen allemaal prachtige jurken aan. Van gala tot partyjurken.

Ik zoek naar het kleedje dat ik in de etalage heb zien hangen. Als ik het eindelijk heb gevonden loop ik zonder Sophie te verwittigen de paskamers in.

Ik bekijk me zelf eens in de spiegel in het zwarte,strakke jurkje. Er zitten glitters in de stof verweven en het witte kraagje met steentjes maakt het helemaal af. Het zit vrij strak waardoor je de "vormen die ik heb" goed uitkomen.

Ik steek mijn hoofd uit het pashokje en zoek Sophie. Als ze mij ziet komt ze met een berg kleedjes in haar handen mijn richting uit.
'Soof, is dit oké?' Vraag ik onzeker en stap voorzichtig het hokje uit.
Haar ogen worden groot en ik voel me steeds onzekerder worden in het jurkje.
'Ley, deze jurk moet je nemen. Het moet gewoon, als jij het niet doet, doe ik het!' Ik lach even en kruip terug in het pashokje om mij weer om te kleden.

Na het lang twijfelen van Sophie, besloot ze toch een bordeaux rood kleedje met kant vanboven te kopen. Letterlijk, die meid staat met alles.

Ik betaal mijn jurkje en neem het tasje blij van de toonbank.
Misschien wordt het vanavond toch wel leuk...

Sorry dat het zolang duurde voordat ik uploadde, ik had geen inspiratie en geen zin moet schrijven, maar ik ben back! Maar ik heb wel de motivatie om te blijven schrijven.
Vergeet niet op het sterretje te drukken!
Xoxo
Sil❤️