Roommates with my crush

Deel 38

{Mededeling aan het einde van het hoofdstukje!}

POV LEYLA

Ik blijf maar lopen, van mijn gevoelens weglopend. De uitputting wenkt me, maar mijn benen blijven maar bewegen. Mijn hoofd functioneert niet meer, al dagen niet meer gedaan. Bang om herinneringen terug te brengen. Dat horrormoment zou ik het liefst zo snel mogelijk vergeten, maar dat gaat niet.

Ik kijk op het scherm van de loopband. Al 23 kilometer. Maar toch blijf ik gaan. Desnoods tot ik erbij neerval.

'Ben je helemaal gek geworden?' Mijn oortjes worden ruw uitgetrokken en Mase kijkt me boos aan. Hij zet de loopband uit en trekt me eraf.

'Wat?' Ik neem mijn flesje water, waar ik een grote slok van drink.

'Wat zei de dokter? Je moest minstens een week je been laten rusten. En wat doe jij? Je zit letterlijk hele dagen in de fitness en loopt marathons op die loopband.' Hij kijkt me streng aan, maar dat maakt me niet uit.

'Ik snap dat je Alex mist.' Gaat hij verder.
'Maar door je uit te hongeren en hele dagen sportten gaat dat gevoel niet weg. Het vreet je op. Iedereen mist hem, en iedereen verwerkt dat op een andere manier. Maar jou manier, Ley, is niet gezond.'

Ik staar naar mijn verband aan mijn been en doe mijn best niet te huilen. Niet weer, ik heb deze dagen al genoeg geweend voor de Atlantische Oceaan te vullen.

Mase trekt me in een knuffel.
'Ik snap het niet, Mase.' Zeg ik schor.
'Alex was ook jouw beste vriend, en jij laat geen traan.'
Hij zucht even.
'Geloof mij, vanbinnen rouw ik evenveel als jij. Maar dat laat ik gewoon niet zien. Het leven gaat voort Ley, zonder Alex. Daar ga je mee moeten leven.'

Ik neem mijn handdoek en loop de sportzaal uit. Kut Jackson. Kut optreden.
Mase komt achter me aan gelopen. 'Weet je wat wij gaan doen?'
Ik schud mijn hoofd.
'Wij gaan naar de Mc Donalds, ons vol fretten. En daarna bellen we Steve, kijken we wat we doen met Kick-Off.' Hij heeft gelijk. Ik kan Mase en Levy niet in de steek laten. Niet na alles wat er is gebeurt.

'Goed. Ik ga douchen, en ga dan Levy halen.'

POV LEVY

De noten dansen op mijn partiturenblad. Het concentreren lukt me niet, mijn gedachten dwalen steeds af. Ik kijk op van mijn keyboard als er geklopt wordt op mijn deur.

'Ga je mee naar de McDo?' Leyla staat treurig in het deurgat. Ze staat in haar sportkledij maar heeft haar shirt ondertussen al uitgetrokken, waardoor ze in haar zwarte sport-bh staat.

Ik loop van mijn keyboard vandaan en plof op mijn bed.
'Ja, is goed.' Antwoord ik. Ik weet dat ik niet zo kort tegen haar mag zijn, maar op dit moment voel ik me héél miserabel. De laatste dagen hebben we amper met elkaar gesproken.

'Ik ga eerst douchen.' Zegt ze nog en draait zich om richting de badkamer. Wanneer ik een ingeving krijg loop ik naar de gang en blijf aan het deurgat hangen.
'Ley! Samen douchen?'
En voor het eerst in een week zie ik nog eens een glimlach op haar mooi gezichtje.

En samen lopen we de badkamer in. Ik trek mijn trui uit waardoor mijn sixpack zichtbaar wordt. Leyla grijnst en gaat mijn haar vinger over m'n blokjes. Ze trekt de elastiek uit haar haar, en schudt haar bruine haar wilde weer in model. Waarna ze haar sport-bh uittrekt. Even blijf ik staren naar haar mooie lichaam.
'Mooi?' Vraagt ze onzeker.
'Heel mooi.' Lach ik.
We kleden ons uit en springen samen de douche in. De warme waterstralen omhelzen ons en we staan dicht bij elkaar. Ze laat haar hoofd met haar natte haren rusten op mijn borstkas.

'Ik heb je gemist.' Zeg ik en geef haar een kus op der haren. Ze kijkt me even aan en knuffelt me. 'Ik jou ook.'

We hebben de laatste dagen langs elkaar heen geleefd. Ik denk dat we gewoon tijd nodig hadden. Ik vergeet mijn beste vriend niet zomaar. We zeiden bijna niets tegen elkaar, leken vreemdelingen voor elkaar. Maar ik ben blij dat ik mijn meisje heb gevonden na die paar dagen dat ze was ondergedoken in de fitness.

En zo zou ik nog heel lang kunnen staan: in een warme douche met een geweldig meisje in mijn armen.

Met z'n drieën zitten we met een Mc Flurry. Leyla zit echt te genieten na dagen niet meer deftig gegeten te hebben.

Ze wilt net haar laatste hap in haar mond stoppen, tot ze gebeld wordt.
'Wauw, wat een timing.' Mompelt ze voor ze opneemt.

'Hallo met Leyla. Oh, ja, nee de jongens zitten bij mij. Oké, momentje.' Ze gaat rechtstaan en loopt even van de tafel.

'Wie is dat?' Vraagt Mase. Ik haal mijn schouders op. Ik eet stil mijn ijs op tot Leyla haastig terug komt gelopen en haar jas neemt.
'Ben er over een kwartier, bye.' Zegt ze nog voor ze de persoon wegdrukt.

'Sorry, Steve zegt dat hij me dringend nodig heeft, ik neem de tram wel. Veilig thuis.' Ze geeft me nog een kort kusje op mijn lippen en Mase nog een kus op zijn wang voor ze zonder nog om te kijken de McDo uitloopt.

Ondertussen zitten Mase en ik in de zetel, al een half uur opzoek naar een goede Netflix film.
'The babysitter? Die is echt hilarisch.' Vraagt Mase. Ik schud mijn hoofd.
'Is voor kleutertjes, bro.' Grijns ik.

En dan komt Leyla binnen. Ze gooit haar tas op het aanrecht en trapt haar sneakers uit, en dan ploft ze naast me ik de sofa.
'Hey' Lach ik. Ze laat een geluid horen dat ik als begroeting zie.

'Ley, wat is er?' Vraagt Mase. Leyla gaat recht zitten en kijkt ons allebei aan.
'Er was iemand bij Steve. Ze willen op tour met mij.'

'Da's super toch?' Roep ik blij.
'Ja, na dat gedoe in Londen is dit onze kans.' Zegt Mase tevreden.

'Dat is net het probleem.' Zucht ze. Ik kijk haar vreemd aan.
'Babe, wat is het?'

'Ik ga op tour. Ik ga solo...'

{Hierna nog 1 hoofdstuk + epiloog en dan is het boek gedaan.}

Heey sweeties!
Ben ik weer. Moet Leyla solo gaan en Kick-Off laten vallen? Laat het even weten.
En vergeet niet:
-Vote
-Comment
-Follow
-Share (op naar de 20K)

Xoxo
Sil❤️