Roommates with my crush

Deel 36

POV LEYLA

Het verbaasd me hoe snel twee weken kunnen voorbij gaan. En wat me ook blijft verbazen, is het slechte weer hier in België.

Ik laad mijn koffer uit en leg alles weer keurig op z'n plaats. Helemaal alleen.

Mase is gaan praten met Sophie. Zij is bij haar moeder gaan logeren, want helemaal alleen zitten, terwijl je net bedrogen bent. Niet aan te raden. En Alex is op date.

Na alles op zijn plaats te hebben gelegd, loop ik naar mijn gitaar en tokkel er wat op, tot ik gestoord word.

'Ley, post voor jou.' Levy overhandigd me een envelop en geeft me een kort kusje op mijn lippen.
Ik bekijk even het krullende handschrift, en dan weet ik al genoeg. Jackson.

Ik kijk Levy even aan, maar hij heeft natuurlijk geen idee van wie deze brief komt. Ik zucht even en scheur de envelop open. En ik word overspoeld door verwarring. Woorden die in mijn hoofd niks betekenen, maar toch doordringen.

Hey Prinses,
Me gemist na m'n bezoek? Ik meende wat ik zei, dus haal je maar niets in je hoofd. Jij bent alleen van mij en ik wil je met niemand delen.
Toevallig iets te doen zaterdagavond? Ja? Dacht ik al. Maar geen probleem, jullie gaan de zaal "plat spelen". Die zekerheid krijg je van mij.

Doe me een plezier, en dump die gozer waar je nu mee omgaat, ik ben beter voor je. En Leyla, dat weet jij ook.

Pas op jezelf.
Xxx Jackson

Waarom zelf? Is dit een bedreiging of aanmoediging? Ik heb geen idee hoe ik hierop moet reageren. Hoe dan ook neem ik een foto van de brief en stuur hem door naar Steve, ik neem geen risico's. En direct krijg ik een appje terug.

Steve
Hij komt er niet in.
Daar zorg ik en de security voor. Grtjs Steve

Gerust stop ik mijn mobiel weer in mijn broekzak, alleen staat er nog altijd iemand bij mij die nu niet meer zo gerust is. Hij heeft de brief over mijn schouder meegelezen en ik hoor hem onrustig ademen.

'Kalm Levy, alles is oké.' Zijn kaken zijn op elkaar geklemd en hij blijft maar staren naar het blad met het mooie handschrift.

'Babe, als hij je ook maar met één vinger aanraakt, dan maak ik hem af.'

Ik laat mijn hoofd op zijn schouder rusten.
'Alles komt goed. Levy ik zie je graag.' Hij draait zijn hoofd en er verschijnt een kleine lach op zijn gezicht.

'Ik moet weg.' Zegt hij na een tijdje. Ik haal mijn hoofd van zijn schouder en hij loopt naar de hal, trekt zonder nog iets te zeggen zijn jas aan.
'Naar waar?' Vraag ik nieuwsgierig en al plagend ga ik door zijn blonde haren.

Zijn hand neemt m'n arm vast, en hard waardoor er een pijnscheut door mijn hele arm trekt. Zijn lieve, grappige bui is over.
'Niet doen.' En hij kijkt met zijn blauwe ogen me recht aan. Ze staan koud, ijskoud. Zonder enige emotie. En dan pas laat hij mijn hand los.

'Jezus, heb jij je regels of zo? Levy, naar waar ga je?' Ik probeer hem intimiderend aan te kijken, maar hij draait zich om.

'Als je dat zou weten, zou je me dumpen.' Ik trek mijn wenkbrauw op, niet wetend op wat hij het heeft. Hij opent de deur en loopt de gang in. Ik loop achter hem aan, de gang in.

'Johnsons, als je me het niet verteld, hoef je ook niet terug te komen! Ik vertrouw je, dus moet jij dat ook doen.' Wanhopig blijf ik naar zijn rug staren. En traag draait hij zich naar me toe.

'Leyla, je gaat teleurgesteld zijn. Ik verdien je niet.' Zijn ogen gaan van mij naar de vloer. Ik heb Levy nog nooit zo onzeker gezien, buiten dat gedoe met Jackson. Maar hoe ik hier mee om moet gaan, ik bedoel met een onzekere Levy, is totaal nieuw.

'Verdomme Levy, vertel het me!'
Sorry, maar iedereen weet dat ik en geduld geen goede vrienden zijn. Ik blijf hem aan staren tot hij knikt en weer langs me heen, naar binnen loopt.

Hij ploft in de sofa en verbergt zijn gezicht in zijn handen. Zijn blonde, korte lokken vallen naar voor en voorzichtig ga ik naast hem zitten.

'Beloof niet boos te worden.' Ik knik en leg mijn hand op zijn gespierde arm. Met mijn duim draai ik geruststellende rondjes.

'Ik deal in drugs.' Mompelt hij.
'Je wat?!' Roep ik uit. Ik ben zo blij dat de rest nu niet thuis is. Anders had ik heel het appartement bij elkaar geschreeuwd. 'Ben je op je knappe kop gevallen?'

Hij kijkt op. 'Je beloofde niet boos te worden!' Roept hij terug. Ik gooi mijn handen in de lucht als teken dat ik me over geef.

'Je hebt gelijk.' Antwoord ik. 'Maar Levy, waarom?'

Hij gaat rechtstaan en slaat op het keukeneiland en balt zijn hand tot een vuist. Bij elke keer dat hij slaagt, duik ik meer en meer ineen.

'Ik had het geld nodig Ley.' Zegt hij na een tijdje. 'Ik heb schulden met gokken, en die ben ik nu aan het afbetalen. Maar ik ben gestopt me gokken, dat zweer ik.'
Ik schud mijn hoofd. Zo een verhaal kon ik wel verwachten.

'Maar je verdient met de band toch genoeg?' Vraag ik voorzichtig.
Hij zucht. 'Ik weet het, maar al het beetje extra geld is welkom.'

Ik sta op en loop naar hem toe. Zijn hand ligt open. Ik loop naar het verzorgingskastje en neem er ontsmettingsmiddel uit.

'Beloof dat je stopt met die gevaarlijke shit. Voor mij?'
Ik ga met een watje met ontsmettingsmiddel over zijn hand, en even trekt hij die weg, maar dan ontspant hij weer.

'Voor jou stop ik. Beloofd.' Antwoord hij. Ik lach en geef hem een kus op zijn wang. 'Dank je' Fluister ik in zijn oor.

Dan brengt hij zijn mond bij mijn oor en mijn nekhaar komt al recht te staan.

'Je bent de beste.'

Yow sweeties!
Wie herinnert zich het bezoek van Jackson nog?
Iets korter stukje dan normaal. Wat een drama in 1 hoofdstukje!
Laat weten wat je ervan vond.
-Vote
-Comment
-Follow
-Share: ik wil de 10K😍
En dat gaat ons lukken ook!

Xoxo
Sil❤️