Roommates with my crush

Deel 17

POV LEVY

Ik roep nog tegen Matthew dat hij een sukkel is en ga dan achter Leyla aan. Ze stormt de trap af en rent richting de deur.

Als ik buiten kom zie ik haar zitten op de stoep. Ik ga stil naast haar zitten en neem haar in mijn armen. Krokodillentranen maken mijn shirt nat, maar dat maakt me even niets uit.

'Even een "déja vu", gisteren lag je ook in mijn armen. Ik weet dat ik onweerstaanbaar ben.' Onderbreek ik de stilte.
Zacht hoor ik haar giechelen, waardoor ik een lach op mijn gezicht krijg.
'Kom we gaan naar huis.'

De autorit was stil. Het enige wat je hoorde was het gesnik van Leyla. Ze was echt dol op Matthew. Maar hij is een even
grote player als mij.
Ik moet haar wel steunen, ze is haar beste vriend kwijt, en haar lief nu ook...

Weken gingen voorbij en Leyla en ik groeiden steeds meer naar elkaar toe. En nee, ik bedoel als vrienden. Ze praatte nogsteeds niet met Mase. Ookal had hij al vanalles geprobeerd.

Ik had nooit kunnen denken dat ik zo goede vrienden zou kunnen worden met een meid. Ik bedoel, meisjes zijn normaal alleen goed voor één nacht. Maar bij Leyla is het anders. Ze is veel te lief om haar te gebruiken. Maar don't worry, ik ben en blijf de badboy.

Het enige probleem is dat ze met Matthew als Mase ruzie heeft. Dus mijn twee beste vrienden. Ja, Mase is best wel oké. Gelukkig zijn Alex en Sophie er ook nog om Leyla op te vangen.

Op dit moment, wanneer ik dit allemaal zit te denken, zit ik in de les. We moeten verder werken aan ons optreden. Alleen gaat het nogal stroef.

'Onze choreo's zijn af. Dus wij hoeven niks meer te doen.' Zegt Lotte arrogant. Davina knikt hevig en halen beiden hun mobiel boven. Ik zucht even.

'De groep van Leyla, jullie mogen nu naar de studio om de liedjes in te zingen en de muziek op te nemen. Jullie krijgen er 3 lesuren voor, dus laat het vooruit gaan.'
Deelt mevrouw Ellion mee.

Leyla gaat recht staan en wenkt iedereen. Aan haar gezicht kan je zien dat ze hier totaal geen zin in heeft. Lotte en Davina blijven druk op hun telefoons tokkelen. We laten hun zitten en lopen met zijn allen richting de studio.

'Ik heb hier zoveel zin in!' Roept Alex overenthousiast.
'Eerst de muziek opnemen en erna pas inzingen.' Deelt Mase mee.
'Ik ben zooooo zenuwachtig!' Roept Alex weer. Hij blijft doorratelen over hoeveel hij wel niet geoefend heeft tot Leyla hem een klap op zijn achterhoofd geeft.

'Auw! Ley, je doet me pijn...' Zegt Alex triest. Terwijl hij over zijn hoofd wrijft trekt hij een pruillipje. 'Jammer dan!' Waait Leyla blij.
Haar humeur is plots helemaal omgeslagen. Ik zal vrouwen ook nooit begrijpen. Mase kijkt emotieloos toe. Hij wordt gewoonweg vervangen voor z'n eigen neus.

Ze gaat achter de grote tafel met allemaal knopjes zitten en zet een koptelefoon op.
'Eerst nemen we alle instrumenten apart op en dan eens allemaal samen. Levy, jij begint. Hup, het kot in!' Beveelt ze.

Ik loop de kleine studio in en sluit het keyboard aan, aan een groot paneel. Wanneer Leyla het teken geeft dat ik mag beginnen, druk ik de juiste toetsen in. Iedereen staat achter het glas te kijken naar me alsof ik een dier ben in de dierentuin.
Ik haat dit nu al.

Als ik de drie nummers alle drie heb ingespeeld, zijn Alex en Mase aan de beurt. Bij Alex moet het een paar keer opnieuw worden opgenomen omdat hij door de zenuwen enorm veel fouten maakt. Mase daarentegen speelt alle nummers alsof hij het al honderden keren had gedaan en helemaal foutloos.

Nadat we ook alles samen hadden opgenomen was het tijd om Leyla en Matthew de kleine kamer in te duwen. Met tegenzin strompelen ze beiden naar binnen.

Als onze muziek begint te spelen, start Leyla met zingen. Haar stem klinkt zuiver en het lijkt alsof ze het niet meer doorheeft dat haar ex-vriend naast haar staat.

Hun stemmen mixen echt prachtig samen, al zou ik dat nooit toegeven.

Als alles is opgenomen wandelen we opweg naar de uitgang. Laatste uur skippen we. 'Levy, pas op!' Roept Leyla .
Nog voor ik me wil omdraaien voel ik dat ze in mijn rug springt. Ik neem haar net optijd vast aan haar benen zodat ze niet valt.

'Kon je niet vroeger zeggen?'
'Nope, sorry.' Lacht ze.
En met z'n vijven lopen we de schoolpoort uit.

'Wat gaan we doen?' Vraag ik aan de rest.
'SHOPPEN!'
Jezus, ik dacht even dat ik doof was. Ik, Mase en Matthew zuchten maar Alex staat opgewonden als een kleuter in zijn handen te klappen.
'We hebben nog iets nodig voor ons concert, onze outfits moeten matchen.' Ratelt Alex.
Leyla geeft hem een high-five en haakt haar arm in die van hem.

Na lange discussie hebben we gekozen om allemaal een donkere outfit te dragen. Tot grote tegenzin van Leyla en Alex. Ze hadden een oranje jumpsuit gezien die ik kots lelijk vond. Net goed.

Ondertussen staan we in de River Island (random winkel, sorry!) waar Alex voor iedereen druk een outfit aan het zoeken is. Tot hij een stapeltje kleren in mijn handen duwt en derest ook kleren aangeeft.

Iedereen sluit zich op in de pashokjes en eindelijk kan ik eens aandachtig kijken wat ik heb gekregen: een zwarte jeans, een zwarte leren vest en dan nog een wit shirt waar enkele glitters in verweven zitten.
Ik vind de glitters maar niets, maar toch zie ik er goed uit, altijd eigenlijk.

Ik schuif wild het gordijn weg en zie de jongens in dezelfde kleren.
'Leyla, bijna klaar?' Bromde Matthew. WoW, de eerste keer in weken dat hij een hele zin uitwisselde met haar. Een hele! Er komt vooruitgang.

'Geduld! Ik krijg de rits niet toe.'
Ik loop het hokje in tot verbazing van de rest en zie haar prutsen met haar donkere jurk.
'Laat mij maar.' Fluister ik zachtjes. Kippenvel ontstaat op haar rug wanneer ik mijn koude vingers over haar rug laat glijden voor de jurk toe te ritsen.

Wanneer ze zich omdraait kijk ik even in haar felblauwe ogen. Nu merk ik pas op dat ze nu bijna even groot is als ik omdat ze hoge sleehakken draagt.
'Dank je.' Fluistert ze in mijn oor.

Ik laat mijn ogen over haar lichaam glijden. Ze staat perfect in deze jurk. In de zwarte stof zitten dezelfde glitters verweven als die in mijn wit shirt. Haar vormen komen er goed in  uit en dat maakt me gek.

Ze duwt het gordijn opzij en kijkt iedereen één voor één onzeker aan.
'Valt het een beetje mee?'
Ze is zo leuk wanneer haar verlegen kant naar boven komt. WoW, Levy stop! Niet zo denken! Ze is een vriendin. Met de nadruk op "een". Meer dan een gewone vriendin is ze niet en zal ze nooit worden.

'Ley, natuurlijk valt het mee! Je ziet er super uit.' Antwoordt Mase. Hij kan zijn ogen niet van haar afhouden en dat maakt me kwaad vanbinnen. Matthew en Alex knikken heftig mee.

Leyla trekt even haar wenkbrauw op.
'Vroeg ik het aan jou ofzo?'

Sorry, sorry, sorry dat het zolang duurde voordat er weer een nieuw stukje online kwam.
Vergeet niet te stemmen!

Xoxo
Sil❤️