Roommates with my crush

Deel 9

POV LEYLA

'Per klas wordt er een klein concert gehouden. De klas wordt verdeeld in zangers, muzikanten en dansers. Hier zullen jullie tijdens Muziek een heel trimester aan werken. Door een jury worden punten gegeven die voor jullie kerstexamen zullen tellen.' Verteld mevrouw Ellion.

Ik zocht door de klas de ogen van Mase die ik direct vond. Hij keek me geruststellend aan. Niet dat het me erg kalmeerde.

Ik kan niet dansen, ik doe nooit iets in de maat. En ik kan alleen maar een beetje gitaar spelen, dus muzikant spelen gaat ook niet lukken. En zingen doe ik alleen maar bij Mase. Ik heb nog nooit voor publiek gezongen.

'Buiten hangt per klas een lijst waar je kunt noteren wat je wilt doen. Tegen het einde van de week wil ik iedereen zijn naam op de lijst zien.' Onderbreekt Ellion me uit m'n gedachten.
Mijn hoofd doet al overuren.

Eindelijk gaat de bel. Traag pak ik alles in en stop het in mijn tas. Ik neem mijn iPhone uit mijn broekzak en stuur een berichtje naar Sophie.

Leyla
Soof! Crisis-overleg aan de kluisjes. Nu x

Ik vergrendel mijn mobiel en loop richting de kluisjes. Als ik bij de mijne aankom staat Levy nonchalant tegen mijn kluisje. Zelfverzekerd loop ik op hem af. Hij staat met zijn rug naar mij toe. Als ik achter hem sta, kuch ik luid.
Geschrokken draait hij zich om. 'Leyla, doe iemand anders verschieten!' Ik grijns even. 'Mag ik vragen waarom je aan MIJN kluisje staat?' Op het woord mijn leg ik de nadruk. Even glimlacht hij en zie ik zijn mooie witte tanden.
Snel schud ik de gedachten van me af. 'Ik vroeg me af of we na school iets konden gaan drinken?' Even kijk ik hem aan. Ik mag hem niet vertrouwen, zo'n Mase type. 'Oke, is goed. Maar jij trakteert.' En zonder nog iets extra te zeggen loop ik naar Sophie die nu ook aan haar kluisje staat te wachten. Sophie is de enige van het appartement dat niet in onze klas zit, wat ik wel jammer vind omdat ik nu met al de jongens in de klas zit.

'Sophie, elke klas moet een concert opvoeren en we moeten kiezen wat we doen, maar ik kan niet dansen. Amper muziek spelen en zingen voor publiek durf ik niet. Maar ik moet kiezen maar ik weet niet wat ik moet doen!' Ratel ik wanhopig aan één stuk door zonder naar adem te happen. Sophie legt haar hand op mijn schouder.
'Schat, je kan heel goed zingen. Twijfel niet zoveel aan jezelf en schrijf gewoon je naam op die lijst. Wij moeten dat ook doen met de klas. Ik ga dansen.'
Sophie danst al 4 jaar dus is het logisch dat ze dat kiest. 'Maar jij kan dansen! En goed ook!' Ze zucht even. 'Jij kan volgens Mase geweldig zingen! Vanavond zing jij gewoon voor ons en je zal zien dat de jongens het geweldig gaan vinden en ik ook. Ik wil je best wel eens horen.'

Ik haal kort mijn schouders op en kijk naar mijn o zo interessante schoenen. 'Oh dat moet ik je ook nog vertellen en je gaat niet blij zijn.' Ze haalt kort haar wenkbrauw op. 'Tell me.' Ik haal even adem. 'Ik ga vanavond met Levy iets drinken.' Zeg ik in één zucht. Ze haalt haar schouders op. 'Jij kiest zelf wat je doet Ley. Maar weet dat hij niet de jongen is wie je denkt dat hij is.'
Ik knik even en laat haar woorden bezinken tot ik me iets bedenk. 'Waarom woont hij dan met Alex op je appartement?' 'Moet dat nu?' Ik schud mijn hoofd.

De bel gaat. 'Ugh, ik heb nu Chemie.' Jammert Sophie. Ik lach even. 'Ik Engels, en dan ben ik uit. Zie ik je thuis?' Ze knikt. Ik geef haar nog een knuffel en loop naar het juiste lokaal.

POV LEVY
De bel is gegaan en iedereen zit al in het lokaal. Ik, Alex en Matthew staan voor het lokaal te wachten. Wij gaan dus echt niet op tijd komen in een les.

Dan zie ik Leyla die rustig komt aangewandeld. Ik zwaai naar haar, maar ze zwaait niet terug. 'Ga je nu ookal telaat komen? Goed bezig Herron.' Ze kijkt me eens vuil aan en zonder te kloppen loopt ze de klas in.

'Leyla, waar kom jij vandaan?' Vraagt de leerkracht. Ik ken zijn naam niet. En ik ben ook niet van plan om moeite te doen om al die namen te weten.
'Even naar de maan geweest, zou u beter ook eens doen.' Zegt ze kalm. Ik zie dat ze zelf schrikt over haar opmerking. En Mase die in de klas zit staart haar ook aan. Ik daarentegen barst in lachen uit. Vanuit de klas hoor je derest roepen van: "ooooh."

'Levy Johnsons, kom je ook nog de klas in, of sta je daar goed?' Vraagt de leerkracht aan mij. Ik haal mijn schouders op en loop met mijn vrienden achter me aan de klas in. 'En mevrouw Herron, ik tolereer dit taalgebruik niet!' Ondertussen is zijn gezicht al helemaal rood. 'Dat is dan jammer, meneer. Dan zult u eraan moeten wennen.' Ik doe mijn best om niet te lachen maar mijn mondhoeken krullen vanzelf naar boven.
'ERUIT!' Roept de leerkracht. Ze haalt haar schouders op en loopt langs me heen, heupwiegend de klas uit. 'En als jullie nu binnen de 3 tellen niet op jullie plek zitten mogen jullie je ook gaan melden!' Roept hij tegen ons. Ik ging maar snel zitten want ik had al teveel lessen gemist volgens de rector.

Naast Mase was er nog een plek vrij, waar normaal Leyla zou gaan zitten. Ik gooide mijn rugzak op de tafel en plofte neer op de stoel. 'Wat is er met Leyla?' Vroeg hij. Ik haal mijn schouders op. 'Dat wou ik net aan jou vragen.' Hij negeert mijn opmerking.

Ik sta op en neem mijn tas. 'Meneer Johnsons, mag ik vragen wat je gaat doen?' Ik leun in de deuropening en kijk die gast die achter zijn bureau staat even dom aan. 'Het afbollen, meneer. Dat ziet u toch wel?' En zonder te wachten op antwoord loop ik weg, richting de aula.

Daar zie ik Leyla zitten met haar oortjes in. Ik ga naast haar zitten en trek een oortje uit. 'Sinds wanneer zet jij zo een grote mond op?' 'Sinds dat ik daar zin in heb.' Zegt ze zonder me aan te kijken. Ik zucht en neem haar gsm uit haar handen. 'Oké, nu nog eens: wat is er?' Ze zucht en kijkt me kort aan. 'Wat ga jij doen voor het concert?' Ik lach luid en ze kijkt me beledigd aan. 'Is dat hetgeen waar je je zo druk om maakt? Dat je zo doet? Ik weet nog niet wat, maar jij gaat zingen en daarmee is de discussie afgelopen.'

Ik draai een pluk van haar mooie bruine haar rond mijn vinger.
'Zeker? Ik heb nog nooit voor publiek gezongen. Misschien zing ik vals of schuif ik uit op dat podium en dan val ik op mijn gezicht en zit er zo een groot gat in mijn hoofd dat ik naar het ziekenhuis moet en daar kunnen ze mij niet genezen en dan ga ik dood. Mijn leven stopt hier!' Zegt ze dramatisch. Drama queen gespot!
'Oké, stop daar. Nu overdrijf je. Je hebt een heel trimester en ik heb je al horen zingen. Dit gaat je lukken. Je schrijft morgen jou naam op die lijst of anders doe ik het, verstaan?' Ik weet het, ik kan overtuigend zijn. Gelukkig ben ik er weer.

Uit het niets voel ik twee armen rond mijn middel en een hoofd in mijn nek. Ik heb met dit soort meisjes niet echt ervaring, maar ze doet iets met me. Ik knuffel haar terug en leg voorzichtig mijn hand op haar wang.
Na daar zo even gezeten te hebben laat ik haar los. 'Gaan we nu al iets drinken?' 'Ik ben eruit gestuurd, ik mag nog niet weg, en jij ook niet.' Ik lach kort. 'Nu niet het engeltje uithangen. Kom we gaan. Starbucks?' Ze knikt.
'Starbucks is goed.'

Heeeey,
Willen jullie dit hoofdstukje een sterretje geven? Hopelijk vonden jullie het leuk.
Xoxo Sil❤️