Kontrahent.

13.

Śniadanie było tak niezręczne, iż bałem sie, że Sebastian wbije widelec w oko Elizabeth.
Koniecznie chciała trzymać mnie za rękę przy śniadaniu.
Sebastian nawet na mnie nie spojrzał.
Wpatrywał się w jej rękę próbującą trzymać moją.
Cały dzień za mną chodziła, prosząc o atencje.
Wzrok Sebastiana był tak chłodny.
Jego ton był skostniały.
Elizabeth nie odstępowała mnie nawet na krok.
Nie miałem jak z nim porozmawiać.
Nie miałem jak go pocałować.
Nie miałem nic, jak.
Gdy jedliśmy kolację moja mina zapewne wyglądała niczym zbitego psa.
Sebastian wciąż na mnie nie patrzył.
Oniemiałem gdy moja narzeczona nagle wyparowala z pomysłem zostania na noc.
-Wiesz, Ciel..będziemy nie długo małżeństwem.
Może zrobimy sobie małą próbę spania razem?
Po tych słowach nie mało co sie udusiłem, a moj kamerdyner miał szał w oczach.
-Elizabeth nie zgadzam sie.
-Dlaczego,Cieluuuuuuuu?
-Nie wypada damie proponować takich rzeczy przed ślubem.
-Głuptasie, spanie razem nie jest żadnym wykroczeniem.
-Powiedziałem nie.
-Czy mogę zostać chociaż na noc  w drugim pokoju?
Po milionach protestów i tłumaczeń zgodziłem sie na to aby została.
Sebastian wyszedł z pomieszczenia, na jego miejsce jak mniemam przyszedł Tanaka.
Po kolacji Tanaka doprowadził mnie do sypilani pomagając z każdą czynnością w których normalnie pomaga mi Sebastian.
-Tanaka, gdzie on jest?-moj ton był przybity.
-Oznajmił, że musi wyjść. Wróci Paniczu. Wróci.
Gdy Tanaka wyszedł krzątałem się po sypialni bez sensu.
Jest na mnie wściekły..
Ale przecież nic nie zrobiłem..
Moja głowa eksplodowała od myśli.
Nagle ktoś zapukał, mało myśląc podbieglem do drzwi i nie zważając na nic przytuliłem daną osobę.
To nie byl Sebastian.
-CIELUUUUUUUU, JESTEŚ UROCZY!!!
Gdy zorientowałem sie kto to ,od razu odskoczylem.
Elizabeth postanowiła mnie przytulić, powalając na ziemię.
Usłyszałem chrząkniecie.
Wiecie kto stał w progu..?
Nikt inny jak moj kamerdyner.
Moj wściekły, kipiący złością kamerdyner.
-cholera..