Sır#1#Işıklar söndü,alevler parlamaya başladı.Her şeyin bitmesi için bir kıvılcım yetecekti...
"Nefes almıyor." Ellerim kana bulanmış bir şekilde öylece duruyordum.Midem bulanıyordu,kafamda sinir bozucu bir uğultu vardı.
"Orada öylece oturamazsın,gö...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Herkesin bir sırrı vardır, önemli olan mezara kadar mı yoksa sizi mezara mı götürdüğü...
Kendini bir psikoloğun odasında buldu kız. Hayatının son güzel günlerini yaşıyor gibiydi. Sanki bir anda birisi hastaneden içeri girecek ve onu yaptıkları için cezalandıracaktı. Korkuyordu. Birinin ona yardım etmesi için yalvarıyordu. Ne istediğini,ne hissettiğini,nerede rahat olacağını bilmiyordu. Tek bildiği;hastanenin bu loş ve soğuk odasında rahat değildi.
Kendini toparlamaya çalıştı ve çenesini düzleştirerek yukarılara bakındı. Gözüne büyük bir duvar saati takılmıştı,bir süre zamanın akıp gitmesini izledi. Bu onu yatıştırmamıştı,aksine her geçen saniyenin onu kötü bir şeye yaklaştırdığını hissediyordu.
Dikkatini başka bir şeye vermeye çalıştı,tekrar etrafa bakındı. O sırada kapıdan içeriye beyaz önlüklü bir kadın girdi. Psikoloğun o olduğunu umuyordu.Kadın beklediğinden daha genç ve sevecen gözüküyordu. Geç kaldığı için özür dileyip kızın karşısındaki deri koltuğa oturdu. Yine yüzünde mahçup bir ifadeyle cebindeki ses kaydı cihazını çıkardı. Gözleri kızı buldu,kızın içindeki korkuyu farkedip:
"Bu sadece mahkemede bir delil olacak."dedi yavaş bir şekilde."Senin deli olup olmadığını öğrenmemiz lazım.Bu senin hapise girip girmemeni de etkiler.Hem...biliyorsun ki cinayet ciddi bir suç...bir tane de değil ayrıca.Bir çok cesette parmak izin var."
Aklındaki sesleri susturup kendini konuşmaya hazırladı.Bu bir yüzleşmeydi...suçlarıyla,kabuslarıyla.Çoğu şeyi nedensizce yapardı aslında,her şeyin nedeni yoktu.Bunları anlatmak zor olacaktı.
"Ne anlatmamı istiyorsunuz?Sanıyorum ki bunları yazılı olarak belirttim,her gün deliymişim gibi psikologlarla görüşüyorum....Bu ne kadar doğru?"
Psikolog ne olursa olsun ona denileni yapmalıydı.O hapse girmeliydi,tam 4 yıldır aranan katil sonunda kafese girmişti.Yaralı,küçük kuş....
"Yazıyı okudum...ama sence ne kadar doğru?Bence saçmalıktan ibaret.Ve sadece bir delinin yazabileceği şeyler.Şimdi küçük hanım,bana olanları doğru bir şekilde anlatacaksınız.Yoksa sizi içimde bir gram suçluluk olmadan hapse attırırım.Buyrun,başlayın!"
"Erkek arkadaşım öldürüldü." Duraksadı.Bunu kaldıramayacaktı.Ayağa kalkıp kapıya doğru koştu ama başı o kadar dönmüştü ki yere çökmekten başka bir şey yapamadı.
"Hayır...hayır Maria.Devam etmelisin,lütfen."
Kız acı çektiğini belli edecek şekilde sesler çıkararak ayağa kalktı.Başı hala dönüyordu ama bunları anlatma isteği daha ağır basmıştı.Sonunda biri onu dinliyordu...4 yıl sonra.
