Ahiret eşim ol...(Bitti - Düzenleniyor)

[1]...Rüya...

Dikkat!

Bu hikaye Muslimah-Mind olan şahsımdan daha önce Sei mein Akhira Partner olarak almanca kaleme alınmıştır. Yani burada yazılan hikaye almancasından türkçeye çevirisi yapılan bir hikayedir.
.
Hikâye bu nedenle almanyada yaşayan ve dinine sadık kalmaya çalışan bir genç kızın hikayesi olmakla beraber, genç kardeşlere gayri müslim bir ülkede dahi yaşansa, islamın değişmediğini ve heryerde aynı yaşandığını göstermek ve nacizane kanıtlamak içindir.
.
Yorumlarınızı ve beğenileriniz eksik etmeyin inşaAllah, ki hikaye daha çok gençlere ulaşsın...bu kötü çocuk, zorla evlilik vs bataklığında kardeşlerimiz islâmî bir hikayeden feyz alabilsin...
Selâmetle 🌾🌼🍀🌸

Hikâye başlangıcı

Etrafıma bakınıyordum...
Etrafında heryer karanlıktı ama göz görmeyecek kadar zifiri karanlık değildi...
Birşeyler görebilmeye çalışıyordum ama gözlerim buna müsaade etmiyordu...
Bakışlarımı kendi vücuduma yöneltip elbiseme bakmıştım...
Üzerimde beyaz bir elbise vardı...ne kadar çok panikleyip koşmaya başlarsam o kadar kirleniyordu...
Koşdukça beni boğacak şekilde bir his kaplıyordu göğüsümü...
Boğuluyordum da...çaresizce nefes almaya başlamıştım...

„Allah!"

Bir anda yatağımda irkilmiştim, gözlerimi açmış bir şekilde.
Uyku mahmurluğu ile yere bakıyordum. Yavaş yavaş sadece bir rüya olduğunun farkında vardiğimda bir defa daha derin bir nefes alıp nefesimi vermiştim.

"Hayy (Hayat sahibi olan O)"

Ayağa kalkıp iki rekat namaz kılmak için abdest almıştım.
Namazdan hemen sonra zaten biraz daha seccademin üzerinde oturup biraz dua etmiştim. En son Kur'an'dan en sevdiğim ayetleri okumuştum.

🌸Şüphesiz zorlukla beraber bir kolaylık vardır.🌸
🍀İnşirah Suresi 94, 5 ve 6 ayetleri🍀

Seccademi katlayıp kenara koyduğum anda kapım çalınmıştı.

"Gel içeri."

Gülümseyerek küçük erkek kardeşim girmişti odama. Önce katlı duran seccademe sonra bana bakmıştı. Üzgün bir şekilde omuzları düşmüş ve yatağıma oturmuştu.

"Eee, ne oldu?"

Kısa bir süre bana bakıp başını kucağıma koydu.

"Annem benimle oynamanı söyledi. Kendisi yemek pişirmek zorundaymış."

"Eee, tam olarak nedeni ne bu kadar üzgün olmanın?"

Saçlarında ellerimi dolaştırıp ona bakarken cevap verdi

"Sen Allah'la konuşmuşsun. Bende konuşmak istemiştim."

Yüzü düşmüştü. Onu kucağıma oturtup gözlerine baktım.

"İstersen bir kere daha konuşabiliriz."

Sevinçli bir şekilde bana bakıp sordu

"Olur mu ki?!"

Gülerek başımı sallamıştım.

"Tabii olur! Ne zaman istersen Allah ile konuşabilirsin. Annemi bulamasan bile, yada babamı."

"Seni de mi bulamasam?!"

Şaşırıp bana baktığında gülerek başımı sallayıp onayladım.

"Tabiki! Allah seni her zaman dinler. Kreşte salıncakta sallanırken fısıldasan bile duyar seni."

"Gerçekten miiii? E...e sadece düşünsem?"