Ahiret eşim ol...(Bitti - Düzenleniyor)

[61]...söz...

Gözlerim büyüdü ve mutluluktan iki damla göz yaşı aktı gözlerimden, biri benim ona olan sevgimin şahidi diğeri de onun bana olan sevgisinin sebep olduğu.

"Ağlama Sarem, lütfen. Zaten yeterince ağladın. Sen ağladıkça benim göğüsümde bir his oluyor...", her ne kadar klişe gibi duran sözler sarfetmiş de olsa en az bir o kadar klişeydi bu sözlerin üzerine dolan gözlerim. Göz yaşlarımın ardından baktım göğsüne işaret eden parmağına, "Her defasında vallahi göğüsümde bir şey kasılıyor, beni huzursuz ediyor. Sanki senin bu haline bakınca en acı çekiyorum. Ama aslında seni böyle görmek zorunda kalmak yakıyor canımı, ben bu hissi babamın veya Aminenin canı yandığı zamanlarda hissederdim. Bana ne demek istiyor çok iyi biliyorum. Sen benim ailemsin, sen bana bu dünyada hiçbir insanın olmadığı ve olamayacağı kadar yakınsın. Hiçbir canlıyı senin üzerine titrediğim kadar seni sevdiğim kadar sevmeyeceğim, tıpkı sana verdiğim söz gibi, ömrümün sonuna kadar.".

Yüzüme kocaman gelen elleri beni tutarken sağ elindeki baş parmağı yanağımı okşuyordu, tek seferde bir diğer duygu dalgasına kapıldım ve tekrar gözlerimden yaşlar boşaldı ancak çenemdeki ıslaklık hissi boynuma ulaşınca konuşamadığım için yine o devam etti, "Ne yapmam gerekiyor, söyle bana. Üzülmemen için, kendini harap etmemen için ne yapmam gerekiyor?". O an kendimi düşüncelere verdim. ij yerinde uzun süre taciz edilen ve saldırıya uğrayan insana ne iyi gelebilirdi? O insanın eşine ne iyi gelirdi? Acı çeken sadece taciz edilen değilse ve onu seven herkes aslında onun kadar olmasa da çok zarar gördüyse ne iyi gelirdi ki bu insanlara? Ne iyileştirebilirdi ki yaralarını?

Saniyeler içerisinde beni aslında o ana dek mutlu eden anlar geldi gecti gözümün önünden ve kendi kendime zaman kaybetmeden elimle alnıma vurarak Hureyre'ye baktım. Halen titreyen sesimle ve çoktan açtığım gözlerle ona bakarak seslendim, "Benim icin Kur'an'dan sesli okur musun? Bu haldeyken korkarım kendim okuyamayacağım o yüzden sen okursan bende nu sayede dinlersem en azından biraz ferahlamış olurum. Allah'a yakınlaşırım insallah. Suan bana bana hiçbir şey daha faydalı olmaz bu haldeyken. Lütfen.", başını sallayıp alnımdan öptü ve de ekledi, "Sen yine de abdest al, ağlasan bile Allah senin neden ağladığını bilir. Hem abdest alınca da bir ferahlarsın biizniAllah. 

(...)

Hureyre'nin yanına oturmuş ilahi sözlere kulak vermiştim, her ne kadar ağlamamaya çalışsam da sözleri işittikçe beni duygular sellerinde denizin ortasında ordan orada sallıyorlardı. Ama bu sel başkaydı, bu sel beni önceki savrulmalarda olduğu gibi tükenmişliğe ve yıkılmalara sürüklemiyor, tersine, kontrollüce, hayır bu sel kaos ve kargaşayala dolu değil. Sanki görünmez bir el vardı, elimden tutan, beni bu döngüde ve mutsuzluk kuyusunda bütün incinmişliklerimle sel'in içinden çekiyordu. Beni sakinleştiren ayağımın altından kayan yeri tekrar ayağımın altına koyan bir sel. Önceden bedenimde hüküm süren düşme hissi hangi yükseklikten ne kadar derin olduğu bilinmeyen bir yere doğru beni bastırırken artık düşmüyor aksine sanki havada uçar vaziyette sallanıyordum, bir çocuğun salıncaktaki endişesiz ve korkusuz mutlu hali gibi. Öyle bir noktadaydım ki, yer çekiminin olmadığı bu sallantı hissi gülümsemeyi bile sahte hissettiriyordu. Hayattaki nesekaynagı kocaman siyah bir delikten vakumlanıyordu, hayır, bendim o siyah deliğin içine vakumlanan. Beni zift siyahı delik ayak bileğimden tutup çekerken etrafımdaki herkes rengarenk hayatlarının sefasını sürüyordu.

Cam kavanozda hapsolan ben kanayan korkumun kanamasını durduramıyor bir de üstüne içinde boğulacak gibi oluyordum, işte tam o an bu sözler o camı tek bir darbeyle paramparça ederek zerrelerini etrafa savurdu, tek bir kesik almama müsade etmeden hem de;

🌸Bilâkis, kim güzel niyet ve davranış sahibi olarak kendini Allah'a teslim ederse rabbinin katında onun mükâfatı vardır. Öylelerine korku yoktur, onlar üzülmeyecekler de.🌸 🍀Bakara Suresi 2, 112. Ayet🍀