Ahiret eşim ol...(Bitti - Düzenleniyor)

[3]...Beklenmedik yardım...

"Bana daha fazla şey anlatabilir misin?"

"InşaAllah."

Temel bilgiler hakkında konuşurken bana söylediğinin aksine, temel konular hakkında bilgi sahibiydi. Şayet müslüman bir ailede yetiştiğini düşünürsek "normal" denilecek derecedeydi.

Tesettür hakkında konuşmuştuk, ki Aminenin çokça kafası karışmıştı. Bu yüzden sonra devam etmemizi önerdim. Kendisi de tasdik edip dış kapıya birlikte yürüdük.

"Teşekkür ederim Sare abla."

"Birşey değil canım. Eğer kafanı kurcalayan birşey olursa yazarsın inşaAllah, numaramı verdim zaten."

"Evet teşekkür ederim."

"Tamam Allah'a emanet. Selamun aleyküm."

Selamımı aldığında gülümseyerek kapıya doğru yürüdüm. Tramvaya doğru yürürken göğe doğru baktım. İkindi vakti geçmişti çoktan, güneş batmaya yüz tutmuştu. Sakince tramvaya yürüyüp bindim, çünkü akşam namazına henüz 30dk vardı.

Yani ek olarak trene binmem gerekirse, rahatlıkla evde namaza yetişebilirdim.

(...)

Akşam yemeğinden sonra odama gittim. Tam kapıdan girdim kapıya tıklayan biri oldu. İçeri girmesine müsade ettikten sonra babamın gülümseyerek girdiğini gördüm ve bende ona gülümsedim.

"Seninle biraz konuşabilir miyiz?"

"Evet, tabiki. Ne oldu ki?"

O bana doğru yürürken bende yatağımda kalkıp bacaklarımı toparladım.

"Sare, canım kızım. Biliyorsun ki, biz sana hep anlayışla karşılık verdik, değil mi?"

"Evet, Baba. Bu yüzden Allah sizden razı olsun."

"Amin."

Yüzümü okşadığında yavaş yavaş bir endişe etmeye başladım.

"Baba ne oluyor? Herşey yolunda mı?"

Yüzünü başka yöne dönüp halının üzerinde olan bir şeye dikkatle bakarak konuştu:

"Sare, annen tekrar Hüseyin den gelen teklifi düşünmeni istedi. Bu konu hakkında bir cevap verdiğini biliyorum ama tek istediğim annen için de bu konunun kapanması. Görünüşe göre hala bu konu hakkında düşünüyor. Söylediğine göre seni rüyasında beyaz bir elbise ile görmüş."

Dizlerimi izlerken cümlesinin son kısmı hemen ona doğru bakmama neden oldu. Bir-kac gün önce gördüğüm rüyam beni hala etkiliyordu.

"Daha önce de söylediğim gibi. Karar vermeden iyi düşün. Senden istediğim tek şey bu. Neye karar verirsen ver, benim kabulüm."

Sorumu sorduktan hemen sonra kalkıp gitti:

"Baba sen bu konuda ne düşünüyorsun?"

Kapıda, bana sırtı dönük bir şekilde, durdu ve bana doğru döndü.

"Hangi baba en çok değer verip sevdiğini ve biricik kızını bu kadar hızlı vermek ister."

Üzgün bir gülümseme vardı dudaklarını süsleyen, ki tam da bu gülümseme kalbimin en derinliklerine bir sızı bırakmıştı.