Ahiret eşim ol...(Bitti - Düzenleniyor)

[23]...Son gün...

Alışamadığım o ses bir anda irkilmeme sebep olmuştu...

Nefesimi tutup gülmeyi kesmiştim. Sanki bir düğünde tam sesimi duyurmak için bağırdığım anda müzik kesilmiş ve ben herkesin içinde bağırmıştım, öylesine utanmıştım.

Utancımdan öylece yüzüne kapattım ki zaten bir saniye sonra bunu yaptığıma pişman oldum. Neden hiç emin olmayan ve sürekli kelime hazinesi 'eee' kadar kısıtlı bir hal alan insana dönüşüyordum?

Hâlim apaçık gülünçtü...

Kapıya tıklayan kişi tüm dikkatimi kendine çekmişti ve böylece odama girişini izledim. Annem bana doğru gelip yanıma oturdu. Son günlerin o tüm telaşlı hali sanki uçmuştu ve yerine sakinlik ve dinginlik gelmişti. Ve bu da beni daha çok endişelendiriyordu, sanki artık annem de gideceğimi anlamış ve kabullenmişti.

"Nasılsın kızım?"

Başımı salladım ve iyi olduğumu göstermeye çalıştım. Ama o başını iki yana çevirerek bana babamın evinde geçirdiğim son günün iyi olamayacağını anlatmaya çalışıyordu.

Olabildiğince hızlı ona sarılıp ağlamaya başladım. Butun o heyecan saf bir çekinceye dönmüş ve bana üzüntü veriyordu çünkü artık büyümüştüm ve yetişkin bir insan olacaktım.

"Sare'm."

Annem saçlarımı okşayıp yanaklarımdan öptü. Tekrar yüzüne baktığımda gözlerine bakarak konuştum

"Allah subhanahu wa ta'ala size cenneti nasip etsin, bana onca sene baktınız büyüydünüz ve olduğum gibi bir insana vesile oldunuz."

Duam'a amin diyerek yüzümü sildi. Kapı tekrar tıkladığında babam için kendimi toparladım, o ise yavaşça odaya girdi ve yorgun bir yüz ifadesiyle yatağıma oturdu. Merak içinde babama bakarken bir anda

"Hücuuuuuuum!"

Diyerek Zübeyr odayı talan etti, elinde 4 yastık vardı ve bu yüzden neredeyse yürüyen yastık dağı gibi görünüyordu.

Hemen babam da eline bir yastık aldı ve anneme vurdu. Annem bana bakarak bağırdı

"Hadi Sare, kadının gücünü göstereliiiiiiiim!"

Gülerek bende bir yastık kapıp hafif hafif kardeşime vurdum. Kısa süre içerisinde hepimiz birbirimizin ardından daire içerisinde koşuşturuyorduk.

Zübeyr'i kovalarken gülüyordum.
Babam arkamdan koşarken gülüyordu.
Annem de babamın arkasından koşarken gülüyordu.

Hep birlikte gülüyorduk, bir çatı altında, bir gece boyunca.

(...)

Sabah taze yemek kokusuyla uyandım. Yavaş yavaş koridordan geçerek kardeşimi mutfak kapısının kenarından içeriye bakarken buldum, arkasına geçip bende saklanarak izledim, Annem ve Babam mutfakta yemek yapıyordu.

Gülerek Zübeyr'i kaldırdım ki o da zaten korkudan çığlık attı, birlikte mutfağın içinde uçak olduk derken Zübeyr bağırmaya başladı

"Yemeeeeeek!"

Bağırıyordu ve hatta ellerini de kaldırmış tavana dokunuyordu. Yorulunca onu sandalyesine oturttum ve abdest almaya gittim. Birlikte yemek yedik ve ardından da namazları kıldık.