Until She Noticed [Completed]

Chapter Thirty-Seven

I can feel someone's warm hug behind me. I feel so relax and safe. Unti-unti kong minulat ang mata ko at medyo napapikit dahil sa sinag ng araw na nang gagaling mula sa bintana habang tinatamaan nito ang konting parte ng aking mukha.

Bumaba ang tingin ko sa brasong nakayakap sakin ng tuluyan ng makabawi. Naging pamilyar sakin ang kamay nito at ang isang ginto na nakasuot sa isa sa kanyang daliri na nagsasabing may nag mamay-ari na dito. Mabilis kong naramdaman ang pagwawala ng puso at hindi makapaniwala sa nakikita. Hinaplos ko ang sing sing sa kamay nito. I don't know if this is a dream, i don't care. My happiness are too much.

"Good morning..." Dinig kong sabi niya mula sa likod habang hinalikan ako sa ulo. I miss this and i can't deny that.

"You're not wearing our wedding ring." Dagdag niya pa at hinawakan ang kamay ko.

Hinubad ko iyon dahil sa galit kahapon at sa lahat ng sakit. I decided to let go everything and just live my life alone. Umupo ako dahilan para mabitawan niya ko. Bumagsak ang tingin ko sa suot kong white polo shirt na masyadong malaki sakin. I don't remember kung anong oras siya dumating dahil ng pumasok kami dito ni Mommy ay dumiretso na ako dito sa kama para magpahinga. Hindi ko rin alam kung anong oras na kauwi sila Tito Van.

"What are you doing here?" Tanong ko ng maalala si Allaine. Iniwan niya ba 'to sa Japan? How about their relationship?

"Because this is our home." I don't what his plan. Pwede namang kunin niya na ang lahat ng gamit niya dito at sumama na kay Allaine.

Gahd. I'm so done with this! Tumayo ako at hinanap ng mata ang kanyang maleta. Nakita ko 'to sa gilid ng side table. Pumasok ako sa walk in closet para kunin ang mga natira niya pang damit.

"What are you doing Blessie?" Saad niya ng makita ang paglabas ko. Hindi ko siya tinapunan ng tingin habang binagsak ang mga damit sa kama.

"Helping you." Sagot ko at sinimulang tanggalin sa hanger ang mga ito.

"I'm not leaving." Kumunot ang noo ko pero pinagpatuloy pa rin ang ginagawa.

"Why? Baka hinihintay ka na ni Allaine. Hindi ka na dapat nagpalipas pa ng---"

"Stop. Damn!" Kinuha niya ang kamay ko at pilit akong hinarap sa kanya and just like a ticking bomb i explode.

"Why? If you're going to leave. Just leave!" I said to his face and look at his tired eyes just like my eyes. He breath heavily na parang pagod na rin sa paulit ulit naming ganito.

"You really want me to leave huh. So you can finally be happy with Ash." How dare him? Tinulak ko siya pero hindi man lang siya natibag sa pwesto niya ng kahit konti.

"So you can be happy with Allaine! Just leave me! I don't need you here Terrence!" Sinubukan kong makawala sa pagkakahawak niya but his grip is to tight.

"And you need Ash? Allaine is just my fvcking friend!"

"Bakit ba lagi mong sinasama si Ash dito?! I don't need anyone in my life!"

"Because you love him..." Humina ang boses niya ng sabihin iyon. Napalunok ako dahil sa lungkot na dumaan sa kanyang mata.

"You don't need anyone in your life but how about me Blessie? I-I need you..." Nag-iwas ako ng tingin sa mata niya dahil sa iba't-ibang emosyon na pinapakita nito.

"You already leave me Terrence. You don't need me." Matigas kong sabi at pilit na hindi pinarinig ang lungkot sa boses.

"Hindi mo alam ang ginawa ko para makalimutan ka! You choosed my cousin over me! I'm so heart broken Blessie!" Bumalik ang tingin ko sakanya dahil sa mga sinabi. I choosed Ash?

"That's not true! What are you talking about? Yung sa Sabtang ba? I leave there because i need answers!" Kumunot ang kanyang noo.

"You need answers to what?"

"Answers a-about my real parents..." Napalunok ako at tumango.

"I understand if you leave. You don't need to worry." Nakita ko ang pag-pikit niya ng madiin at nabigla ako ng patakan niya ako ng halik at  isa pa hanggang sa mag-tagal na ang labi niya sakin. Napapikit ako at humalik bumalik dahilan para matigilan siya.

"No one will going to leave this house baby. I love you." He said and kiss me again with all his heart.

"H-How about Allaine?" Tanong ko ng simulan niya akong halikan sa leeg.

"I told you she's just my friend. How about Ash?"  Napatigil ako kaya natigilan din siya at tumingin sa mga mata ko. I touch his cheeks and smile.

"I love you." Shocked is very evident in his eyes. I kiss him but he didn't respond.

"Say it again please..." Saad niya at pinagdikit ang aming noo. I smile again because of his expression.

"I said mahal kita Terrence." Malinaw kong sabi at napatawa na lang ng muli niya akong halikan.

"You don't know how happy I am."

He don't know how happy I am too. Maybe this is my first step to fix my life. Fix my relationship with him. I hug him tight after the kiss.

"Marry me again." Bulong niya dahilan para saglit akong matigilan ngunit nakabawi agad ng mas madagdagan pa ang saya.

All the pain and sadness is worth fighting for that's what i realized.