Tarih: 10.03.2018
Bu gün ayın 10. günü. Onu kaybedeli tam iki hafta oluyor. Nasıl geçti vakit, nasıl dayandım bilmiyorum. İlerde neler olacak onu da bilmiyorum. Geleceği düşününce çok karamsar oluyorum. Önümde hala çok kötü günler... Hiç bitmiyorlar.
Olmak istemediğim bir gemide, gitmek istemediğim bir limana sürükleniyorum. Yolcular hayli memnun hallerinden. Karınlarını doyursan yetiyor. Sol yanımdaki melek beni terk edeli iki hafta olmuş. İki yıl geçse de başka hiçbir şey yapmadan bekleyebilirmişim gibi hissediyorum. Sorunun kaynağı, yapmam gerekenler. Çünkü ben hiçbir şey yapmak istemiyorum. Şu karanlıkta boğulduğumu görmüyorlar. Bir ölümsüz gibi hissediyorum kendimi. Her seferinde aşık olduğum kadınların ölüm acısını çekmiş gibi... Artık aşık olmayı bırakmış gibi hissediyorum. Peki neden bu kadar canım yanıyor?
Hissizleştiğimi söylerken bi anda tekrar sancı başlıyor. Sürekli dayanamadığımı söylüyorum ama aslına bakarsanız buna karşılık hiçbir şey de yapmıyorum. Olgunlaştım. Çürüyorum... Derimin altında gerçekleşiyor her şey. Dışardan bakınca anlayamamanız normal. Fakat bazen canımı çok sıkıyorsunuz. Gördüğünüze inanıyorsunuz. İnandığınıza güveniyor, size salak ya da akıllı olduğunuzu söyledikleri için öyle olduğunuzu sanıyorsunuz. Görmedikleriniz sanki hiç yaşanmamış değil mi? Nasıl olur da kahkaha atabiliyorsunuz oğlunu kaybetmiş bir anne feryat figan ağlarken? Duyamıyorsunuz diye sesini...
Nasıl da gereksiz tartışmalar yapıyorsunuz. Duymamak için sesini....
Ölüm diyorum. Tek gerçek... Geliyorum diyor. Dine inananlar için hazırlık yapmaları gerektiğini, inanmayanlar içinse her şeyin faydasız olduğunu anlatıyor. İnceden sırıtıyor bazen, yanı başında hissediyorsun.
Ne de güzel alışıyorsunuz ölümlere. Nasıl da sıradan oluveriyor şu sayılar. Kabullenmişsiniz insan olmamayı. Hepiniz kendinizi diğerlerinden farklı görüyorsunuz. Kulaklarınızı ölümün sesine ne de güzel kapatıyorsunuz. Okul zilleriyle, aileyle, telefonla, oyunlarla, tutkularla... Ne de güzel görmezden geliyorsunuz ölümü. Sıra size gelince şaşırmayın. Ama şaşıracaksınız. Biliyorum...
Çalmıyor telefonum. Gelen giden yok zaten. Akrabalarım beni sessiz ve akıllı olarak biliyor. Fazlasına gerek yok zaten. Akışına bırakılmıyor hayat. Yapılması gerekenler varken akmıyor hayat. Ama zaman hayata inat vuruyor sorumlulukları yüzüme. Uyuşmak istiyorum, düşünemeyecek kadar.
Arkandan bakıyorum kadın. Uzaklaşamıyorsun gözlerimden. Bekliyorum sanki dönmeni. Dönsen ne olacak? Ne verebileceğim ki sana?
Hiçbir şey için gücü kalmadığını söyleyen kadın... Gülebilmeyi nasıl başarıyorsun? Kıskançlığım mutluluğuna değil. Anla lütfen bi kurtuluş arıyorum. Yalnızlığım bu yaşta çok mu ağır geliyor bilemiyorum. Zaten bir çiçek kadar kırılgan ve güçsüz olan bendim hep, bunu biliyorsun. Hayat gündüz verdiklerini gece alıyor benden. Sakallarımı veriyor mutluluğumu alıyor karşılığında.
Birilerini dövmem lazım çünkü bu kağıtlar zihinlerinize dokunmuyor. Belki biraz şiddetle anlayabilirsiniz sözlerimin ciddiyetini. Tüm hocalar bana ünüversite sınavından bahsediyorlar. Böyle olmaz bak diyorlar. İyi bir gelecek bak diyorlar. Asıl onlar hayatı bilmiyorlar. Eve gidip televizyon izlerken çocuklarıyla oynuyorlar. Bir şekilde bağlıyorlar kendilerini hayata. Yaptıkları sıkıcı tekrarlara rutin diyorlar. Onlar gibi olmayı isterdim belki. Fakat hayat bağlarımı dişlerimle kopardığımı görünce, yavaş yavaş anlıyorlar benden adam olmayacağını. Ailem tutuyor beni bu hayatta. Onlar da olmasa kalamam daha. Evet, tadılacak belki yüzlerce his var ama bu körpe bedenimle reddediyorum hepsini.
Hayat beni her gecemde düşüncelerimden arındırıp daha iyi hissetmem için yeniliyor. Yeni bir başlangıç gözüyle bakamıyorum. Duygularımdan arındırıyor beni. Bazen de unutamıyorum.
Bazı geceler unutamıyor. Bazı geceler umut arıyorum. Sabah uyandığımda boş bir kafa veriyor hayat. Gidilmesi gereken bir okul veriyor. Yaşanması gereken bir gün veriyor. İstemesem de yapıyorum hepsini. Bu yüzden çok zor geliyor bana yaşamak. Her gecemde bir ben öldürüyorum. Her sabahımda daha güçlü değil, daha eksilmiş uyanıyorum.
Olgunlaştım, Çürüyorum.
Saat: 19.19
