Not: Bu satırlar ani planlanmış bir buluşma öncesi yazılmıştır. Beklerken...
Koş... Koş... Koş ki ölmesin Muhammet. Ölmesin ki işkence etmeye devam et. İçimde bir kaç aya burada olamayacağıma dair bir his var. O yüzden gel. Gel ki son günlerimizi güzel geçirelim. Bensiz de mutlu ol. Telefonumdaki fotoğraflarını silmemi istedin. Fotoğraflarını da al benden. Bir kaç gün sonra beni bıraktığında, elimde hiç bir şey kalmasın. Sorun değil. Senin için rahat olsun. Bu son mutlu uyanışların. Senin için atan bu kalp, durmaya başladı. Tamamen durduğunda, ne ben kalacağım geriye ne de mutluluğun...
Senin yüzünden demek istemem aslında ama gel. Hiç konuşmayayım. Sen gözlerimden anla. Sevgilini al, çal başına! Haketmediklerimi yaşıyorum. Her şeye rağmen çok seviyorum ama yaşamak çok zor geliyor. Okulda konuşmak istemiyorsun benimle. Bizi görmesinler diye. Hiçbir şeyi umursamayan kadın, 2 gündür bunu düşünüyor. Her ders, her tenefüs ölüyorum. Görmüyor. Dayanamadığımı görmüyor. "Dayan der ama öl diyemez."
Ne kadar garip...
