Tarih:13.06.2018
Eski yazılarımdan bir kaç sayfa okuyunca, içinde bulunduğum durumun getirdiği bir düşünce midir bilmiyorum ama, sevdiğim kıza haksızlık ettiğimi düşündüm.
Son zamanlarda değişmiş olsa bile hala içinde Bir yerlerde, mükemmel bir anne ve mükemmel bir eş olma potansiyeli var. Farkettim ki onsuz geçen her günümde insanlıktan uzaklaşıyorum. Beni yalnız bıraktığı ve çok üzdüğü için onu suçlayamam ki.
Ona verdiğim değer hiç azalmıyor. Son haftalarda sevgili gibi gözüksek de, yaptığımız her tartışma kavgaya dönüşüyor. Bunun olmasını istemiyorum. Hayır. Ayrılmak istemiyorum. Onsuz geçirdiğim o eski günlerime geri dönmek istemiyorum. Ne zaman mantıklı bir şekilde anlatmaya çalışsam ona içimi, Sürekli daha fazla öfkeyle karşılaştım. Onun için söylediğim nefret dolu sözler... Hepsi için pişmanım.
Bana kazandırdıkları olgunluk... Her şeye bilimsel baktığımdaysa kazandığım tecrübeler sadece soyut anlamda kalıyor. Hayatıma yansıtamıyorum.
Onu belki de en çok sevebilecek insanım. Acaba yaşanmaması gereken kötü şeyler mi yaşadık? Birbirimizde kabuk bağlamayacak yaralar mı açtık? Keşke her şey güzel olsa... Keşke her şey güzel olsaydı...
Aşkımızın ilk ayları berbat ortası harika sonu ise nasıl tarif edilir tam bilmiyorum ama, zehirli bir pasta gibi. Kanımıza karıştıkça zehir, farklılaşıyoruz. Ama tadı o kadar güzel ki. Hem uyuşturuyor hem de güzel olan ne kadar çok şey varsa hepsini bir anda yaşatıyormuş gibi.
Yazdıklarımdan anlaşılacağı gibi, beraber olsak da mutlu degilim. İnişli çıkışlı hayatımız... Sürekli bir şeyleri görmezden gelerek geçiyor. Sürekli yaralarımı kendi kendime sarmakla geçiyor benim için de. Belki de yüzümdeki morlukları makyajla kapatıyorum her gün. Ama bunu yapmalıyım. Çünkü eğer görürse yüzümdeki yaraları, eğer görürse yüzümün çirkinliğini; beni terk eder. Üzüldüğüm için beni terk etmesi ne kadar "merhametli" olur bilemiyorum. Fakat önümüzde uzun zaman var. Yaraları sarmalı, iyileştirmeliyim. Onu sevdiğimi unutmadan hareket etmeliyim.
Onsuz uçurumun eşiğine kadar sürüklenmiştim. Ama şimdi onunla tekrar hayata dönmek için bir şans var elimde. Madem onsuz olmuyor o zaman sımsıkı sarılmalıyım ona. Geçmişi şu an unutuyorum. Umarım geçmişi unutmak yerine bu yazdığımı unutmam.)) Yeni bir sayfa açıyorum. Kusursuz mutluluk için bunu yapmam şart. Umarım tekrardan kirlenmez sayfalar. Onları canım pahasına koruyacağım. Bu güne kadar onun için yazdığım her satır ona olan sevgimin bir göstergesi diye düşünüyorum. Her ne kadar nefretten de bahsetsem altında yatan sevgiyi şimdi görebiliyorum. Ve ben çok ciddiyim.
Beni bırakma...
Her şey güzel olacak...
Not: bu yazıldıktan sonra geçen iki gün içinde bana yaşattıkları hiç umudumun kalmamasına yol açmıştır. Ne yaşadığımı yazacak gücüm kalmadığı ve çok büyük hayal kırıklığına uğradığım için o günlerde günlük yazamadım.
