Operation: 100 Days With Him

OOHDWH CHAPTER 22

OPERATION: 100 DAYS WITH HIM

Chapter 22: Her Revelations

"I am really sorry Heather, pero kailangan kong ilayo sa iyo si Rian."

- Kianna Andrea Altavedor

Angelie Marrianne Menova's POV 

Napansin ko na seryosong seryoso nakatingin si Kianna sa kanyang cellphone. Simula noong dumating ako hindi manlang mapansin ang presensya ko. I already managed to eat my bacon and ham sandwich and naubos ko na rin iyong pineapple juice ko pero hindi pa rin talaga nawala tingin niya sa cellphone niya. Tinapik tapik ko balikat niya pero tila ba walang nararamdaman.

"Uy!" Panggugulat ko dito. Bahagyang nilingon ako nito. "Kanina pa ako andito hindi mo manlang ako pinapansin. Ano ba yang tintignan mo ha? Seryosong seryoso ka ha." Pagpapatuloy ko. "Ah wala lang to." Sabi nito habang nakatingin pa rin sa cellphone niya. Akmang aagawin ko na cellphone neto ng bigla niya itong tinago sa kanyang bag. Isang what are you trying to say look lang binigay nito sakin.

"Wala lang kasi iyon." Pagdidipensa nito. "Pahiram nga ako ng cellphone mo kung wala ka talagang tinatago." Pang-aasar ko.

"Wala lang iyon, you know, may binabasa lang ako." Seryosong tugon nito.

"Ano naman binabasa mo? Mukhang intense ha."

Hindi na lang nito pinansin sinabi ko bagkus tinignan na lang ako direcho at saka sinabi, "Ano na ba balita sa inyo ni Heather? So how's the plan going?"

Plan? Anong plan? Sabi ng munting boses sa isipan ko.

"The dare Rian, remember?"

Nakalimutan na iyon ng isipan ko. "Kailangan pa ba natin iyon ituloy?" Alanganing pagtatanong ko.

"Oo kailangan natin iyon ituloy. Baka nakakalimutan mo you still have few days left para matapos ang 100 days. It has already been 75 days Rian. 15 days left to be exact."

"What if gusto ko ng magback-out?"

"No you can't girl. We had a deal right? You need to continue it. Why? Are you already inlove with him?"

Yes, I am. Sabi ng puso ko. Umiling iling ito at pinagpatuloy ang pagsasalita. "No girl, hindi ka puwdeng mainlove sa kanya. Trust me, I am your friend after all." Bakas sa boses niyo ang pagiging seryoso.

Biglang sumagi sa isipan ko sa naging usapan namin ni Heather weeks ago. [Refer to Chapter 13] "Inamin na ni Heather na siya ang nagplot ng dare na iyon, so why do I need to continue it?" Bakas sa mukha nito ang pagiging gulat. "Siya man o hindi ang nag-utos noon sa akin, it is none of his business. Tayo naman ang lalaro right? Hindi naman siya."

Mas lalong gumuhit ang pagtataka sa isipan ko. "Bakit hindi ako puwedeng mainlove sa kanya? Ano ba talaga ang nangyayare?" Pagtatanong ko.

"You'll know someday. He is not suitable for you tandaan mo yan. So better continue the dare." Tumayo na ito at kinuha iyong bag na nakalagay sa may tabi ng kinauupuan niya. "Una na ako girl. See you and goodluck!"

Sa tuwing magtatanong ako kung bakit palagi na lang itong umaalis. Hindi ko man malaman kung ano talaga ang tototong dahilan pero naniniwala ako na baalng araw malalaman ko rin ito.

Kianna Andrea Altavedor's POV

Matapos namin mag-usap ni Rian ay agad agad akong lumayo mahirap na baka mabisto pa ako. Pumunta ako sa may bakanteng room dito sa may building. Luminga ako sa paligid baka kasi mamaya may makarinig sa akin o baka may tao at ng napansin ko na wala palang tao dito ay agd agad kong kinuha ang cellphone ko saka ko tinawagan si Veron.

Yes, you heard it right. I was in contact with Veron since then. I am one of those people na nakakaalam na hindi ito namatay.

After few rings ay agad nitong sinagot ang tawag ko. "Hello." Seryosong sagot nito.

"I have an update." Walang paligoy-ligoy kong sagot.

"Tell me, is it good news or not? If hindi lang maganda iyang babalita mo ibaba ko na itong atwag mo." Masungit na sagot nito.

"It is good news." Hindi ito umimik at tila naghihintay lang ng ibabalita ko. "Rian is already falling in love with Heather, well scratch it. She is already inlove with him."

Bahagyang natawa ito sa nadinig, "Good news indeed. Bantayan mo maigi sila Heather at Rian. Update me if there will be more news."

Agad nitong binaba ang tawag pagkasabing pagkasabi non. He is still the same old Veron. Tipid parin sa pagsasalita.

*Flashback*

Mabilis kumalat ang balita noon na ang kaklase nga namin na si Karl Veron Adromeda ay namatay sa isang car crash accident. Araw ng libing niya noon, late kasi ako nagising dahil sa dami ng schoolworks na kailangan kong tapusin kaya late na rin ako nakarating. Ililibing na ito ng dumating ako Nagdecide na ako na maiwan na muna at pinauna ko na sila Rian dahil maaga ito mga nakarating. Matapos kong ipagdasal ay aalis na din dapat ako ngunit sa di kalayuan natanaw ko ang isang rebulto ng tao na nakatalikod sa may puno. Nakaitim itong jacket at nakasuot ng fitted na pantalon.

Nakaramdam ako ng takot kasi nga kakamatay lang ng kaklase namin so baka siya ito at nagpaparamdam pero bakit naman sa akin wala naman ako naging kasalanan dito. Hindi nga kami close kasi tahimik ito.

Unti-unti akong dinala ng paa ko sa kinatatayuan ng lalaki pero hindi pa rin nawawala yung pangamba na baka kaluluwa niya ito.

Sa tindig ng lalaking nakatayo kahit hindi ito nakaharap, parehas sila ni Veron. Pero madami namang lalaki diyan diba? Baka hindi naman si Veron iyon kasi paatay na siya, baka tambay lang ito dito. Hindi ko naman kasi itong napansin kanina ng dumating ako.

Patuloy parin ako sa pagdadasal na sana hindi ito si Veron. Alam kong wala pang 40 days kaya may posibilidad na siya ito.

Ilang hakbang na lamang ang layo ko sa lalaki ng bigla itong humarap sa akin. Natgilan ako sa paglalakad sa nakita ko. Shit! Sabi ng isipan ko. Namamalikmata lang siguro ako, pero hindi. Ilang beses kong kinukusot mga mata ko pero hindi pa rin nawawala yung lalaking nasa harapan ko. "Pa-pa-a-no ka nap-pu-nta d-di-to? Utal utal kong saad. Bahgya itong natawa at saka sumagot. "Hello classmate."

Unti-unti itong lumapit sa akin ngunit tila ba naestatwa ako sa kinatatayuan ko kaya hindi ako makaalis. "P-a-ta-y k-a- n-na d-diba? Utal utal kong saad.

Natawa muli ito sa kanyang nadinig, "Hindi pa ako patay. I am still alive. Nakikira mo naman ako diba?"

Tila naguluhan ako sa mga pinagsasabi nito. Sumabog ang sasakyan nito kaya imposibleng nabuhay ito.

"Alam ko nagtataka ka, halata naman sa itsura mo." Casual nitong sagot. "Oo, nakasakay ako sa sasakyan ko noong araw na iyon pero I managed to get out after kong mabanga sa poste. Alam ko imposible iyon dahil mabilis itong sumabog, but yes, nakalabas ako just in time."

"K-kung na-ka-l-la-ba-s k-ka, b-ba-kit h-hin-di k-ka ma-n-l-ang nag-p-pa-k-kita?" Utal utal ko paring sagot.

"I have a reason. I want them to suffer."

"Si-sino si-si-la?"

Simula noong araw na iyon, naging kakampi ko na ito. Hindi na rin kasi nagkakaunawaan ni Jester ng panahong iyon. I need someone to talk to and that was him but I never fall in love with him.

Hindi ako puwde maawa ngayon, I know your little dirty secret Heather. I know everything from what you did in the past. Maaring nagkagusto ako sa iyo dati pero that is all the past. Maaaring boto ako sa kanila pero mas kailangan nila magkahiwalay.

"I am really sorry Heather, pero kailangan kongilayo sa iyo si Rian. Maaring ikaw nga nag-utos sa akin nitong dare perokailangan mong matrap sa sarili mong laro. Rian, sana balang araw mapatawad moako."