Soul Academy

15

"Good Afternoon"

Sa sobrang gulat ko naitulak ko siya ng malakas, teka papaano ako napunta sa bahay niya and worst sa higaan niya? 

"Anong ginagawa ko dito? Anong ginawa mo sa akin ha! Sagot!"

Kinuha ko yung lamp shade sa bedside table at naka ready ng ihampas sa kaniya, kung hindi niya ako sasagutin ng matino. Nang makita naman niya ang hawak kong lamp shade, agad na napataas ang dalawang niyang kamay.

"Hey easy! I didn't do anything to you I promise! And besides, is that how you say 'Thank you' after all I have done to you?"

"What are you talking about?"

"Before akong mag simulang mag paliwanag, kindly put the lamp shade down, okay?" 

Nag alangan pa akong ibaba ang lamp shade dahil wala akong tiwala sa lalaking ito, pero in the second thought I need to know what truly happened so I put down the lamp shade and heard him let out a sigh of relief and then he got up and sit in the corner of the bed.

"Explain, the last time I remembered you were calling me and after that everything went black can you explain what happened, and why are you following me that time?"

"You got it all wrong, I didn't followed you I am trying to find you because you suddenly left without paying in the cafe, so I looked for you, and when I found you, I called you immediately but then you suddenly walked faster and then I saw that there was a wall in front of you and I was just going to warn you but suddenly you hit the wall and I think you hit the wall pretty strong because you just lost your consciousness"

Nang marinig ko ang explanations niya parang gusto kong kainin ng lupa! nag isip ako ng masama about sa kaniya at muntik ko pa siyang hampasin ng lamp shade.

"I tried to wake you up pero walang nangyari, hindi ko naman din alam kung saan ang bahay mo kaya dinala kita dito sa bahay, and after that the moment you wake up you immediately push me to bed and threaten to strike me with a lamp shade"

Huminga ako ng malalim bago ako tumingin sa kaniya na nakatingin din pala sa akin, naramadaman ko ang pamumula ng mukha ko dahil biglang nag flashback sa akin ang mga ginawa ko at mga pinagiisip ko about sa kaniya.

"I-I'm sorry, I know na mali ang ginawa ko dahil pinag isipan kita ng masama and muntik pa kitang masaktan, pero salamat din dahil tinulungan mo ako"

Hindi ko inalis ang tingin ko sa kaniya at ganun din siya, sincere ako sa sinabi ko dahil alam ko naman ang pagkakamaling ginagawa ko. Biglang naalala ko lahat ng mga tinuro sa akin ng mga magulang ko nung bata pa ako na wag agad mang huhusga sa sa isang tao kung hindi mo naman siya ganun kakilala.