.

47 7 0
                                    

Annemin sesiyle uyandım.

-Siraaç hadi kalk geç kalacağız.

+Anne daha saat kaç.Hem nereye geç kalıyoruz.?

-pikniğe

Gözlerimi bir anda açtım

+Piknik mi? Ne pikniği?

-Ee söyledim ya oğlum binadakilerle pikniğe gideceğiz diye.

+Söylemedin anne.Söylesen unutur muyum ben ?

-İyi şimdi söylüyorum o zaman.Hadi kalk

+Ben gelmiyorum siz gidin.

-Siz gidin ne demek çok ayıp.Hem sığmayız sen götüreceksin kızlarla beni.Hadi kalk

+Anne ya.

-10 dakikaya hazır ol hadi oğlum.

Bu ne pikniği şimdi.Haftasonu bile rahat yok Siraç sana..

Hazırlanıp odamdan çıktım.Annem elinde koca bir piknik sepetiyle beni bekliyordu.

-Hadi Siraç ne uyuşuk çıktın oğlum sende

+Tamam anne tamam bırak sen o sepeti çık hadi ben alırım.

Kapıyı kilitledim merdivenlerden indik.Tüm bina aşağıda bekliyordu.Selvi teyze eşi hasan abi ve iki çocukları,onun üniversite dönemlerinde taşınıp okul bitmesine rağmen hala burada kalan Ömer,Serkan,okan, Beliz,Hannul ve Beliz'in ablası Yıldız ve tabi Zerrin Teyze...

+oo herkes hazırmış günaydınlar

''Günaydın Siraç''

Hasan amcanın bir minibüsü var ailesi ve diğer bina sakinleri o minibüse bindiler.Kızlar ve annem de benimle beraber piknik alanına doğru yola çıktık.

Oturduğumuz yere yakın çok güzel bir piknik alanımız var ama her zaman gidilebilecek bir yer olduğundan oraya gitmek istemediler.Urla'da bir piknik alanını seçtik.

Orman manzarası eşliğinde bir köyün içerisinden geçerek vardık geleceğimiz yere.Burası çam ağaçlarının yoğun olduğu ve harika bir doğaya sahip bir yerdi.Hep severim böyle yerleri..

Herkes bir bir araçlardan indi ve hep bir elden hazırlıklara başladık.

+Valla ben çok açım hemen kahvaltı hazırlayalım.

Herkes güldü bu cümleme beni tanıyanlar;

''Siraç sen ne zaman aç olmadın ki zaten '' dediler.

..

Hep birlikte kahvaltımızı yaptıktan sonra ben biraz çocuklarla top oynadım.Annem selvi teyze eşi ve zerrin teyze oturmuş çay içip sohbet ediyorlardı.Hanuel ve Beliz de,Serkan,Ömer ve okan ile denize yakın yere oturmuş konuşurlardı.Çevreme bakındım Yıldız ortalarda görünmüyordu.

+Çocuklar hadi siz oynamaya devam edin ben yoruldum biraz dinleneyelim gelirim yine.Dikkatli olun.

Çocukları orada bırakıp ormanın içine doğru yürümeye başladım.Çam kokularını içime çektikçe huzur doluyordum.Biraz ilerde Yıldız görünüyordu bir ağacın altında oturmuş.Yanına yaklaştım.

+Sevdin mi ?

-Efendim ?

+Sevdin mi burayı ?

evet anlamında kafasını salladı.

+Ortalıkta göremeyince bir bakayım dedim.

-pek sevmem kalabalığı insan sessizlikte dinliyor kendisini.Böyle güzel bir yeri bulmuşken bende dinleyeyim kendimi dedim.

Anka Kuşu.Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin