Kod Adı anonykşklı | Texting

'4

"Ve okulumuzun gözde çalışkan kızı bugün öğlen vakitlerinde rezillikle buluştu." diyen Betül'e göz devirmiştim. Ama sorun şu ki sonuna kadar haklıydı.

"Artık susacak mısın?" dedim yarı sinirli bir şekilde.

"Susmak mı, lütfen ama Akasya daha yeni başladım." dedi ve güldü. Her ne kadar sinirli kalmaya çalışsam da bende gülmüştüm.

"Ama yani şahsen bende düşmek isterdim. Ata Berk kaldırdı sonuçta. Sence de çocuk çok yakışıklı değil mi ya?" dedi ve hayallere daldı.

"Betül sana bir şey söyleyeyim mi?"

"Söyle" dedi hülyalı bir sesle. Hâlâ hayallerinin içindeydi.

"O sana bakmaz." dediğim an sanki başka dünyalıymışım gibi baktı.

"2 dakika şurada hayallerimle beni bırakmadın ya. Sen katilsin Akasya, hayallerimin katili." dedi ve yerine geçti.

"Hem ne yapacaksın sen onu. Düşünsene onunla çıktığını. Bütün okul sana düşman, özellikle kızlar tabii. Hasetle ve kıskançlıkla bakan gözler" dedim ve iki parmağımla gözlerini gösterdim.

"Haklısın yaa, ben o kadarını kaldıramam. Hem Barlas var. O da popüler ve yakışıklı." Ah bu kız hiç akıllanmayacaktı değil mi?

"Az evvel söylediklerim onun için de geçerli Betül." bana göz devirdi.

"Üff banane, ikisinden birisi şart" gerçekten deliydi. Dediğinden dönmeyecekti.

"Neyse sen hayallerine bende test kitaplarıma döneyim." dediğimde yine pufladı ve başını sıraya koydu. Uyku modu açılmıştı.

Kaldığım soruya döndüğüm zaman sıranın altındaki telefon titremişti. Her ne kadar kendimi oraya vermesemde bu titreme birkaç dakika sürdüğü için istemsiz aklım oraya gitmişti. Kalemi testin üzerine bırakıp sıramın altındaki telefonu aldım.

Ah! Hücreseli kapatmayı unutmuştum.

Yine anon bozuntusundandı.

Anonykşklı: Sen kafayı yemişsin!

Anonykşklı: Hiç sahaya öyle girilir mi!

Anonykşklı: Ya top daha sert gelseydi!

Anonykşklı: Artık ders çalışmaktan beynin error veriyor.

son mesaja oldukça sinirlenmiştim.

Akasya: Düşmem de, beynimin durumu da seni ilgilendirmez!

Akasya: Ayrıca çok önemsiyorsan gelip kaldırırdın.

anında çevrimiçi olmuştu.

Anonykşklı: Benden önce o atağı yapan oldu zaten.

Anonykşklı: Şaşırdım ama doğrusu. Ego yığınından o haraketi beklemezdim.

Akasya: Kim? Ata Berk mi?

Anonykşklı: Vay senden bildiğini beklemezdim.

Akasya: Asosyal olmam okuldan habersiz olacağım anlamına gelmiyor.

Akasya: Ama haklısın.

Anonykşklı: Hangi konuda?

Akasya: Ego konusunda. Kendini beğenmiş züppe işte.

Anonykşklı: Oo bu ağır oldu sanki.

Akasya: Senin dediğin egonun tanımını yaptım sadece.

Akasya: Aman nasıl olduğu beni ilgilendirmiyor. Hem ayrıca bana yardım etti, teşekkür etmem gerek ona.

Anonykşklı: Yüzüne karşı mı?

Akasya: Yok gizli numaradan. Allah'ım ya! Tabii ki yüzüne karşı.

Anonykşklı: Zaten gizliden arasanda açmaz.

Akasya: Sen nereden biliyorsun?

Anonykşklı: Çünkü o popüler birisi. Günde kim bilir kaç numara arıyordur. Hepsini açtığını düşünsene. Tabii biz nasıl bir duygu bilmiyoruz.

Akasya: O da haklı tabii. Neyse ya ben neden seninle bu kadar uzun konuşuyorum ki.

Anonykşklı: Sohbetim güzeldir😎

mesaja bakmadan WhatsApptan çıktım ve hücreseli kapatıp telefonu çantamın ön gözüne koydum. Yanımdaki Betül'e döndüğümde uyumuş olduğunu fark ettim. Dersimiz beden eğitimiydi ama ben düştüğüm için hoca Betül'le sınıfa göndermişti.

"Nerede kalmıştık sorucuk?" diyerek kaldığım soruya tekrar döndüm.

~~

Okuldan çıktığım vakit yolumu değiştirmiştim. Bugün kütüphane günüydü. Haftada iki gün kütüphaneye gider ve kitabımı orada okurdum. Ders çalışmam okumama engel değildi çünkü. Kitaplar benim ayrı dostlarımdı. Asosyal olan ben, onlarla bir nevi sosyalleşiyordum.

kütüphaneden içeriye girdiğimde sessizliğin etrafı sarmalamış olduğunu gördüm. Bunu seviyordum. Her ne kadar dışarıdan donuk bir kız gibi görünsemde içimde yaşattığım hayallerim vardı. Hayal kurmak benim için olmazsa olmazıydı. Sessizlikte hayallerime ortam hazırlıyordu işte. Çünkü gerçeğin sesi hayallerime karışmıyordu.

Ebru ablaya selam verip her zaman ki yerim olan cam kenarına geçtim. Çantamdan kitabımı ve gözlüklerimi çıkarttım. Gözlüklerimi takıp kitabı da okumak için açtım.

~

Belli bir sayfa okuduktan sonra mola vermek için kitabı kapatıp geriye yaslandım. O sıra çantamı elime alıp telefonumu çıkarttım. Annem aramış mı diye kontrol ettikten sonra yerine koyacağım sıra elim hücresele gitti. Her ne kadar açmak istemesemde sonunda açmıştım.

WhatsApptan bildirim vardı.

Anonykşklı: Dan Brown & Başlangıç 👍🏻

Mesajı gördüğümde anında kitabıma baktım. Okuduğum kitabın yazarını ve ismini söylemişti. O buradaydı! Gözlerim herkesi bir bir taradı. Kütüphanede az sayılmayacak kadar insan vardı ve hiçbirisi telefonla uğraşmıyordu. Zaten mesaj on dakika önce atılmıştı.

Akasya: Beni takip ediyorsun?

çevrimiçi oldu.

Anonykşklı: Hayır etmiyorum, zaten her gün kütüphaneye geliyorum. Ders çalışmak için.

Bunu dediğinde şaşırmıştım doğrusu.

Akasya: Senin hep anonculuk yaptığını düşünürdüm. Demek ki başka eylemde yapıyormuşsun.

Anonykşklı: Her ne kadar anon olsamda sonuçta bende bir öğrenciyim.

Akasya: Ben kitabıma dönüyorum sen de ders çalış. dedim ve WhatsApptan çıkıp hücreseli kapattım. Telefonu çantama koyduktan sonra kitabıma tekrar elime aldım.

"Ne tesadüf" diyen kişiye döndüğümde bu sözü bana dediğini fark etmiştim. Bu kişi şey değil miydi ya... Hah evet okulun diğer popüler çocuğu Barlas'tı.

"Anlamadım?" diyerek cevapladım.

"Aynı kitabı okuyoruz." Dedi ve elindeki kitabı gösterdi.

"Ah evet, gerçekten tesadüf" dedim ve yarım ağız güldüm.

"İyi okumalar sana." dedi ve benim iki sıra önüme oturdu. Şaşırmıştım açıkcası.

Hem Anonykşklı'nın ders çalışmış olmasına hem de Barlas'ın kütüphanede kitap okumasına.