Okulun en inek kızını düşünün. Sizce sosyal bir kız olabilir mi?
Peki ya telefondan gelen bir mesaj onu bu asosyalliğinden çekip alırsa?
~~
anonykşklı : evet yakışıklı ben ( gönderilmedi )
anonykşklı : selam, ben yakışıklı (gönderilmedi )
anonykşklı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bisikletime bindiğimde tam pedalı çevirecektim ki onun ellerinin varlığını kolumda hissettim.
"Beni dinle lütfen. Anlatmama izin ver." Sinirle kolumu çektim.
"Neye anlatmana izin vereceğim, beni nasıl kandırdığınıza mı?" Gözlerini sinirle kapattı. Tam bir şey diyecekti ki tekrar sustu.
Tekrar alayla güldüm.
Kendimi bir ucube gibi hissettirmişti ve bu berbattı.
"Şimdi çekil yolumdan!" Göz pınarlarımda biriken yaşları elimin tersiyle ittim ve pedalı var gücümle çevirdim. Gök gürültüsü şiddetini arttırmıştı. Normalde gök gürültüsünden korkardım fakat şu an zerre işlemiyordu. Yüzüme değen hafif damlarla yağmurunda başladığını anlamıştım.
Daha hızlı sürmeye başladım.
Barlas'ın son dedikleri kulaklarımda çınlıyordu. Unutmaya çalışıyordum fakat bu hiçbir şekilde beynime işlemiyordu.
Yağmur şiddetini arttırdı. Öyle ki saçlarım yüzüme yapışmıştı.
Bizim mahalleyi gördüğümde bisikletten indim. Hafif tümsekti ve yağmurdan dolayı kayabilirdim. Sokaktan benden başka kimse yoktu.
Harika yine deli tarafımı en güzel şekilde göstermiştim. Hızlıca bisikleti kapının girişine bağladım ve anahtarla evi açtım. O an annemle karşılaşmıştım.
"Kız bu ne hâl. Hasta olacaksın çabuk git değiştir." Annemin endişesini yok sayarak hızlıca odama geçtim. Şu n hasta olmak bile umrumda değildi.
Beynimin bütün bölümü Ata Berk'in yaptıklarıyla kaplanmıştı.
Bu haksızlıktı.
Benim bu şekilde üzülmem haksızlıktı. Okulda kandıracak insan mı kalmamıştı?
Duşa girmem gerekti. Temiz kıyafetler alıp banyoya geçtim. Düşüncelerimi bir kenara bırakıp kendimi suyun akışına bıraktım.
Kaç dakikadır duştaydım hiçbir fikrim yoktu fakat çıktığımda parmaklarının büzüştüğünü fark ettim. Hızlıca üzerimi giyinip saçlarımı taradım ve havluya sarıp içeriye geçtim.
Odama girdiğimde annemle karşılaştım. Bir yere mi gidiyordu?
"Anne? Bir yere mi gidiyorsun?" Bana doğru ilerledi.
"Ankara'daki amcan ameliyat olacakmış, babanla birkaç günlüğüne gidiyoruz. Betül'ü buraya çağırdım annesine de söyledim. Birlikte kalırsınız." Açıkcası evde annemlerin olmaması iyi olmuştu çünkü ağlamak istiyordum fakat bir yandan da Betül'ün sorgu makinesine tutulacağım içinde geriliyordum.
"Pekâla anne, iyi yolculuklar size. Selam söyleyin. " birbirimize sarıldık.
"Bak güzelce karnınızı doyurun, yemek yapıp dolaba koydum. Kahvaltınızı da edin. Akşamları çok dışarı çıkmayın." Annem tembihlerini başımla onaylıyordum. O önde ben arkada kapıya doğru ilerliyorduk.
