Okulun en inek kızını düşünün. Sizce sosyal bir kız olabilir mi?
Peki ya telefondan gelen bir mesaj onu bu asosyalliğinden çekip alırsa?
~~
anonykşklı : evet yakışıklı ben ( gönderilmedi )
anonykşklı : selam, ben yakışıklı (gönderilmedi )
anonykşklı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İçimde anlamlandıramadığım şeyler artık daha çok gün yüzüne çıkıyordu. Varlığını ilk kez şu anda daha fazla hissettirmişti. Çok yabancıydı bu duygular bana.
Neden ağlamak istiyordum?
Kaç dakika bana sarılı durdu hiçbir fikrim yoktu. O kadar şaşkındım ki kendime geldiğim de bana baktığını fark ettim. İlk önce arkaya baktım. Esma teyze gitmişti. Sanırım rahatlamıştım.
Yaptığı hareketten ötürü diyeceklerimi de unutmuştu. Çok büyük bir şekilde afallamıştım.
"Otur istersen." Sesi kulaklarıma ulaştığında onun tekli koltuklardan birine oturduğunu fark ettim. Cevap vermedim ve dediğini yapıp koltuklardan birine oturdum.
Anlamsız bir şekilde etrafı incelemeye başladım. Yine saçma sapan hareketlere başlamıştım. Şu an konuşması gereken kişi bendim ama sanki Ata Berk'in cümleye girmesini bekliyordum.
Pekâla artık kendime gelebilirdim.
"Kafama takılan birkaç soru var. O yüzden buraya geldim." İçimden bir ses kesinlikle sadece bu yüzden olmadığını söylüyordu. Onun dün gidişi içimde bir ûkte bırakmıştı. Son gördüğüm hâli bir türlü zihnimden silinmemişti. O yüzden zaten uyuyamamıştım ya.
"Sorabilirsin." Yüzündeki yaralara baktım. Acaba hâlâ acıyor muydu?
"Bana bir iddiadan bahsettiğin zamanı hatırlıyorum. Basit bir şey olarak düşünmüştüm, beni kandıracağın daha doğrusu kandıracağınız aklıma gelmemişti. Belki de o zaman bunun içeriğini sormalıydım. Ya da şöyle diyelim ben sormadım sen neden anlatmadın?" Uzunca bir cümle kurduğumu fark etmiştim. Sanırım biraz nefes alıp öyle konuşmalıydım.
"Bu yüzden." Dedi ve beni gösterdi. Anlamamıştım.
"Bu hâle geleceğimiz için. En azından şu zamanda artık beni biliyorsun. Şayet o zaman söyleseydim beni hiç tanımadan hayatından silicektin." Ya çok iyi oyuncuydu ya da bu hisleri gerçekti.
Ve ben ikincisini tercih ediyordum. Bunun cevabını almıştım. Sıra bir diğer sorumdaydı.
"Peki seninle ilk konuştuğum zamanlar hani okulda seni bulmak için arka bahçeye gelmiştim. Hepiniz oradaydınız, o zaman bana buraya gelmemem gerektiğini o kişilere yani size bulaşmamam gerektiğini söyledin. Neden böyle bir şey yaptın?" Eli dudağına gitti. Sanırım sızlamıştı.
Gözlerini tekrar benimle buluşturdu.
"Onu sana yazan ben değildim, Barlas'tı. Barlas'la o gün bu otunu bitirelim diye karar almıştık. O yüzden senin birimizi öğrenmeni istememişti. "
"Kendini kötülerse şüpheyi üzerinden alır." Diye cümlesini tamamlamıştım.
"Evet o misal." Dediklerimi doğrulamıştı. O günler aklıma gelince şu an bir salak olduğumu düşünüyordum. Aslında o cümlelerine inanmamalıydım.
