Came To Life (A KnB Fanfiction)

Hachi [Eight]

Andaming typos sa prev. chap. XD It should be Ichinozen, not Seitokai. And it should be Saginomiya Sophia, not Haruka. XD

Eneway... DI KO ALAM PA'NO 'TO UMPISAHAAAAAN. T____T Kaya binahala ko na. :3 Sowwy.

Happy 2nd Monthsary guyyyys! Labyu! ♡ :* :* Hinabol ko talaga. Haha. XD

-----------

Daidairoka Shainah's POV

Andito kami ngayon sa likod ng bahay. Ang awkward ng atmospheeeeere. And the silence is killing uuuuusssss. Wala atang magbabasag.

"Sorry." nagulat kami nang magsalita si Hanah.

"Bakit ka nagsosorry?" ako. Nakatungo lang siya nung sabihin niya yun.

"K-Kasi... *singhot*" H-Hala?! Ba't siya umiiyak?!

"K-Kasi... ate *singhot* Shai... ano eh *hiccup*..." agad ko syang nilapitan at niyakap. Natutunugan ko na ang gusto niya iparating.

"Ssssssshhhh. Ano ka ba? Wala kang ginawang masama. Kelanman, hindi krimen ang magmahal. Teka-- ay hindi." tae naman. Anubanamanyun?

Huminga akong malalim at nag-umpisang magsalita... ulit. "Nalito ka lang naman diba? Tsaka di naman yun sadya diba? Tsaka anong tingin mo sakin, nag-iisip agad ng masama?" dahan-dahan siyang tumatango-tango. "*hiccup* O-Oo ate..."

Pati yung nag-iisip ako ng masama?!! Hindi naman-- okay, nagbigay malisya oo pero-- Waaaaah! Masama na ba yun?!

"M-Maliban dun sa *singhot* huling tanong a-ate.. *hiccup* S-Sorry.. Sorry... Sorry.." -Hanah.

"Sabi nang tama na. Ok na-- sinapian ka ba nung Sakurai na yun ng Touou ha?" Sorry ng sorry eh. (Pinapagaan ko lang yung atmosphere sa pamamagitan ng POV ko)

"Ha? Hindi ah!" -Hanah. Napangiti nalang ako. I guess her aura's back? Tumingin naman siya kanila Senpai. "Uhm ano.. S-Shūzo-san..." Woah. Wait lang. First name na?!

"Hm?" kalmadong sagot ni senpai. Pero obvious naman na kabado? Di mapakali? Ganun.

"P-pwede ba tayo mag-usap?" tumayo na si Hanah sa pagkakaupo sa damuhan at mukhang padireksyon sa likod bahay. Sumunod naman dito si senpai, leaving me with Midorima.

DROP DEAD SILENCE *kuliglig* *blowing winds*

May dapat ba kaming pag-usapan? Wala naman... ata? Ewan ko. Tapos naman na ata kami kanina (kahit actually wala namang pag-uusap na naganap kanina, tinawag lang niya ako at tumungo.) [refer to Chapter 7] Ang tahimik naaaa.

"S-Shainah..." ayan nanaman siya sa patawag-tawag ng pangalan ko.

"Hm?" -ako tsaka tumingin na sakanya. Nakatingin din sya sakin and for 15 seconds iniwas niya na rin ang tingin niya... habang namumula?

"Ano... kasi... ganto... aaaarrrggghhh... yung... yung kanina... sorry." Sa lahat ng sinabi niya, sorry lang naintindihan ko. Mahina pa.

"Sorry? Para saan?" Ba't ba lahat ng tao guilty? Yung tataa?-- Ay. Naalala ko na. Yung kanina siguro.

"Alam kong nakita mo. W-Wag mo na i-ano... i-deny..." napatungo naman ako. Ano bang ibig sabihin nung sorry niya?

Sorry dahil dun sa nakita ko? Sorry kasi napagtanto niyang si Hanah dapat? O sorry dahil nasaktan ako?

"Nakita ko nga. Para saan ba yung sorry mo? Linawin mo. Ang daming pumapasok na dahilan sa isip ko." mahina kong saad. Nakatungo lang ako nun.