Duraksama..
Şaka mı gerçek mi diye ayırt etme süreci..Ciddi ifadem yerini üzüntüye bırakırken gözlerinde sönen o hiç görmek istemediğim ışık...
Kınama ile beraber şaşırma..
Bugün neden bitmiyordu? Geleceğim sürekli geçmişi yad edip duruyordu.
"N-nasıl?" diye soludu.
Evet, Akif, bende kendi kendime bu soruyu sormuştum. Utançla yere çekilen irislerim sağı solu incelerken tuttuğu nefesi hissettim.
"Batur'a kardeş şart mı?"
Batur'un hasta olduğunu tahmin etse de ben bu konu da hiç konuşmamıştım ve şimdi utanç verici bir anda nasıl anlatabilirim bilmiyordum.
Dudağımı dişlerimin arasına kıstırdığımda güler gibi bir ses çıkarttı.
"Tek çocuk yapabilen erkek o mu?"
Gözlerim şaşkınlıkla üzerine döndüğünde "Yani... Yani anne öz olduktan sonra baba başkasından da olabilir.Hem de.."
Başını başka bir tarafa çevirdi.
"Hem de ikisini de yanından ayırmayıp, sevecek bir babadan olabilir. "
Anladığımı mı anlatmak istiyordu?
"Akif?" dedim kararsızlık içinde nasıl soracağımı düşünürken bana döndü.
"Şişşt sadece düşün"
Uzun parmakları saçıma uzasa da yarı yolda geri çekildi ve bir saniye duraksadıktam sonra kapıya doğru ilerledi.
Öylece kalakalmışken adım sesleri üzerimde ki dumuru attı. Ama açılan dudaklarımın geri kapanmasını sağlayan ardından kapanan kapıydı.
***
Bir kolumda çantam, diğer kolumun altına kıstırdığım işten çıktığımda gördüğüm şişme havuzla evin önüne adımlarken, kapının önünde ki çimleri ezen topuklu ayakkabılarıma söylendim. Menekşe bu sefer beni öldürecekti.
Kendi kendime omuz silktim. Ne yapabilirdim? Çim şart mıydı sanki? Sahte çim ne güne duruyordu!
Toprağa gömülü fiskeyinin ucuna takılan ayağımla ileri geri sallandım. Zorlukla dengemi sağlarken Menekşe'ye tekrar söylemekten geri kalamadım.
"Deli kadın! "
Zorlukla kapının önüne varıp heyecanla nefes alarak kapıyı topuklumun ucuyla çaldım ama beklediğim kadar çabuk açılmadı. Yine Menekşe'nin çocukla çocuk olarak evin altını üstüne getirdiğini ve büyük ihtimalle saklanmaya çalıştıklarını düşünerek bıkkın bir şekilde iç çektim. Tekrar çaldım ama kapı açılmayınca anahtarın orda olmadığını bilmeme rağmen cebimi yokladım.
Boş ceple karşılaşınca tekrar topuklu ayakkabımın burnunu kapıya vurdum ama yok. Açan eden yoktu.
İş çıkış saatlerinde Batur uyumazdı ama Menekşe yorulduğunu düşünmüş ise uyutmuş ve o da yanında uyuya kalmış olabilirdi. Sürprizimin tadı kaçtığı gibi ağzımın da tadı kaçmıştı. Suratımı asıp yere bıraktım elimdekileri.. Tek dizimi hafif kaldırarak çantama destek verdim ce içinde anahtarı zorlukla bulup kapıyı açtım. Yerde bıraktıklarımı da alarak içeri girdiğimde evde ki sessizlik biraz önce ki tezimi doğruladı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Oğlum İçin
General FictionÇocuğun için en fazla ne yapabilirsin? Mesela boşandığın kocana geri dönebilir misin? Sabah işe diye yollayıp haftalarca elin yüreğinde haber beklediğin kocan, yaşadığını sadece dava dilekçesi ile bildirse? Bu ciğersiz adama, yıllar sonra geri dön...
