Oğlum İçin

BÖLÜM-24/ Kardeşim

Ev üzerime yıkıldı altında küçücük kaldım. Hayır, bunu yapmış olamaz. Yüzsüz yüzsüz buraya gelmiş olamaz!

"Zeynep! Aç kapıyı!"

Gözlerimi kapatarak düşünmeye çalıştım ama izin vermeyerek tekrar vurdu. Yukarıda uyuyan kadını uyandırmasından korkarak kapıya uzanıp kilidi çektim ve açılan kapıdan dışarı çıktım. 

"Ne var!" diyerek burun buruna geldiğim adamı elimin tersiyle iterek kapıyı arkamdan yarım kapattığımda bana garip bir ifadeyle baktı.

"Zeynep hangi akılla buraya geldin?"
Gözleri yüzümde gezinirken gülmeye başladım.

"Hangi akılla?" Ne yapmamı bekliyordu? "Başka çare mi bıraktın!"

Elime uzandı telaşla "Hadi gidiyoruz!" elimi öfkeyle elinde kurtarıp ona tüm nefretimle baktım.

"Ne saçmalıyorsun sen! Neden gelecekmişim seninle!"

Çaresiz gibi saçlarını karıştırdı ve aklına bir şey gelmiş gibi hevesle döndü.

"Menekşe'ye bırakayım seni?"

"Benim ayaklarım var teşekkür ederim!"

Sanki ben bilmiyordum.

"Ne seni, ne de senin kanını taşıyan birini istiyorum. Kanın bozuk oğlum senin! O da seninle aynı!"

Bana kırılmış gibi baktı, sanki çok umurumdaymış gibi.

"Otele yerleştireyim seni. Hadi biri gelmeden gidelim Zeynep. Lütfen"

Lütfen, oğlum için...

Dizlerimin üzerinde böyle dedirtmişti değil mi?

"Asıl sen  hangi akılla buraya geliyorsun ya? Bu sokaktan geçmeye bir tarafı yemeyen adam, kalkmış kapıya dayanıyor, karşıma çıkıyor. Düşünüyorum. Gerçekten düşünüyorum. Beni terk edebilir ama çocuğunu da terk etmiş adam birden niye böyle değişti? Neden? İki gün önceye kadar da istemiyordun bizi? Bir öyle, bir böyle... İşten bile çıkmama sebep oldun. Sonra kalkmış çocuğu benden kaçırıyorsun. Abilerimin evine geliyorsun. Sen ne yapmaya çalışıyorsun! "

Gözlerini kırpıştırarak baktı. Ardından yavaşça geri çekildi.

" Eğer benimle gelirsen söylerim. "

" Oldu olacak elime bir de şeker ver! "

" Zeynep yapma. "

Zeynep yapma mı?

" Sen deli misin? "

Birden gözleri karardı ve üzerime yürüdü.

İşaret parmağını kaldırarak yüzüme yaklaştı ve resmen kükredi.

"Ben deli değilim. D e ğ i l i m!"

Lanet olsun! Eşek tepmiş gibi bağırmaya devm ederse birileri duyacaktı. Zaten yüzümün eğik olduğu evde nasıl kalacaktım?

"Defol git buradan Eymen. Altın gibi bir adam dahi olsan, bu saatten sonra istemem seni. Git, yoksa polis çağıracağım."

Kendine gelmiş gibi birden duruldu. Gerçekten sorunları varmış gibiydi.

Yavaşça mırıldanır gibi konuştu. "Zeynep tüm planlarımı bozuyorsun ve bu, beni senin gözünde zalim olmaya itiyor."

Zalimlik mi? O zaten öyleydi.